Ronald (1958) voelt al zijn hele leven een grote verbondenheid met de natuur. Als consulent en hogeschooldocent heeft hij zich jarenlang ingezet voor een duurzame relatie tussen mens en natuur. Door een foto van zijn zoon Tim herontdekte hij de fotografie. Eerst vooral als hulpmiddel voor het determineren van vlinders en libellen. De laatste jaren heeft zijn fotografie, mede door het schrijven van gedichten, veel meer diepgang gekregen. Met zijn impressies probeert hij het wezenlijke te vangen van wat hij in de natuur ziet en voelt. Hoewel geen doel op zich, hoopt hij dat het anderen aanzet tot nadenken.