Wie is Bart Siebelink?
“Jouw foto’s herken ik al aan de thumbnails!” Als je dit te horen krijgt als fotograaf, mag je ‘m oppakken als compliment. Dit betekent immers dat je beelden iets eigens hebben, een persoonlijke handtekening, ofwel een eigen stijl. Deze lijn doortrekkend zou je grofweg kunnen zeggen dat de mate van herkenbaarheid recht evenredig is met het talent van de fotograaf. In ieder geval het talent zich te onderscheiden.
Dit gezegd hebbende: foto’s van Bart herken ik zelden bij het zien van de thumb. Iets dat me wel even aan het denken zette. Want in mijn ogen – en hoogstwaarschijnlijk in die van velen met mij – is Bart zeker wel een heel begaafd fotograaf. Maar heeft hij dan géén eigen stijl? Ontbreekt het in zijn foto’s aan eigenheid? Is hij niet origineel genoeg? Mist hij die personal touch?
Dat dácht ik niet…. integendeel! De foto’s van Bart lopen over van eigenheid en druipen van de creativiteit. Uniformiteit is echter ver te zoeken. Het lijkt wel of Bart enkel foto’s maakt die nog niet gemaakt zijn. Iets dat statistisch gezien natuurlijk bijna onmogelijk is binnen de natuurfotografie. Vervreemding is troef: een krab lijkt in een zee van vuur te dansen. Berkenstammen lopen, als een in een ware Escher, zowel in als uit het beeld. Een complex zoekplaatje in Gaudi-stijl blijkt simpelweg een eend in het water en een krokodillenkop rijst op uit vloeibaar metaal.
Zodra er een connectie is tussen de innerlijke belevingswereld en de buitenwereld, kan er iets geheel nieuws ontstaan, iets wat niemand anders zou maken. En dat is waar de verrassing begint en de Bart-foto eindigt. Misschien is het doen verwonderen en denken wel zijn kracht. En misschien is die verrassing wel zijn stijl. Want….. is het niet in een hokje (of een thumbnail) passen niet de grootste kunst in deze tijd van visuele overvloed..?
Apparatuur
- Nikon D800
- NIKKOR 70 – 200 mm f/ 2.8
- NIKKOR 14 – 24 mm f/ 2.8
- NIKKOR 105 mm f/ 2.8
- NIKKOR 500 mm f/ 4
- TOKINA 35 mm f/2.8 macro
Portfolio
“Ik fotografeer al mijn hele leven, maar dat was tamelijk vrijblijvend. Het moment van totale verslingerdheid was in 1998. Toen een goede vriend mij de kop van een muurhagedis liet bekijken door zijn Nikkor 200mm tele-macro-objectief. Wat een geweldige details! Ik ging volledig op in wat ik zag in dat fraaie grote zoekerbeeld. Ik was meteen verkocht en schafte een ‘echte’ spiegelreflex aan. Toen nog met filmrolletjes van 36 opnamen. Nooit spijt van gehad.”
“Of je nou een schilderij maakt, een gebouw ontwerpt of je huis inricht, er liggen altijd bepaalde ideeën en afwegingen ten grondslag aan je keuzes.”
“Het is een prachtige manier om natuur intens te beleven en diep tot je te laten doordringen. Tegelijkertijd kun je er ontzettend veel van jezelf in kwijt door steeds weer op zoek te gaan naar dat ene verrassende beeld.”
“Ik zoek altijd net zolang door totdat de foto iets onwerkelijks krijgt. Het onderwerp blijft bij mij meestal herkenbaar. Ook vind ik esthetiek belangrijk, maar dat is nooit mijn enige doel. Er moet nog iets extra’s gebeuren, waardoor de fantasie wordt geprikkeld. Als mijn vrouw bij het zien van een foto zegt ‘wow, dat lijkt wel niet echt’, dan is -ie voor mij geslaagd.”
“Mijn eerste jaren stonden toch vooral de beestjes centraal in mijn fotografie. Het was sterk onderwerpgericht. Maar als ik nu door het veld loop, gaat het mij veel meer om de beleving. Beestjes of landschappen vormen hooguit het vertrekpunt. Wanneer ik eenmaal mijn apparatuur tevoorschijn heb gehaald en door de zoeker kijk, ben ik in mijn hoofd al aan het reageren op de situatie door allerlei ideeën en betekenissen te laten opkomen. Die zijn leidend voor mijn fotografische keuzes. Steeds vaker maak ik bij een situatie in het veld van tevoren een inschatting of het überhaupt de moeite waard is. Zo niet, dan blijven de fotospullen gewoon in de tas. Ook al staan er drie bruine beren voor mijn neus de Polka te dansen. Heerlijk, de rust die dat geeft.”
“De foto ‘Florida Beach‘ is voor mij een bijzondere foto, omdat de man die uiterst rechts half in beeld op de pier staat een jaar later is overleden. Hij is een oom van mijn vrouw en ons zeer dierbaar. Hij vond het prachtig om mij op het strand naar deze twee vogels te zien sluipen.”
“Inspiratie beschouw ik als een mindset die ik zelf kan genereren, onafhankelijk van plaats of onderwerp. Altijd en overal. Ik hoef alleen maar een klik te maken tussen de buitenwereld en mijn eigen binnenwereld om op ideeën te komen voor foto’s. Dat is weer een kwestie van observeren en goed op details letten. Maar ik voel mij als observator zeer verwant met Jac. P. Thijsse en als ‘belever’ met Erik uit het Klein Insectenboek van Godfried Bomans.”
Tips van Bart:
- Gebruik je fantasie voordat je op de ontspanknop drukt.
- Durf extreem te kadreren en herkenbare contouren rigoureus aan te snijden.
Fotografie: Bart Siebelink
In het laatste Natuurfotografie Magazine staat een interview van Bart Siebelink over creativiteit. Hij vertelt in het Magazine dat Topfoto’s de bijvangst van een goed proces zijn en dat iedereen wel een greintje creativiteit bezit. Word je nieuwsgierig lees dan het laatste Natuurfotografie Magazine!!!
10 reacties
mooie fotos Bart., deels bekend natuurlijk maar een mooie eigen stijl.