Menu

Onderdeel van Pixfactory

Ben ik de natuurfotograaf die ik wil zijn?

Zo, de kop is er af en de eerste week zit er weer op. Het klinkt zo vanzelfsprekend, maar man wat vliegt de tijd als je er bij stil wilt staan. De eerste werkdagen in 2017 liggen alweer achter me. En ik denk met plezier terug aan die paar vrije dagen, die eind 2016 hebben opgeleukt. Jammer genoeg weerhield een flinke verkoudheid me van het ‘proeven’ van het kerstdiner. En van het op pad gaan toen de zon weer begon te schijnen. Maar met de Top2000 op m’n oren en m’n laptop op m’n schoot wist ik mij prima te vermaken. En als je dan alle tijd hebt aan het eind van het jaar, ligt de stap naar een kleine zelfreflectie op de loer.
Een verschrikt baardmannetje in de Rietputten (Vlaardingen) vertelt helaas het ‘slechte’ verhaal over de aanleg van de Blankenburgtunnel ten koste van het broedgebied van de grootste populatie baardmannetjes in West Europa. Fotograaf: Erik Ruiterman

Zelfonderzoek

Het begint met lekker onder een dekentje natuurfoto-sites afstruinen om te genieten, te leren en inspiratie op te doen. Kijken naar wat andere fotografen vastleggen. En vooral ook hoe ze het vastleggen. En wat die foto’s voor gevoel bij mij als toeschouwer los maken. Via het werk van die fotografen kom ik dan ‘vanzelf’ uit bij mijn eigen foto’s, dus die onderwerp ik ook even aan een kritische blik. En dan gebeurt het. Wellicht geholpen door m’n fysieke toestand stel ik mezelf vertwijfeld de vraag: wat ben ik nou voor fotograaf? Waarom maak ik deze foto’s, wat is mijn drijfveer? Wat wil ik laten zien, wat is mijn verhaal achter de plaatjes? En ‘lees’ ik dat verhaal eigenlijk wel terug als ik naar mijn foto’s kijk of zijn het ‘slechts’ registraties van waarnemingen?

Balanceren tussen ontspanning en techniek

Nadenkend over een antwoord lees ik ondertussen de juist verschenen 1ste column van Noortje Russel. Haar column roept de vraag op of fotograferen ook voor mij vooral een vorm van therapie is. Een manier om rustmomenten in te lassen en een excuus om lekker buiten te zijn. Hoewel ik volkomen onderschrijf dat buiten fotograferen en het ‘zien tot je zen bent’ positief bijdraagt aan mijn gemoedstoestand, denk en hoop ik dat er nog iets meer is.

Terwijl ik mijn innerlijke zoektocht voortzet lees ik geïnteresseerd de recente praktijk-review van Hennie van Heerden. Ik herken haar enthousiaste reactie, maar vraag me af of het mij dan vooral gaat om de nieuwste techniekjes? Ben ik eigenlijk een soort gadget-man die vooral graag met het allernieuwste spul rond loopt? Toegegeven, de mogelijkheden door het voortschrijden der techniek kunnen me enorm bekoren. Gelukkig is m’n budget door de jaren een beetje meegegroeid, want die fraaie techniek heeft ’n prijs. Maar als het me alleen om de ultieme techniek te doen was, zou ik niet zo vaak vér voor dag en dauw uit m’n bed stappen. Bovendien wil en kán ik de komende jaren geen nieuwe techniekjes meer aanschaffen, dus er moet meer zijn.

Sfeervolle bewijsplaatjes

Wat mij in het werk van andere natuurfotografen vooral treft zijn foto’s die in mijn ogen een artistieke waarde hebben. Foto’s waar ik als vanzelf langer naar blijft kijken, foto’s die mijn nieuwsgierigheid prikkelen. Plaatjes die door het spel met compositie, licht en (on)scherpte onuitwisbaar in mijn geheugen blijven staan. Bladerend door m’n eigen fotoverzameling zie ik vooral veel vogels op takjes en paaltjes. Doorgaans staat de vogel er best netjes op, goed standpunt en uiterlijke kenmerken keurig in beeld. En als het even kan de achtergrond ‘sfeervol’ geblurrd. Maar hoe hard ik ook naar de foto kijk, er wordt geen aanspraak gemaakt op m’n nieuwsgierigheid. Op de fotoacademie zou ik er zeker geen hoge punten mee gescoord hebben.

Een puttertje op een takje. Leuk, staat er netjes op, fijne achtergrond, maar ik ‘lees’ er geen verhaal in terug…
Een puttertje op een takje. Leuk, staat er netjes op, fijne achtergrond, maar ik ‘lees’ er geen verhaal in terug… Fotograaf: Erik Ruiterman

Maar wellicht werpt dit wel het gewenste lichtje op m’n zoektocht. Er schuilt namelijk ook een enthousiast vogelaar in mij. En vogelaars willen vogels zien. En net als jagers trofeeën meenemen. Je kan ten slotte wel zeggen dat je iets gezien hebt, maar het bewijs zegt alles. Dat maakt waarschijnlijk dat ik niet écht verdrietig wordt van mijn ‘registratieve’ fotootjes. Integendeel, er zitten af en toe best mooie plaatjes tussen. Natuurlijk kan het altijd beter, maar toch. Het trekt me ieder weekend weer met veel plezier naar buiten. En die verhalen schrijf ik er met enige regelmaat zelf wel bij… 🙂

Deze witoogeend wilde hogerop en nam daarom een goudbadje. Zien is geloven!
Deze witoogeend wilde hogerop en nam daarom een goudbadje. Zien is geloven! Fotograaf: Erik Ruiterman

De uitdaging

Maar nu met een nieuw jaar voor de boeg wil ik het roer toch eens omgooien. Dit jaar geen, of in ieder geval niet alleen maar, bewijsplaatjes. Dit jaar pak ik het anders aan, ga ik voor de foto die het allemaal in zich heeft. Die de nieuwsgierigheid prikkelt en de toeschouwer aan het denken zet. Zo’n foto die me niet de noodzaak doet voelen er ‘alsnog’ een blog bij te schrijven. Gewoon om te zien of het me lukt om een verhaal te vertellen zonder woorden te gebruiken. Een soort visuele column zeg maar. Dat vergt natuurlijk een ander soort voorbereiding dan op zaterdagochtend vroeg op om vervolgens door een willekeurig natuurgebied te wandelen, in de hoop dat… Nee, ik moet vooraf het thema al in mijn hoofd hebben; een beetje zoals ik dat heb geleerd zeg maar. En dan de ‘shoot’ helemaal plannen en voorbereiden, het beeld al wekenlang visualiseren, de locatie prepareren en niets aan het toeval overlaten. Mijn uitdaging voor dit jaar is daarmee een feit, ik ga minstens één ‘project’ doen. In de hoop dat het een foto oplevert die ikzelf, mét instemming van mijn vriendin, aan de muur zou durven hangen. En waar ligt jullie uitdaging? Ik wens jullie in ieder geval het beste voor 2017, wat je uitdaging ook mag zijn!

Geef een reactie

18 reacties

  1. Mooi voornemen Erik en meteen een goede stok achter de deur dat je het hier moet laten zien tzt 🙂
    Ik begrijp dat je misschien een beetje moest chargeren om je punt te maken, maar dat ik in mijn column de nadruk legde op het ’therapeutische’ effect van fotografie, wil natuurlijk niet zeggen dat het dan ook alleen dat voor mij is. Net zo min als je Hennie kunt reduceren tot iemand die vooral graag met het nieuwste spul rondloopt. Maar je hebt me hiermee wel meteen ook inspiratie gegeven voor een nieuwe column, dus dank daarvoor 🙂 Groet, Noortje

    1. Hoi Noortje,
      Dank voor je reactie, zo leer ik iedere dag weer 😉 . Ik kan je zeggen dat het geenszins mijn intentie is geweest om jullie ‘weg te zetten’, maar ik ben blij te lezen dat ik je wel geinspireerd heb 🙂 .
      En ik ben nu natuurlijk wel erg nieuwsgierig naar je volgende column!
      Groet, Erik

  2. O zo herkenbaar. Kunnen genieten van vogels, de rust (zen) van de natuur en thuiskomen met veelal registratieplaatjes. Zelf heb ik een aantal triggers aangeschaft om op een andere manier te kunnen fotograferen. Idee is om met kortere lens en dichterbij actie vast te leggen. De eerste pogingen leven met name mislukkingen op, maar met focus gaat het hopelijk uiteindelijk lukken.

    1. Hoi Andius, dank voor je reactie. Leuk om over jouw uitdaging te lezen en interessante benadering. Vraag: laat je daarbij je apparatuur onbeheerd achter (is op zichzelf ook een uitdaging 🙂 )? Suc6 met deze mooie uitdaging, ben benieuwd naar je resultaten!
      Groet, Erik

  3. Ik heb afgelopen jaar al bewust wat meer geconcentreerd op 1 onderwerp voor een tijdje. Zo zat er een paar weken wat velduilen in de buurt , in een andere periode werkte en visarend goed mee voor 6 weken, in de herfst heb ik me weken geconcentreerd op paddestoelen. Ik merk dat daardoor het nivo van de platen behoorlijk wordt opgekrikt. Ik ben sowieso geen zeldzame soorten jager. Als ze in de buurt rondvliegen is dat meegenomen maar meer dan 30 km ga ik er niet voor rijden. Dan maak ik hetzelfde plaatje als ieder ander die daar ook naar toe gereden is. Door te focussen op 1 onderwerp kun je meerdere invalshoeken uitproberen ipv met standaardplaatjes naar huis te gaan. Zo ben ik bij mijn winnende foto van die oehoe bewust een 50 meter van de oehoe gaan staan omdat ik zijn vliegroute wist na verloop van tijd. Het plan was dan ook met tegenlicht in de vlucht te fotograferen en dat is uiteindelijk dan ook gelukt. Dit jaar hoop ik op dit pad verder te gaan.

    1. Hoi Erik, bedankt voor je reactie. Je foto van de oehoe toont dat focus een belangrijk aspect is (zeer geslaagde foto!). Ben benieuwd wat je het komende jaar gaat ‘schieten’.
      Groet, Erik

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

18 reacties

  1. Mooi voornemen Erik en meteen een goede stok achter de deur dat je het hier moet laten zien tzt 🙂
    Ik begrijp dat je misschien een beetje moest chargeren om je punt te maken, maar dat ik in mijn column de nadruk legde op het ’therapeutische’ effect van fotografie, wil natuurlijk niet zeggen dat het dan ook alleen dat voor mij is. Net zo min als je Hennie kunt reduceren tot iemand die vooral graag met het nieuwste spul rondloopt. Maar je hebt me hiermee wel meteen ook inspiratie gegeven voor een nieuwe column, dus dank daarvoor 🙂 Groet, Noortje

    1. Hoi Noortje,
      Dank voor je reactie, zo leer ik iedere dag weer 😉 . Ik kan je zeggen dat het geenszins mijn intentie is geweest om jullie ‘weg te zetten’, maar ik ben blij te lezen dat ik je wel geinspireerd heb 🙂 .
      En ik ben nu natuurlijk wel erg nieuwsgierig naar je volgende column!
      Groet, Erik

  2. O zo herkenbaar. Kunnen genieten van vogels, de rust (zen) van de natuur en thuiskomen met veelal registratieplaatjes. Zelf heb ik een aantal triggers aangeschaft om op een andere manier te kunnen fotograferen. Idee is om met kortere lens en dichterbij actie vast te leggen. De eerste pogingen leven met name mislukkingen op, maar met focus gaat het hopelijk uiteindelijk lukken.

    1. Hoi Andius, dank voor je reactie. Leuk om over jouw uitdaging te lezen en interessante benadering. Vraag: laat je daarbij je apparatuur onbeheerd achter (is op zichzelf ook een uitdaging 🙂 )? Suc6 met deze mooie uitdaging, ben benieuwd naar je resultaten!
      Groet, Erik

  3. Ik heb afgelopen jaar al bewust wat meer geconcentreerd op 1 onderwerp voor een tijdje. Zo zat er een paar weken wat velduilen in de buurt , in een andere periode werkte en visarend goed mee voor 6 weken, in de herfst heb ik me weken geconcentreerd op paddestoelen. Ik merk dat daardoor het nivo van de platen behoorlijk wordt opgekrikt. Ik ben sowieso geen zeldzame soorten jager. Als ze in de buurt rondvliegen is dat meegenomen maar meer dan 30 km ga ik er niet voor rijden. Dan maak ik hetzelfde plaatje als ieder ander die daar ook naar toe gereden is. Door te focussen op 1 onderwerp kun je meerdere invalshoeken uitproberen ipv met standaardplaatjes naar huis te gaan. Zo ben ik bij mijn winnende foto van die oehoe bewust een 50 meter van de oehoe gaan staan omdat ik zijn vliegroute wist na verloop van tijd. Het plan was dan ook met tegenlicht in de vlucht te fotograferen en dat is uiteindelijk dan ook gelukt. Dit jaar hoop ik op dit pad verder te gaan.

    1. Hoi Erik, bedankt voor je reactie. Je foto van de oehoe toont dat focus een belangrijk aspect is (zeer geslaagde foto!). Ben benieuwd wat je het komende jaar gaat ‘schieten’.
      Groet, Erik

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Erik Ruiterman

Erik Ruiterman

Erik Ruiterman houdt van vogels en fotograferen dus werd hij een enthousiast natuurfotograaf, houdt van schrijven dus werd hij blogger en moet ook nog eten dus is hij daarnaast zelfstandig adviseur.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: