Bloeiende heide: een magneet voor natuurfotografen

Knotsgek

Vanaf ongeveer half augustus tot en met half september kleuren diverse natuurgebieden paars. De struikheide bloeit dan volop en dat heeft een explosie van kleuren tot gevolg. Niet alleen insecten en vlinders worden tot deze kleurenpracht aangetrokken. Ook natuurfotografen kunnen deze schoonheid maar moeilijk weerstaan. Zodra de eerste paarse tinten te zien zijn, lijkt het wel of we allemaal tegelijkertijd richting de grootse en bekendste heidegebieden trekken zoals bijvoorbeeld de Posbank, dit is een onderdeel van het Nationaal Park Veluwezoom, bij Rheden. En dat resulteert in drukte en gekte op de hei.

Een artikel uit de Gelderlander kopt op 21 augustus 2021: Heide op Posbank weer in bloei, drukte op komst: ‘Kom doordeweeks of ga naar een ander gebied’ (Silvijn Stokman) Het AD meldt op 27-08-2020: ‘Fout parkeren is komend weekeinde een boete riskeren op de Posbank’ (redactie van de Gelderlander). Op 22 augustus 2017 meldt omroep Gelderland op hun website: ‘Tientallen bekeuringen voor vroege bezoekers Posbank’. De laatste jaren liep het daar de spuigaten uit. Volgens natuurmonumenten verstoren vroege bezoekers het wild. En vaak gaat het hier dan om fotografen die mooie plaatjes in de ochtend willen schieten.

Guilty Pleasure

Eerlijk is eerlijk. Ook ik kan de verleiding van de bloeiende heide met mist en halleluja licht tijdens zonsopkomst maar moeilijk weerstaan. En ja, ook ik ben daarbij wel eens in alle vroegte naar de heide getrokken. Het heeft iets avontuurlijks om in je eentje in een mooi natuurgebied rond te lopen en niets is zo ontspannend en rustgevend dan de ontwakende natuur op je in te laten werken. En als fotograaf wil je deze beleving natuurlijk vastleggen op de gevoelige plaat.

Het is fantastisch om het mooie landschap in al zijn weidsheid met je groothoeklens vast te leggen. Of juist in te zoomen op een solitaire boom of een bedauwde libel tussen de bloeiende heide. En een ree tussen de paarse hei is voor een natuurfotograaf niet te versmaden. Maar dat is natuurlijk ook waar de schoen wringt. Want aan de ene kant is dit juist wat je hart als natuurfotograaf sneller laat kloppen. Aan de andere kant heeft je (vroege) bezoek ook gevolgen voor de natuur.

 Contradictio in terminis?

Is natuurfotografie een contradictio in terminis? Voor mijzelf ben ik er nog niet helemaal uit hoe hiermee om te gaan. Elk bezoek aan de natuur is per definitie een verstoring ervan, maar dit betekent niet dat ik daarom nooit meer de bloeiende heide zal bezoeken. Wel ben ik voornemens om de grotere en bekendere gebieden links te laten liggen. De drukte te vermijden en me meer te richten op de rustigere en lokale gebieden die net zo mooi kunnen zijn. En daarbij niet in het holst van de nacht deze gebieden te betreden, maar vanaf zonsopgang, wanneer de meeste natuurgebieden toegankelijk zijn. Wat is jullie kijk hier op?

Tot slot

Mocht je me, rekening houdend met alle hier boven genoemde overwegingen, toch tegenkomen op de lokale bloeiende heide, dan geldt hetzelfde devies als bij Schotse hooglanders: met rust laten en minimaal 25 m afstand behouden. Vanwege de heidekoorts ben ik volledig onberekenbaar. Vanaf half september zakt de koorts en keert langzaam de rust weer. Helaas waarschijnlijk maar van korte duur. In het najaar begint de herfst en dan begint alle gekte weer op nieuw. Rare jongens (en meiden) die natuurfotografen…