Column: Balans

Oud en nieuw

Ik denk dat het in de benaming zit. Alles tot op dit moment is oud en alles na nu is nieuw. Vooruitkijken geeft hoop, verlangen en drive om het nieuwe te omarmen. Van wat geweest is willen we het liefst alleen de mooie ervaringen in een doosje stoppen. Met een strik eromheen. Al het andere willen we het liefst deleten en vervolgens uit de prullenbak legen.

Misschien dat ik daarom vaak rond deze tijd last heb van een enorme opruimwoede. Laatjes, kastjes, mijn pc, kledingkast en de voorraadkast moeten aan een schifting tussen bewaren en weggooien geloven. En dat doe ik grondig, wat fijne herinneringen oproept gaat in een doosje en waar ik niks meer mee kan of hoef mag weg. Waarschijnlijk is het de symboliek met het echte leven en het geeft me enorm veel rust. Alsof er alleen dan ruimte is om verder te gaan.

Reservebank

Terwijl ik in die opruimmodus een blik werp op mijn foto’s van het afgelopen jaar zie ik meteen dat ik veel minder in aantal heb gemaakt dan de afgelopen jaren. Daarentegen heb ik er veel meer van betaalde shoots zoals bruiloften en dat verklaart meteen waarom. Het is qua werk en opdrachten een druk jaar geweest. Ik zie geen vlinders of libellen, slechts een paar paddenstoelen en ik zie tot mijn schrik ook dat er nog veel foto’s onbewerkt zijn. Die fantastische ochtend met gouden licht tussen de grutto’s is zomaar in het bewaarlaatje gekomen. Onaangeraakt en maagdelijk. Van mijn trip naar Spanje heb ik in vogelvlucht een selectie door Lightroom gehaald en de rest ligt in hetzelfde laatje. Op een soort reservebank terwijl ze sterspelers zijn.

Prioriteit versus tijd

Zoals genoemd was het druk. En als het niet druk was kwam er wel iets anders dat voorrang had. Buitenspelen met de camera heeft dat duidelijk niet gekregen van mij, net als bepaalde andere zaken. Fotomaatjes heb ik te weinig gezien, die ontzettend-mooie-ochtenden-die-je-als-fotograaf-niet-mag-missen net als HET noorderlicht in ons land heb ik wel gemist omdat ik te druk was of te moe. Een vol hoofd resulteerde in legere geheugenkaartjes.

Waren het gemiste kansen of (on)bewuste keus? Had ik geen tijd of worstelde ik misschien met prioriteit? Oké, werk gaat voor en soms ook wel andere zaken en slapen is ook best wel erg lekker. Maar opladen en buiten zijn heeft toch ook prioriteit?

Vertrouwd

Als ik dan op pad ging viel ik meestal in mijn vertrouwde routine, op mijn vertrouwde plekjes met mijn vertrouwde onderwerp: vogels! Vaak nam ik me voor toch eens wat anders te gaan fotograferen maar uiteindelijk liep ik weer ergens mijn telelens uit te laten op zoek naar mijn gevederde vrienden. Ik heb ze gewoon nodig voor mijn innerlijke balans.

Daarbij geeft doen wat je altijd al doet mogelijkheid tot verdieping om jezelf te blijven uitdagen. Vogels met langere sluitertijd of meervoudige belichting fotograferen geeft me net even dat extra blij gevoel als het dan lukt.

Tweestrijd

En toch kriebelt het en zit ik regelmatig in tweestrijd. Op zeldzaam mooie ochtenden tijdens zeldzaam mooie omstandigheden probeer ik weer die vogel uit de boom te schieten. Met de camera en met mooi licht weliswaar, maar ergens knaagt het. Dus pak ik een zonneharp mee en probeer ik het licht te vangen op beeld wat wel lukt, maar waar ik niet jubelend mee thuiskom. Het onrustige stemmetje is hierdoor wel een beetje gesust want zo heb ik toch meer uit zo’n ochtend gehaald dan waar ik gewoonlijk mee thuis kom en ben ik best tevreden.

Volle kaartjes en een leeg hoofd

Naast mijn voorliefde voor vogels heb ik een liefde voor bossen en bomen. Van rondstruinen in het bos loopt mijn batterij weer vol. De geuren, kleuren, het ruisen, kraken en de geluiden van meestal vogeltjes doen mij alles wat moet en is geweest vergeten. Die sfeer dan vangen op beeld al dan niet door technieken zoals meervoudige belichting of intiem landschap zorgen vaak voor vollere geheugenkaartjes en een leeg hoofd.

Op zo’n dagje buitenspelen kan ik tijden teren. De beleving is vaak belangrijker dan het resultaat en de hoeveelheid aan foto’s ondergeschikt aan de reis naar de uiteindelijke foto toe. Of het kaartje nu vol raakt of niet, het gaat mij meer om kwaliteit dan om kwantiteit. Het allerbelangrijkste is dat ik zelf weer oplaad en energie heb opgedaan. Mijn innerlijke balans is weer op peil.

Balans, de definitie

Op de drempel van het nieuwe jaar is dat precies wat ik doe. Ik maak de balans op. Uit wat geweest is pluk ik de leermomentjes en het plezier om daarmee verder het nieuwe jaar in te gaan. Goede voornemens, dromen, idealen en doelen, ze zijn latent aanwezig en houden mijn ogen open voor uitdagingen en kansen. Wat is geweest en ik niet meer kan gebruiken doe ik een strik omheen. Balans zit voor mij in tevreden zijn en genieten van nu. Het wordt een mooi jaar!