Column: Aurealis Borealis

Vroege start

Aangekomen op de locatie stel ik snel mijn camera op. De compositie is hier redelijk voor de hand liggend, dus lang hoef ik daar niet over na te denken. Dat maakt dat ik volop aandacht heb voor de mooie omgeving. Er staat nauwelijks wind dus is er weinig golfslag. Er zijn wat wolken en de lucht begint langzaam mooi te kleuren. Aan de horizon is wat nevel wat maakt dat de lange Zeelandbrug tot in het oneindige lijkt door te lopen. Ik geniet van de kalme en rustige sfeer en maak zo nu en dan wat foto’s. Ondanks het vroege tijdstip is dit toch wel een perfect begin van een mooie dag.

Een idee is geboren

Tijdens de twee uur durende autorit terug naar huis merk ik dat ik eigenlijk al weer plannen aan het maken ben voor de volgende ochtend. De rododendrons staan in bloei en er is mist voorspeld. Dit zijn ideale omstandigheden voor het beeld dat ik voor ogen heb. Daarom neem ik mij voor om vanavond op tijd naar bed te gaan en wederom de wekker weer vroeg te zetten. Maar één zinnetje tijdens het nieuwsbericht op de radio, maakt dat ik deze plannen direct weer over boord gooi. Het blijkt dat de zon momenteel erg actief is en dat daarmee de kans op noorderlicht boven Nederland uitzonderlijk groot is. Het noorderlicht! Dit staat al zo lang op mijn wensenlijstje! Als een bezetene begin ik snel alle weer- en noorderlicht-apps te raadplegen. Alle bronnen geven stuk voor stuk aan dat er een grote kans op noorderlicht boven Nederland bestaat. Snel breng ik een vriend op de hoogte en hebben we een plan gemaakt. Vanavond gaan we opstap en met een beetje geluk lukt het ons om de aurealis borealis op camera vast te leggen.

De locatie die we voor ogen hebben is het lichtbaken op de kop van de Zuidpier in IJmuiden. Het lichtbaken is een interessant onderwerp. Met een beetje fantasie heeft het wel iets weg van een soort ruimtestation en zou daarmee goed kunnen passen bij een foto van het noorderlicht. Ook is het er donker. Het baken staat namelijk op een strekdam welke zo’n 1,5 km de zee in steekt en waarvan de kop op het noorden gericht is. Op papier dus de ideale locatie, nu maar hopen dat het in de praktijk ook mooi uitpakt.

Nachtelijke wandeling

Blijkbaar zijn we niet de enige fotografen die deze dam als onderwerp van een foto gekozen hebben. Aan het begin van de dam lopen we er twee tegen het lijf die dan al druk bezig zijn. Hun foto’s tonen een mooie roze gloed in de lucht en dat terwijl de piek volgens de apps pas over een uur zal plaatsvinden. Vol goede moed vervolgen we onze weg richting de kop van de pier. Maar tijdens de wandeling zakt de moed ons toch een beetje in de schoenen want de wandeling pakt langer uit dan gedacht. Nu begin ik toch een beetje zenuwachtig en onzeker te worden. Wat nou als we te laat komen en het mooiste moment missen? Is het licht van het baken niet te fel om het noorderlicht te zien? Snel zetten we nog een pasje bij en hopen nu vlug onze bestemming te bereiken.

Climax

Eindelijk bereiken we dan toch het einde van de pier. Ik kan niet langer wachten en nog niet eerder heb ik in zo’n korte tijd mijn spullen opgesteld. Snel druk ik af, maar de zes seconden die de camera nodig heeft om de foto te maken, lijken wel uren te duren. Toch klinkt daar plotseling de verlossende klik van de camera. Wanneer de foto op de achterzijde van het scherm verschijnt kan ik mijn ogen niet geloven! De foto toont het lichtbaken en in de lucht is een paarse en groene gloed van het noorderlicht zichtbaar. De sluitertijd is lang genoeg om het licht op te vangen maar ook nog kort genoeg om patronen van het noorderlicht te tonen zonder dat alles uitgesmeerd wordt in één vormloze kleurzweem. Met het kippenvel op mijn armen kan ik mijn enthousiasme niet langer onderdrukken en verschijnt er een brede grijns op mijn gezicht.

De foto laat meer zien dan waar ik op gehoopt had en ik voel mij als een kind zo blij! Wanneer ik rond mij heen kijk zie ik dat het handjevol aanwezige fotografen het net zo te pakken heeft als ik. Met een goede foto op zak komt er nu wat meer rust en neem ik de tijd om mijn compositie te optimaliseren en het baken vanuit verschillende standpunten te fotograferen. Met het verstrijken van de tijd, wordt het licht intenser en is op enig moment zo sterk dat deze zelfs met het blote oog te zien is. Weliswaar is het niet zo duidelijk zichtbaar als op de camera, toch is er aan de hemel een duidelijke bewegende groene en roze gloed te zien. Ook spreidt het licht zich meer uit naar het Westen en Oosten, waardoor weer verschillende standpunten mogelijk zijn.

Nabeschouwing

Na verloop van tijd is de grootste piek voorbij. Toch is er nog altijd een mooie gloed zichtbaar in de lucht en houdt deze langer aan dan verwacht. We besluiten weer terug te lopen naar het begin van de pier omdat daar ook nog een ander baken staat. Daar aangekomen maken we verschillende foto’s totdat we besluiten weer naar huis te gaan. Wanneer ik binnen stap giert de adrenaline nog steeds door mijn aderen en is slapen geen optie. Snel zet ik de foto’s over op de computer, werk ik twee foto’s uit en deel ze op het internet. Een nieuwsbericht leert mij dat we deze nacht te maken hadden met de sterkste zonnestorm in meer dan 20 jaar! Wat een bijzonder schouwspel en wat bijzonder om mee te maken.

De adrenaline is nu uitgewerkt en ik voel de vermoeidheid opkomen. De klok geeft aan dat het alweer kwart over vier is. Ik ben nu al vierentwintig uur wakker, de hoogste tijd dus om naar bed te gaan!