Anders kijken naar je omgeving
Even had ik het idee om thuis te blijven en op de bank te blijven hangen. Maar gelukkig is er altijd nog de hond die uitgelaten mag worden. Dus hoe aantrekkelijk de bank ook leek, we zijn toch weer buiten. Wel zonder camera! Sinds ik fotografeer geniet ik anders van mijn leefomgeving. Het weer, de lucht, de beleving van de seizoenen. Alles is sindsdien anders, dus buiten zijn voelt altijd goed. Ook vanavond, want dan kan ik genieten van de wolkenluchten. En zo bedenk ik me dat fotografie meer is dan alleen fotograferen tijdens deze wandeling als het gezang van de vogels tot me doordringt.
Onder fotograferen versta ik “het met de camera eropuit zijn’. Dus in de weer zijn met je toestel en uiteindelijk een foto maken. En terwijl ik vanavond aan me voorbij laat gaan zonder een foto te maken, ben ik toch weer met fotografie bezig geweest. Gewoon omdat ik tijdens de ronde rondliep en keek naar mogelijk nieuwe perspectieven. Ook dacht ik na over deze column, dus meerdere redenen waarom ik weer bezig was met fotografie.
Zin hebben
Waar denk jij aan als je het hebt over fotografie? Ben je dan bezig met nadenken over wat je gaat fotograferen? Waar je naar toe gaat of misschien wat het weer gaat worden? Wat doet dit met jou vraag ik me af?
In mijn geval, als ik denk aan fotografie ben ik altijd wel bezig met: “Ik heb zin, maar waar ga ik naar toe?” Voor het eerst in mijn ruim 17 jaar dat ik fotografeer, maak ik de laatste tijd steeds vaker keuzes om niet te fotograferen. Daarmee bedoel ik dat ik bewuster mijn fotografie momenten pak. In plaats van eventjes weer zo’n vroege ochtend of laat avond moment erbij in te fietsen, doe je dit in combinatie met je gezin en je werk niet altijd ongestraft. Althans ik niet. Want na recentelijk 2 ochtenden voor dag en dauw buiten te hebben gestaan voel ik dat op de een of andere manier wel in mijn doen en laten. Want op de voor mij mooiste momenten buiten zijn vraagt voorbereiding en planning, zeker vanaf eind april want dan is de impact van het vroege opstaan het grootst. Dit is ook waarom ik nog steeds erg veel plezier beleef aan fotograferen in de avond en het blauwe uurtje. Maar vanavond dus weer even niet. Gelukkig ontplofte de lucht niet en hoefde ik geen spijt van mijn keuze te hebben om niet te gaan fotograferen.
Vanaf de bank
We keren weer even terug naar de bank. Fotograferen anno nu is ook dat je tools online onder handbereik hebt. Dat wil niet zeggen dat je ze moet gebruiken, maar soms is het wel lekker om ze te hebben. Uiteraard heb ik het dan over de weerapps, maar ook over het sociale deel van fotografie. Want vlak voordat ik heel even dacht: “zal ik gaan fotograferen?”, had ik telefonisch contact met een goed bevriende fotograaf. Samen keken we even vooruit naar de fotografie mogelijkheden. Want als vrijetijdsfotograaf zoals ik me zelf graag noem, probeer ik vanwege de balans die ik wil houden tussen werk en privé bewuster om te gaan met wanneer ik waar ga fotograferen.
Na dit belletje kijk ik nog even verder op internet, denk over een en ander na en kijk een vlog van een fotograaf. Soms combineer ik dit met een foto te editen, mijn website bij te werken of een post op social voor te bereiden. Kortom fotografie is alom aanwezig.
De onverwachte momenten die fotografie zo leuk maken
De avond valt terwijl ik in de tuin zit en aan fotograferen denk. Dit keer voeg ik de daad bij het woord en pak mijn fototas. Het is driekwartier voor zonsondergang. Ik rij snel naar een plekje waar ik al lang niet meer ben geweest, parkeer de auto en neem direct de camera in de hand als ik een compositie zie die me aanspreekt. Het is heerlijk om weer even te fotograferen!
In de verte komt een jong gezin de pijlerdam oplopen. Ik hoor een kind aan haar moeder vragen of die fotograaf die ze ziet staan, ik dus, niet een foto van haar en haar hondje kan maken? Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als het meisje dichter bij me is en aan me vraagt of ik haar en haar hondje op de foto wil zetten. Natuurlijk wil ik dat wel doen. Zo maak ik een serie foto’s van haar en haar hondje, moeder en zusje. Samen hebben we plezier, al helemaal als de kleine dame, terwijl ze verder is gelopen, nog onverwacht wat staat te poseren.
Hier en nu
De lucht is zonder dat ik er erg in heb gehad door de actie met het poserende meisje nog mooier geworden. Opeens denk ik aan de woorden die Johan van der Wielen optekende voor Natuurfotografie Magazine: “Fotografie gaat niet om het mooiste moment of het mooiste licht, maar om de mooiste foto hier en nu”.
Dat brengt me weer terug bij het begin van deze column als ik enkele dagen later zonder ook maar gefotografeerd te hebben een ontzettend leuk berichtje krijg dat het gezin erg blij is met de foto’s. Het bevestigt voor mij nogmaals de uitspraak dat fotografie meer is dan fotograferen alleen.
