Ambassadeur van de natuur
Als natuurfotograaf hebben we allemaal de potentie om een ambassadeur voor de natuur te zijn. Door onze foto’s delen we niet alleen de schoonheid van de wereld om ons heen, maar ook onze liefde en respect voor die wereld. We hebben de kans om anderen te inspireren om op een verantwoorde manier van de natuur te genieten en haar te beschermen. Dit betekent dat we niet alleen moeten willen focussen op het maken van prachtige foto’s, maar ook op het geven van het goede voorbeeld. Door onze acties en keuzes laten we zien dat het mogelijk is om geweldige foto’s te maken, zonder de natuur te verstoren.
Boommarter
Of er een direct verband is tussen de soms tientallen fotografen onder de nestboom en het uiteindelijk overlijden van het jong is niet bekend. Het jong werd verzwakt onder de boom gevonden en ondanks inspanningen van boswachter Paul Jansen en een boommarter onderzoeker heeft het jong het helaas niet gered. Edo van Uchelen, natuurfotograaf, bioloog en actief in de Marterstichting geeft aan dat jonge boommarters die in een gat van de boom verschijnen en spelen gezond zijn. Die kunnen, met enige voorzichtigheid en een lange lens best gefotografeerd worden. Maar dieren die (overdag) op de grond liggen moeten naar de opvang. Ze roepen uit zichzelf normaal gesproken naar de moeder. Moeder reageert, haalt ze op en neemt ze mee terug in de boom. Als het jong niet roept en blijft liggen is het ernstig verzwakt. Het dier kan verstoten zijn door de moeder of gewoon niet meer meekomen door voedselgebrek.
Als het jong roept en de moeder komt niet vanwege mogelijke verstoring is dat natuurlijk vreselijk. Basis zou moeten zijn om nooit verzwakte dieren te fotograferen maar met rust te laten en de dierenambulance te bellen.
Educatie en bewustwording
Eén van de belangrijkste aspecten van verantwoorde natuurfotografie is educatie. Door anderen te informeren over het belang van natuurbehoud en de rol die fotografie kan spelen, kunnen we een breed publiek bewust maken van de delicate balans in de natuur. Dit kan beginnen met bijvoorbeeld het delen van informatie over het gedrag en de leefomgeving van dieren die we fotograferen. Educatie kan ook betekenen dat we mensen leren over de impact van hun acties op de natuur en hen aanmoedigen bewuste keuzes te maken.
Geen verstoring
Een gouden regel voor natuurfotografen is om de natuur niet te verstoren. Dit betekent dat we voorzichtig zijn met hoe we ons in de natuur bewegen en ervoor zorgen dat we geen schade aanrichten aan de omgeving. Denk aan het respecteren van de regels van natuurgebieden, het vermijden van het betreden van kwetsbare ecosystemen en het niet verstoren van dieren in hun natuurlijke habitat. Door te voorkomen dat we de natuur verstoren, helpen we haar te behouden voor toekomstige generaties en voorkomen we onnodig dierenleed.
Nadenken voordat je schiet
Het gaat eveneens om nadenken voordat we de sluiterknop indrukken. Welke impact heeft onze aanwezigheid en hebben onze acties? Is het echt nodig om dichter bij het nest te komen? Wanneer is flitslicht verantwoord? Door even een stapje terug te doen en na te denken over deze vragen, kunnen we beslissingen nemen die het welzijn van de natuur op de eerste plaats stellen.
De rol van sociale media
Sociale media spelen een belangrijke rol in het delen van onze foto’s. Het is een geweldige manier om onze passie te delen, maar het brengt ook verantwoordelijkheid met zich mee. Laten we blijven nadenken over de boodschap die we afgeven met onze foto’s en hoe deze anderen kunnen beïnvloeden. Hoe gaan we om met het prijsgeven van gevoelige locaties? Door eerlijk en transparant over onze foto’s te zijn, zoals bijvoorbeeld het gebruik van een telelens en de nabewerking, kunnen we voorkomen dat het idee ontstaat dat je voor een beeldvullende foto echt onder een nestboom moet staan. Op die manier kunnen we anderen motiveren ook verantwoord met natuurfotografie om te gaan.
De natuur op de eerste plaats
Natuur komt altijd op de eerste plaats. Onze liefde voor de natuur kan de drijvende kracht zijn achter al onze acties en beslissingen. Dit betekent dat we bereid moeten zijn om een foto op te geven als het maken ervan de natuur zou kunnen schaden. Laten we ons voortdurend inzetten voor het behoud van de natuur, zowel door ons gedrag als door de boodschap die we verspreiden met onze foto’s.
Verantwoorde natuurfotografie vraagt om een bewuste en respectvolle benadering. Het vraagt om het balanceren van onze passie voor fotografie met onze verantwoordelijkheid voor de natuur. Door onze rol als ambassadeurs serieus te nemen, anderen bewust te maken en zelf het goede voorbeeld te geven, kunnen wij bijdragen aan het behoud van de prachtige wereld die we zo graag vastleggen.
Wil je meer informatie over boommarters en andere marterachtigen, neem dan eens een kijkje op de site van de Marterstichting
Wil je meer lezen over verantwoorde natuurfotografie, kijk dan hier
Met dank aan Paul Jansen, boswachter bij Natuurmonumenten Veluwezoom voor zijn input en medewerking en eveneens dank aan Edo van Uchelen voor zijn medewerking en foto’s.
7 reacties
Je column is me uit het hart gegrepen. Dank je wel, Renate!
Het lijkt wel, of ‘men’ sinds Corona denkt dat de natuur een pretpark is en dat ALLES maar moet mogen en kunnen. Laatst trof ik naast de waterval op landgoed Beekhuizen een duo aan dat met trekzak en trompet de rust stond te verstoren omdat ze lekker buiten wilden oefenen voor een aanstaande uitvaart… Ik verzin dit écht niet… Veel boze gezichten van vaste en nieuwe wandelaars, maar denk maar niet dat de twee ophielden met steeds dezelfde paar maten te herhalen… Mijn lichaam werd zo opstandig, dat ik er létterlijk misselijk van werd. Alle watervogels verdrongen zich aan de uiterste andere kant van de vijver en waren érg onrustig. Ja, water ‘galmt zo lekker’ zei de trekzakbespeelster. Walgelijk egoïsme!
Ik heb een aantal weken dit landgoed gemeden, bang weer in een ongevraagde oefensessie terecht te komen. Uiteindelijk heb ik besloten dat zij niet mochten winnen en dat ik ze er op zou aanspreken, als ze de rust weer aan het verstoren waren. Tot nu toe hebben onze paden elkaar gelukkig niet meer gekruist. Toch is het raar, dat ook geen van de andere wandelaars, die toch duidelijk ‘not amused’ waren, hen op hun invasieve gedrag heeft gewezen. Het was meer een collectief vluchtgedrag: zo snel mogelijk weg hier! Ook dát is inmiddels gewoon geworden. Jammer.
Helemaal eens natuurlijk. Maar, moet men eindelijk eens strenger gaan optreden tegen loslopende honden in natuurgebieden? In België zijn er veel afgebakende zones speciaal om honden te laten loslopen, daar zie je zelden een hondenbaasje met zijn hond. In natuurgebieden daarentegen is het schering en inslag. Ik heb zelf al gezien dat loslopende honden reeën en jonge haasjes aanvielen met de dood tot gevolg om nog maar te zwijgen over grondbroeders bij vogels.
Machtig mooi stuk geschreven.
Niet te vergeten de jongen vosjes AWD voor de Burcht gaan liggen of zitten.
Daardoor moeders niet zo veel op jacht gaat als normaal.
Hoop zo dat ze echt gaan nadenken ipv alles voor het perfecte plaatje.
Ook sommige bekende sociale media bekende fotografen.
Zie vaak verstoring.
Ik woon bij het bos en ben er veel.
Enne dag heb je pure natuurgeluk andere dag heb je pech.