Alleseter of fijnproever?

Eten wat de pot schaft

In het begin van mijn fotografie begon ik met het vastleggen van mooie zonsondergangen en opkomsten. De wereld ziet er dan meteen zoveel mooier uit en dus mijn foto’s ook. Ik was toen nog totaal niet bezig met compositie, zoals iets leuks op de voorgrond te kiezen of te proberen vanuit verschillende standpunten een ander beeld maken. Ook wist ik niets van belichting waardoor de onderwerpen in mijn foto vaak te donker waren. Ook had ik gehoord dat wanneer je het diafragma klein houd je foto scherp was. Als het zonnetje en de kleurtjes er maar op stonden, liefst met een molentje of ander geliefd onderwerp erop, dan was het al snel goed. Ik at de soep dus zo heet, of beter gezegd, zo koud als deze opgediend werd.
Op social media werden de foto’s gewaardeerd en ik voelde mij op die manier gestimuleerd. Dat smaakte naar meer!

Maggi

Buiten zijn en natuurfotografie smaakte naar meer. Als je in je omgeving al zoveel mooie plekjes hebt gezien ga je ook steeds wat verder weg om nog meer mooie plekjes te ontdekken. Vervolgens kom je thuis met foto’s van mooie plekjes die qua sfeer en onderwerp eigenlijk overal gemaakt konden zijn.
Uiteindelijk merkte ik dat ik een beetje verzadigd en aan de smaak gewend raakte. Ik miste iets maar kon niet vinden wat dat was. Achteraf denk ik dat het een stukje eigenheid was, iets van mezelf in de foto meegeven en niet alleen maar het mooie plekje of licht laten zien. Zoiets als een beetje van Maggi en een beetje van mezelf.

Experimenteren

Ik begon me steeds meer uit te leven in de fotografiekeuken. Ik experimenteerde met sausjes zoals filters, met nieuwe pannen zoals objectieven en met de basisingrediënten zoals diafragma’s en sluitertijden. Ook ging ik maar eens wat lezen over technieken en probeerde zo wat nieuwe recepten uit. Er ging een wereld voor me open. Ik wilde wederom alles proeven. En wat heb ik veel gegeten…
Net als een kind zijn smaakpapillen ontwikkelt, ontwikkel je als fotograaf ook je smaak. Volgens mij wil niemand elke dag aardappels, groente en een gehaktbal, net zo min als alleen maar zonsopkomsten. Op een gegeven moment weet je waar je echt blij van wordt en ga je dat steeds meer verfijnen. Natuurlijk varieer je daarop, anders eet je nog elke dag hetzelfde.
Je gebruikt eens andere kruiden, sausjes of eet eens op een nieuwe locatie. Uiteindelijk merk je dat je terugvalt op wat jouw eigen smaak is en diept die uit. Je gebruikt eens een andere compositie, uitsnede of licht en je verfijnt je resultaat nog eens met een bewerking voor de finishing touch als mooi toetje.

Ontdekkingstocht

Voor mij werd het een zoektocht om mijn eigen fotografierecepten te maken. Ik ben altijd aan het proberen om het net even anders te doen dan wat ik meestal tegenkom op social media. Dus net even de focus op een ander punt, spelen met onscherpte of licht en rust scheppen in de chaos. Ik ben eigenlijk een beetje aan het proberen het gewone bijzonder te maken. Die standaard gehaktbal smaakt voor mij toch wat lekkerder als ik kruiden naar mijn eigen smaak toevoeg.
Ook ben ik meer bezig met vorm en kleur, daar ga ik niet specifiek naar op zoek, maar gebruik de elementen die ik tegenkom of die er op dat moment zijn, zoals wind of structuren. Ik kook gewoon uit mijn eigen voorraadkast maar wel met mijn eigen sausje om mijn eigen creatie te maken.
En nee, het perfecte gerecht heb ik nog niet gevonden, het blijft een ontdekkingstocht. Want ik kook zonder recept en meer op gevoel.

Fijnproever

Gaandeweg merk je dat je een fijnproever bent geworden omdat je smaakt zich heeft ontwikkeld. En die blijft zich ontwikkelen waardoor nieuwe recepten blijven ontstaan. Al smaken ze niet allemaal even goed, de kunst is om jezelf te blijven uitdagen en te genieten van al dat lekkers.
Smakelijke voortzetting!