Beeldmaker of bioloog?

Waarneming en originaliteit

Ik ken veel natuurfotografen die gaan voor een onderwerp en daar ook bewust naar op zoek gaan. Die laten zich leiden door wat ze bijvoorbeeld op social media zien en willen ook dat onderwerp vastleggen. Maar ook zonder wat je daar ziet kun je via Waarneming bijna exact een bepaald soort proberen te vinden van een dier welke dus ook waargenomen is door anderen.

Het is lastig om origineel te zijn binnen onze hobby, zo’n beetje alles is al gezien, ontdekt en zeker vastgelegd. En al ben je gek van een bepaald onderwerp, zoals bijvoorbeeld een vos, de kijker ziet dan een vosje in de sneeuw, een vosje aan het spelen, een vos in close up of juist niet… je registreert je onderwerp in al zijn facetten. Of je hebt die zeldzame vogel gevonden en die heb je vastgelegd en nog scherp ook en vol trots laat je je foto ervan zien. Je scoort want niet iedereen heeft deze soort gevonden. Vervolgens gaan anderen achterhalen waar deze leeft of verblijft om in vele gevallen met tig fotografen op een rijtje een bijna identieke foto te maken. Helaas gebeurt het niet zelden dat in de drang om die foto te maken of origineel te zijn het respect voor natuur ver te zoeken is. Denk hierbij aan voeren, verschansen voor nesten of holen of het plattrappen van natuur voor de foto.

Opgaan in de massa of zelf ontdekken?

Persoonlijk is dat juist wat me tegenstaat. Of er nu anderhalve meter regels gelden of niet, ik probeer altijd de massa en het geijkte te vermijden en dat betekent dan ook dat je mij niet op Waarneming een diersoort zult zien zoeken om er vervolgens achteraan te gaan.
En dus heb ik wat dieren betreft nog lang niet alles voor mijn lens gehad. Voor mij hoeft dat ook niet al was ik heel blij dat ik mijn zo gewilde baardmannetje eindelijk op beeld gevangen had. Na een tip van andere fotografen waar ik ze kon vinden, dat dan weer wel. Mijn doel was hiermee niet te scoren qua soort maar te scoren voor mijn gevoel om deze prachtige vogel een keer te zien en het liefst ook nog op mijn manier vast te leggen.

Ik hou ervan om te struinen en te ontdekken. En dat is wat ik ook doe als ik een dag met de camera op pad ga. Dat ene vogeltje wat zo mooi in het licht zit op een breekbaar takje en mijn aandacht trekt ben ik persoonlijk blijer mee dan die bijzondere zeldzame vogel die ik vol in beeld krijg. Serieus, ik kan net zo gelukkig zijn met een mooi beeld van wuivend gras of paaltjes in het water.

Fotograaf versus bioloog

Ik hou van dieren en ik hou ervan om ze te fotograferen. Regelmatig krijg ik vragen als ik daar een foto van deel. Over welk soort het is of welk geslacht en soms word ik zelfs verbeterd omdat ik de door mij gegoogelde soort toch niet goed had. Dat opzoeken doe ik wel vaak achteraf want ik wil wel weten wat ik op de foto heb gezet. Al gaat het mij om het totaalbeeld.
Ik ben tenslotte beeldmaker en geen bioloog.

Originaliteit in je beeld of in het soort?

Wat ik bedoel te zeggen is dat ik me liever laat verrassen door wat er op mijn pad en voor mijn gevoel voor de lens komt zonder dat ik me laat leiden door gekte, zeldzaamheid of populariteit van het onderwerp, althans, dat probeer ik. Natuurlijk word ik hierbij geïnspireerd door anderen want voordat ik begon met fotograferen had ik bijvoorbeeld nog nooit van een springstaartje gehoord.

Dus laat ik me wel beïnvloeden en ga ik ook op pad met een idee in mijn achterhoofd al wil ik me er niet door laten leiden, echter wel door laten verrassen. Al is het onmogelijk om origineel te zijn qua onderwerp wel kun je origineel zijn in beeld en jouw gevoel daarin leggen. En dat is voor mij de essentie van fotografie, het vastleggen van mijn beleving en gevoel in de foto ongeacht wat het onderwerp is.
Dat brengt me weer terug naar de inleiding: maakt het onderwerp het beeld of maakt het beeld het onderwerp? Ga je gericht op zoek of ga je ontdekken en laat je je verrassen?

Tip:
Heb ik in deze niet, wil niet te belerend of sturend overkomen. Dit is meer een uitnodiging tot overpeinzing en discussie….