Column: Kinderachtig

Dromen van de savanne

Opgelucht ademhalend vind ik steun, klamp ik me vast aan de schoorsteen en zie ik een enorm panorama. Voor het huis de straat en de wijk, achter het huis een polderlandschap met drie achter elkaar liggende dijken, de dromer, de slaper en de waker. Daar achter het uitgestrekte natuurgebied dat de Biesbosch heet.

Snel zoek ik de zekerheid en stabiliteit van de schoorsteen en installeer ik mezelf op deze luxe veilige plek. Weg van alles. Mijn domein. Niemand weet dat ik hier zit. Geen van mijn zeven broers of zussen is hier ooit geweest. Hier doe ik vaak mijn huiswerk. Al gauw zit ik te dromen en te fantaseren. Over Afrika, leeuwen, luipaarden, de vrijheid van de savanne … natuurfotograaf zijn.

Hier wil ik meer van!

Tijdens deze heerlijke dagdroom zie ik links van mij een beweging: een boomvalk vliegt in alle rust op ooghoogte vlaks langs me en ik krijg alle gelegenheid deze vogel in alle detail te bekijken in een eeuwig moment dat ik nooit zal vergeten. Belangrijke momenten of inzichten worden bij mij vaak bezegeld door dit soort ontmoetingen.

De Afrikadroom ging langzamerhand naar de achtergrond tot ik rond mijn 35^ste de baan kreeg die me in staat stelde om ieder jaar een maand naar Afrika te gaan en goede apparatuur (waaronder de begeerde 500mm lens) te kopen. Mijn droom en fantasie kwam uit.

“I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy”, zei Ernest Hemmingway, dat voelde als mijn woorden. Alles was er zo moeiteloos, vanzelf, geaard .. ik was heel actief, van ver voor zonsopkomst tot na zonsondergang, vooral met de katachtigen. Ik ervoer een vrijheid en energie die ik nog niet kende. Hier wilde ik meer van.

Nooit meer werken

Mijn nieuwe droom werd “stoppen met werken”  en daarmee bedoel ik “stoppen met moeite doen” om iets te krijgen (wat dan ook). Ik wilde van Zelf leven; uit enthousiasme, gemak en passie.

Al snel merkte ik dat die droom belangrijker werd dan mijn baan. Mijn baan verdween en ik besloot nooit meer te werken.

Even leek het alsof ik kwijtgeraakt was wat ik had bereikt en wat ik hoorde te doen. Even dacht ik dat het niet goed ging. Ik wist niet of het leven me zou dragen in mijn wens voor vrijheid.

Tot de mogelijkheden zich aan begonnen te dienen, vanzelf, ik werd gevraagd om mijn passie te delen met anderen via workshops, later via masterclasses en webinars en ik ging schrijfwerk doen en lezingen geven. Ook ging ik mensen begeleiden om het geluk en de kracht in zichzelf te vinden.

Leven voor het weekend

In de persoonlijke begeleidingstrajecten voor groepen die ik leid doe ik graag een oefening waarbij ik cliënten terugleid naar een moment in het leven waar ze totaal opgingen in wat ze deden, ongelimiteerd fantaseerde, volledig blij en voldaan, vrij, licht, blij. Genietend. Met de vraag: wat was je aan het doen? Hoe voelde je je? Waar was je?

Zo kom je in contact met je originele vrije energie, je stemt je af op je pure vrije zelf. En zelfs wat je aan het doen was zegt vaak al veel over wat je nu eigenlijk zou willen doen.

Vaak werken we om middelen te verwerven of omstandigheden te creëren om vrij en veilig te zijn. Er zijn zelfs mensen die leven voor het weekend en voor vakantie en dan pas écht leven en zich vrij voelen. Of reikhalzend uitkijken naar hun pensioen! Ik vond mijn werk mooi, uitdagend, maar gebruikte de middelen en vrije tijd voor waar écht mijn passie lag.

Waarom dan niet altijd moeiteloos vrij zijn? Waarom niet terug naar die originele passie en daaruit leven?

Oprah Winfrey

Wat ik geleerd heb is dat zelfs het vogels kijken wat ik vanaf jonge leeftijd doe, de natuur in gaan, staat voor iets groters: voor vrijheid! En die vrijheid is die originele ongehinderde staat van ongelimiteerde expressie. Doen wat je vanzelf doet, gewoon wat je fijn vindt. Oprah Winfrey zei “je werk zou moeten zijn dat wat je ook zou doen als je er niet voor betaald zou worden”. Dan ben je moeiteloos, vrij en onafhankelijk.

Maar vrijheid van wat dan? In kort “van wat je denkt te moeten doen”. Van beperkende overtuigingen en in breedste zin van je eigen denken. We denken vaak dat we van alles horen te doen om veilig en vrij te zijn, verantwoordelijk te zijn, maar gaan we hierin soms niet voorbij aan de verantwoordelijkheid voor onszelf, onze diepste verlangens, integriteit en vrijheid?

Ontsnappen

Het is mijn ervaring dat als je eens wat vaker teruggaat naar wat je als kind vanzelf deed, afstemt op die energie, passie en vrijheid, dat je moeiteloos kan leren leven en ook nog gewoon betaald krijgt. Dat het leven als het ware voor je zal zorgen.

En die jonge Arie op het dak, dromend van Afrika, die de natuur in ging, gefascineerd door vogels, wilde feitelijk ontsnappen aan externe verwachtingen, opgelegde overtuigingen; aan ouderlijke conditionering. En waar natuurfotografie geweldig blijft en ik enorm geniet van het delen van de passie en kennis, merk ik dat de onderliggende drijfveer, mijn nieuwe droom, het delen van mijn passie is om je eigen bron van vrijheid en voldoening terug te vinden: je onaangetaste Zelf.

En tijdens het typen van deze laatste zin ontwaar ik links van mij een beweging, een boomvlak scheurt met half gebogen vleugels langs de bomenrij … die had ik een tijd niet gezien.