Sprookjes
En met het geloof in sprookjes in landschapsfotografie toog ik vlak voordat de lente startte naar het Engelse Lake District, gelegen in het noordwesten van Engeland. Voor fotografen kan het Lake District een ware schatkist voor landschapsfotografie zijn was in elk geval mijn veronderstelling. Het is een gebied dat bekend staat om zijn adembenemende landschappen en betoverende sfeer. Met zijn majestueuze bergen, glinsterende meren en weelderige bossen zou het, als alles mee zou zitten, kunnen zijn alsof je een stap zet in een sprookjeswereld. Kortom, het Lake District is een mogelijk paradijs voor landschapsfotografen die op zoek zijn naar sprookjesachtige foto’s en avontuur. Voor de avonturiers zijn er de hikes over bijvoorbeeld de Cattbells, Helvellyn of Scafell Pike.
Sneeuwwitje en de 7 dwergen
Nadat je enkele foto’s uit deze column hebt gezien zul je je waarschijnlijk afvragen “Wat heeft de sprookjeswereld met deze column te maken?” Laat ik je eerst een vraag stellen: “Wat is het tegenovergestelde van sprookjes?” Voor mij is dat de nuchtere werkelijkheid van de moderne tijd en meteorologie. Het is net als de spiegel uit het sprookje van Sneeuwwitje, alleen wij landschapsfotografen hebben 2 spiegels: de weerapps en de social media apps.
Zie die apps als een spiegel. Enerzijds met de prachtige foto’s die je in die spiegel ziet en anderzijds als de voorspeller van het weer als spiegel. Als landschap fotograaf kijk je altijd wel met een schuinoog naar deze spiegels. En kijken we naar elkaars beelden op de social media, uit bewondering, inspiratie of om van te leren. Uiteraard kennen we de mooiste beelden van het gebied, die net als in de Koningin van haar spiegel terug hoort: “u bent de mooiste van land!”. Wat ik daarmee wil zeggen is dat deze social media spiegel ons alleen al het mooiste online laat zien. Alhoewel in sommige vlogs zie je wel degelijk de harde werkelijkheid van mindere condities.
KWW
Net alsof het zo moest zijn, loog de spiegel van het weer niet. De weergoden zouden ons ongunstig gezind zijn en schetsten een eerlijk vooruitzicht. Deze loog er niet om in tegenstelling tot de spiegel van sprookjesachtige foto’s, die ons net als de ijdele koningin voor de gek hield. Anno nu kun je enkele dagen voor je op reis gaat echt wel van de weerapps op aan. In ons geval was de boodschap van de spiegel, “weinig sprookjesachtige condities”. Eerder typisch Engels weer, met wind, regen en zware bewolking. Je moet het doen met wat je krijgt en dus het beste ervan maken. Kiek’n wat ’t wot of te wel KWW.
De werkelijkheid onder ogen zien
De teleurstelling was van korte duur, want ook de niet-sprookjeswereld is voor landschapsfotografie meer dan de moeite waard als je in het Engelse landschap bent. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen; “Er is geen slecht fotoweer, alleen slechte fotografie!”. Alleen deed dit me wel weer beseffen dat we als fotografen wel steeds meer in een sprookjeswereld leven. Dat je zelf beïnvloed wordt door alleen maar moois, door kleuren en dromerige sferen is tot daaraantoe. Dat je er dan ook zelf in begint te geloven, da’s een andere zaak. Ondanks dat ik me steeds minder laat leiden door beelden die dan online verschijnen, ga je er soms toch in geloven. Althans ik wel. We weten allemaal dat die spiegel toch ‘liegt’, want er zijn maar weinigen die de ruwe werkelijkheid
of durven laten zien online. Kijk maar eens op de wondere wereld van Instagram, alleen maar sprookjeskleuren. Je moet je best doen om soms de benaderbare werkelijkheid of echtheid te zien. Wellicht is dit ook een gevolg van de matige winter die we hadden, zodat menig fotograaf zijn kleurrijke beelden uit het archief deelt. Wat ik overigens zelf ook soms doe. Ach da’s dan ook weer de charme van sprookjes, je eigen fantasiewereld.
Toch blijf ik geloven in sprookjes of hoe moet je dit nu beschrijven of zeggen. “Ik blijf geloven in ongewone gebeurtenissen”, is misschien wel wat ik bedoel. Want het Engelse landschap biedt perspectieven genoeg. Opeens vraag ik me af of the Lord of the Rings en Game of Thrones ook sprookjes zijn. Alleen dit waren sprookjes die amper de Walt Disney-achtige kleuren lieten zien. Niet de felle wilde zoetsappige kleuren, maar mijn eigen fantasiewereld met een gezonde mix van sprookjes en mythische saga’s.
Waar vind je nu dit soort taferelen in Nederland, heuvels, eeuwenoude bomen en landschappen bezaaid met de hand gestapelde stenen muren zover als het oog reikt en altijd wel een schaap dat fijn in je beeld staat. Dat afgewisseld met buienluchten, regen, hagel en zonlicht. Met al deze ingrediënten schreef ik 6 dagen lang van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds lang mijn eigen sprookje in Lake District. Het is maar net wat je er zelf in ziet en hoe je omgaat met de spiegel waarin je kijkt. Zoals je ziet in enkele van deze beelden, net als met social media apps, is de werkelijkheid sprookjesachtig, als je het maar wilt zien.
Geef een reactie