Deze week werd de iPhone 16 geïntroduceerd. Toen ik het artikel over deze nieuwe telefoon en de camera specificaties las, dacht ik meteen aan alle ontwikkelingen die we momenteel meemaken in de periferie van natuur- en landschapsfotografie.
Als je Apple mag geloven kun je steeds makkelijker, meer mooie foto’s maken dankzij alle verbeteringen die ze erin hebben gestopt. Als fotograaf ben ik dan altijd het meest nieuwsgierige naar het fotografie deel. In feite weten we allemaal dat de technieken uit de vorige generatie een jaar later hun weg vinden naar de ‘instap modellen’. Dus keek ik vooral naar het nieuwe topmodel. Ik zie dat dat er een verbeterde tetraprisma zoomlens, van 3s naar 5x zoom en een bereik van 150 mm. is toegevoegd.
Nog steeds is 150 mm. geen zoombereik waar wij als natuurfotografen van onder de indruk zijn, maar ik blijf het uniek vinden wat ze in allemaal kunnen tegenwoordig. De ontwikkelingen volgen elkaar op en ik denk dat het niet lang meer duurt voordat je 200 mm. bereik hebt. Er is zelfs een specifieke fotoknop aangebracht op de iPhones en je kunt in maar liefst 42 megapixel een groothoekbeeld maken. Steeds meer camera wordt de telefoon.
Ik wil geen tech review maken van deze column, maar de verwondering van wat je met smartphones anno nu kan is er. En voor mij als fotograaf die laatst met lege accu’s in het veld stond bij zonsondergang, kan ik je vertellen dat ik toch dankzij de camera die je altijd bij je hebt, de smartphone, een fijne foto kon maken. Wie had dat een jaar of 15 geleden gedacht.
Camera ontwikkeling
Op cameragebied is de traditionele spiegelreflex naar de achtergrond verdwenen en zijn hybride of systeemcamera’s gemeengoed. Wij als fotografen stappen langzaam over want op een uitzondering na zijn de mogelijkheden ongekend wat ze allemaal kunnen ten opzichte van traditioneel spiegelreflex. In rap tempo worden modellen vervangen of aan de line-up toegevoegd. Gevolg is steeds betere autofocussystemen, automatische herkenning van ogen en details, betere buffers die steeds grotere bestanden en beeldkwaliteit kunnen vastleggen, zodat deze camera’s steeds meer allround geschikt zijn voor uiteenlopende stijlen van fotografie.
Objectief gezien
Toen ik begon met fotografie, alweer 16 jaar geleden, waren de objectieven om minimaal in je fototas te hebben een 24-70mm. en 70-200mm. Inmiddels is dit niet zo vanzelfsprekend meer. Klassieke brandpuntsafstanden als 28 mm. doen weer hun intrede. Zelf ruilde ik 4 jaar geleden mijn klassieke 24-70mm. F2.8 in voor een 28-200mm. F2.8-5.6. Maar inmiddels is deze alwaar ingehaald door een 28-300mm. 50-400mm. of 60-600 mm. objectief.
Als je het een paar jaar geleden over een 10 mm. brandpunt had, dan was dit vaak een Fish Eye of een objectief alleen verkrijgbaar met manueel diafragma en manuele focus. Anno nu is een 10 mm. objectief rectaliniair beschikbaar met autofocus.
Plastic
Een andere ontwikkeling vanuit mijn blikveld is die van grijsverloopfilters. Toen ik serieuze interesse in landschapsfotografie kreeg, hadden we een hulpmiddel voor onze camera’s nodig. Bedoeld om een optimale belichting tussen lucht en land te realiseren, oftewel dynamisch bereik. HDR was toen nog een kunstvorm waarmee je in die tijd vooral hele creatieve foto’s en soms hele afzichtelijke beelden van voorbij zag komen. HDR was not done, filteren moest je. Toch niet meer voor te stellen dat ik toen voor mijn dure L-glas een dure plastic filter schoof die je ook nog eens moeilijk kon schoonhouden, laat staan krasvrij.
Wat is ons leven als fotograaf anno nu toch makkelijk geworden. Mede dankzij het dynamische bereik, maar vooral ook door armoured glass, shot glas, krasbestendige en valbestendige filters of hoe het ook mag heten. Ook superhandig daarbij, en voor mij de beste ontwikkeling, is dat ik ze nu in een frame heb zitten. Daardoor heb ik, minder vettige vingers erop, minder krassen en kapotte filters. Dankzij magnetisme plaats je ze in een mum van tijd op je lens. Ik kan het enorm waarderen, want ik gebruik ze nog steeds graag die (grijsverloop)filters.
Beeldafwerking
Ik schreef in het begin over iPhone 16, dus in feite 16 generaties. De generatie software waarmee ik mijn eerste RAW-bestanden ging bewerken heette Lightroom 1.0. Inmiddels draait erop mijn computers Lightroom Classic 13.5.1 Het kan nu dingen waarvoor we toen Photoshop of andere specifieke software nodig hadden. En wat bespaart de verbetering in deze RAW-converters ons tijd om naar maar te zwijgen van het gemak waarmee we de beelden naar onze eigen hand kunnen zetten. Nieuwe hulpmiddelen, al dan niet in combinatie met AI komen steeds vaker van pas. Dan staat er weer net een bordje, paaltje of iets anders in de weg. Met 1 penseelstreek laat je het verdwijnen als sneeuw aan de horizon. Handig toch, vooral nu onze natuurbeheerders steeds meer bordjes en paaltjes plaatsen.
‘Wie het weet mag het zeggen’
Of je anno nu met een spiegelreflexcamera of de allernieuwste iPhone fotografeert, dat maakt tot op zekere hoogte niet uit. Het zijn middelen die natuurfotografie mogelijk en steeds makkelijker maken. Zodat we ons nog meer kunnen focussen op het eindresultaat, een herinnering van wat jou raakte in de vorm van een foto.
Waar het heen gaat, ik weet het niet. Toen ik net het strand afliep wist ik 1 ding wel zeker: wij zijn het nog steeds zelf die met ons gevoel en menselijk oog waarnemen en op basis van dat gevoel de foto maken met onze eigen creativiteit.
4 reacties
Fotograferen met een smartphone? Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt. Er gaat niets boven een goede spiegelreflex of beter nog: een systeemcamera. Dave, als je met lege batterijen komt te zitten omdat je de camera vergeet uit te zetten, dan is dat eigen schuld. Neem altijd reserve batterijen mee.
Ik snap trouwens ook niet waarom je lenzen gebruikt (zoals bijvoorbeeld 28-200mm) met een enorm zoombereik, bijna 10x. Dat gaat ten koste van de kwaliteit (onscherpte in de hoeken). Dan is het beter om zooms te gebruiken die een bereik hebben van 4x. Dat levert een beter beeld op. Wat heb je er aan om achteraf nog eens rondom de onscherpte er moeten afsnijden. Dat is pixels wegsmijten of op z’n minst pixels onbruikbaar maken tijdens het fotograferen.
Dank je wel voor je heerlijke reactie.
Zoals jij ook weet, ieder zijn ding….dat is toch wel het mooie van fotografie en je hebt volkomen gelijk over die lege batterij 🙂 is toch ironisch, we kunnen zoveel maar iets volledig uitschakelen…..
Anderzijds ik ervaar bij de 28-200 geen onscherpte in de hoeken, wel als ik een 100-400 met 1.4tc gebruik of op mijn 16-23 F2.8. Maar dat is was niet de insteek van deze column,
Mooie dag voor je Donald.
//Dave
Onderschriften corresponderen niet met de zichtbare foto’s, misschien even herstellen?
Dank voor opmerkzaamheid, is aangepast.