Trek de warme truien maar weer uit de kast. De natuur heeft het vanaf het prille voorjaar haar beste beentje voor gezet, maar nu is het genoeg geweest. Ze is moe. Ze bezwijkt onder het juk van lagere temperaturen en minder licht. De koek is op. En dan. Ik hou er van. De transformatie. Juist als de natuur op haar meest kwetsbaar is, overvalt hij haar. De herfst komt als een dief in de nacht en ontneemt leven, bloei, dynamiek, passie en vechtlust. Flora gaat met een hoop bombarie in rust en fauna volgt stilletjes haar voorbeeld. Insecten worden schaars en kleine zoogdieren beginnen hun winterverblijven op te zoeken. Het is wachten op de eerste nachtvorst. Pas dan is het echt gedaan met de pret.
De dood
Herfst betekent ook letterlijk het einde van het leven voor veel dieren. De dood. Het hoort bij het leven. Iedereen gaat een keer. Dat is niet anders in het dierenrijk. Puur natuur. Het is verdrietig en vervelend, dat vooral, maar zou het misschien ook…mooi kunnen zijn? De één zijn dood de ander zijn brood. Ik ging eens te rade in mijn eigen archief en wat bleek? Waar ik in eerste instantie dacht nooit iets ‘doods’ te hebben vastgelegd, vond ik toch een aantal beelden waarop wel degelijk ‘de dood’ stond afgebeeld. En ook al lijkt de dood op voorhand lelijk, zwart en ongrijpbaar, toch kon ik wel genieten van wat er op mijn netvlies viel. Te meer toen ik beelden van collega fotografen kreeg. Dus, schakelt u even met mij mee en verwonder u over deze ‘stillevens’ van de dood. Niet allemaal herfstgerelateerd overigens…maar wel fraai.
1. Veel te vroeg
Een nestje met dode koolmeesjes.
2. Veel te venijnig.
De ‘kaken’ van de venusvliegenvanger waren voor deze huisvlieg te snel.
3. Veel te fel.
De tanden van het luipaard zijn diep in de nek van de impala gezonken.
4. Veel te weinig.
Af en toe is één dode mot niet voldoende. Door middel van meervoudig belichten maak je er gewoon 5 van, en daarmee een interessant beeld.
5. Veel te krachtig.
De nu krachteloze klauwen van een buizerd maken toch nog steeds indruk.
6. Veel te vilein.
De schimmel die deze sprinkhaan heeft gedood, doet hem, voordat hij z’n laatste adem uitblaast, omhoog klimmen. Daar sterft hij en verspreidt vanuit die hoge top de schimmel weer optimaal verder.
7. Veel te feestig.
Een dode zebra is voor veel dieren een overdadig feest.
8. Veel te vacht.
Of misschien eerder, te weinig vacht. De eerste vorst heeft deze haas niet overleefd.
9. Veel te vlug.
Het puntje van de pitrus werd deze viervlek fataal. Misschien de landing iets te vlug ingezet?
10. Veel te veel
Zonder de discussie over de Oostvaardersplassen weer op te rakelen, gewoon een prachtig beeld.
11. Veel te vlieg.
Ja, ook deze blinde bij (een type zweefvlieg) is dood. Zo gevonden op de vensterbank.
12. Veel te vlinder.
Dit witje was aan het eind van zijn leven en besloot contrasterend in deze brakke sloot ten einde te komen.
13. Veel te fysiek.
Deze aan een sperwer ten prooi gevallen duif werd letterlijk plat gevlogen.
14. Veel te vluchtig.
Slechts een paar uur, hooguit, leeft dit schoraas, nadat ze massaal zijn uitgevlogen.
15. Veel te vos.
Een statig einde voor dit prachtige roofdier.
16. Veel te vrij.
Een gierzwaluw kon de kerktoren wel in, maar helaas niet meer uit.
17. Veel te vurig.
Veel te vurig werd er met dit bruine kikker vrouwtje gevreeën. Het gebrek aan adem deed haar verdrinken.
18. Veel te vies.
Nee natuurlijk niet Ook deze zeepaddestoel was een prachtig wezen.
