Dag en nacht fotograferen
Ik wil de tijd om te kunnen fotograferen verlengen. Ik besluit om behalve overdag ook ‘s nachts te gaan fotograferen, oftewel ik ga nachtfoto’s maken. Ik heb prachtige foto’s gezien van de melkweg met schitterende sterrenstelsels, magnifieke kleuren en indrukwekkende composities. Hoe moeilijk kan dit nou wezen. Camera op statief, lang belichten en klaar. Enig speurwerk vooraf heb ik dit jaar eens niet gedaan, het besluit valt eigenlijk als we al in het hoge noorden op vakantie zijn en ik naar buiten kijk en de geweldige sterrenhemel zie. Honderdduizenden sterren lijkt het wel. Veel meer in ieder geval dan thuis doordat er vrijwel geen lichtvervuiling is in dit van jan en alleman verlaten oord in de wildernis van het hoge noorden.
Aan de gang
Dus zoals gezegd camera op statief, en de camper uitgestapt. Buiten mijn comfortzone ! Midzomer en het vriest ! Daar ben ik even niet op gekleed, mijn comfortzone is de lekkere 20 graden bij de kachel in de camper. Maar hier in het hoge noorden van Noorwegen is het een stuk kouder. Dus terug de camper in en een dikke trui aan. Mijn handschoenen en muts liggen helaas nog thuis in de winterkledingkast. Daar heb ik eerlijk gezegd nu wel spijt van. Terwijl mijn vrouw en dochter mij meelijwekkend aankijken en me volkomen gestoord vinden stap ik toch maar weer terug mijn nieuwe comfortzone in. Brrr, nog steeds erg koud, maar in ieder geval iets beter dan even daarvoor.

Stikdonker, en dan?
Ik kijk door de zoeker en wil mijn compositie maken, maar volgens mij zit mijn dop er nog op. Even checken, nee, die heb ik er toch wel afgehaald. Het is verdorie zo donker dat het gewoonweg lastig is om ook maar iets te zien, laat staan dat de autofocus kan scherpstellen. Dus moet alles op handmatig.
Dan dient direct het volgende probleem zich aan. Hoe zoek je in het stikdonker alle knopjes en instellingen van je camera? Veel knopjes en schakelaartjes weet ik blindelings te vinden, maar niet alles! Ik zie mijn camera in ieder geval dusdanig slecht hier in het donker dat mij dit zonder bijlichten niet gaat lukken. Maar niet getreurd, elk mobieltje heeft tegenwoordig een flashlight functie, zelfs die koelkast van mij. Lampje aan, dat is beter, nu zie ik tenminste wat. De instellingen geregeld en lampje weer uit. Net als mijn lampje. Het witte licht ontneemt mijn gezichtsvermogen gedurende de eerste minuten. Nu zie ik helemaal niets meer door de zoeker. “Mental note”: ik moet een rood lichtje gaan kopen.

Eindelijk een eerste opname … bagger!
Na enige tijd is het dan eindelijk zover dat ik met mijn ondertussen verkleumde vingers de eerste opname kan gaan maken. Sluitertijd lekker lang, ongeveer een minuut want het is tenslotte erg donker. Diafragma op f/22, zo veel mogelijk scherptediepte, want dat lijkt me logisch en praktisch. En een hoog ISO getal, want er is tenslotte zoals gezegd heel weinig licht. Laat ik eens 6400 ISO proberen. Klik, de camera loopt. En dan sta je een minuut te blauwbekken. Klak, en klaar. Even op het schermpje kijken. Een baggerfoto ! Onscherp, overbelicht, korrelig. Kortom waardeloos. Opnieuw proberen, sluitertijd wat korter, ISO wat lager en weer een poosje blauwbekken. Nog steeds bagger.
Veel moeilijker dan ik dacht
En zo gaat het maar door. Klik, wachten, klik, wachten, verdorie wat is het koud, klik, wachten, klik ….. Dan, eindelijk na een uur proberen en instellingen aanpassen heb ik een redelijk fatsoenlijke foto. Ik zie sterren en vaag iets wat op de melkweg lijkt. Tot mijn verbazing zie ik toch nog lichtvervuiling aan de horizon. Met het blote oog is dit amper zichtbaar, maar de lichtgevoelige sensor van de camera pikt dit feilloos op. Maar het geeft wel een mooi effect. Met uiteindelijk heel andere instellingen dan aan het begin van de sessie komt er langzaam een fatsoenlijke foto tevoorschijn. Uiteindelijk kies ik voor een sluitertijd van 30 seconden, een f/4 en ISO 2500.

Bevroren zoek ik mijn werkelijke comfortzone weer op, die toch lekker binnen in de warme camper is! Het zal allemaal nog veel beter kunnen, maar ik moet er eerst nog maar eens goed op studeren hoe het nu beter kan. En misschien maar eens met wat fotomaatjes mee gaan die dit allang in de vingers hebben en waar ik prachtige foto’s van gezien heb. Mijn aanvankelijke gedachte van “dat kan niet moeilijk zijn” viel uiteindelijk toch heel vies tegen. Maar opgeven komt niet in mijn woordenboek voor. Ik kijk nu al uit naar de volgende vakantie waarin ik weer eens “lekker ” uit mijn comfortzone kan gaan. Maar dan wel beter voorbereid dan nu.
Fotogroet Jan
3 reacties
Leuk Jan om te lezen dat jij ook weleens tegen moeilijkheden ( het niet weten) aanloopt. Maar zo zie je maar, uitproberen en veel geduld ( soms ongemak trotsseren) kom je een heel eind. Vind het erg leuk om te lezen. Ik kijk uit naar je foto,s. En misschien een presentatie op de club NF. Groetjes Annette Bosklopper
heerlijke column en met plezier gelezen. Erg leuk en herkenbaar…. vallen en opstaan en dus gewoon weer terug naar je ontdekkingsreis die je op andere vlakken doorlopen hebt… tof.
Ik vind het ontzettend leuk te lezen hoe jij het aandurft om gewoon te laten zien dat ook goede fotografen soms wel eens ergens ‘nieuw’ aan beginnen. Gewoon met de billen bloot open en bloot laten zien dat alle begin moeilijk is, dat je loopt te klungelen en alleen met doorzettingsvermogen goede resultaten kunt bereiken. Soms lijkt het wel (met dank aan de social media) dat iedereen met een spiegelreflex camera en alle kennis is geboren, leren mag niet meer, we moeten alles meteen kunnen. Dank voor dit kijkje in de keuken van… de realiteit