Menu

Onderdeel van Pixfactory

Wedstrijduitslag

Fotografie gaat over het creëren van iets wat van jou is, en waarin je jouw ziel, zaligheid en gevoel legt. Dat is zo persoonlijk dat het niet aan anderen is daar een oordeel over te hebben, laat staan te vergelijken met het werk van anderen. Toch zijn er fotowedstrijden genoeg. Mocht je van plan zijn ook een keer een gooi naar de prijzen te doen, wees dan voorbereid op wat een fotowedstrijd met de psyche van een mens kan doen. Een kijkje in de hersenpan van een willekeurige wedstrijdfotograaf.
De hele dag op de uitkijk gezeten, maar geen e-mail. Je gaat er chagrijnig van kijken. Fotograaf: Marijn Heuts

Brievenbus

Enige tijd na het sluiten van de inzendtermijn maakt de jury een ruime selectie. Dit zijn foto’s die in aanmerking komen voor een finaleplek. De RAW-bestanden en een korte omschrijving worden opgevraagd. Als je zo’n bericht krijgt, weet je dat je dichtbij de prijzen zit en dus zit iedereen als een puber op Valentijnsdag te staren naar de digitale brievenbus. Zeker als via sociale media doorsijpelt dat ‘het mailen is begonnen’. Als na een hele week de postbode werkloos is gebleven, mag je er gevoeglijk vanuit gaan dat je er niet bij zit. En dat is frustrerend. Het voelt als een tekortkoming dat je de laatste ronde niet hebt gehaald.

Afpellen

Als de RAW-bestanden zijn beoordeeld worden de winnaars groots aangekondigd. Een uitgelezen moment voor de frustratie om de lelijke kop weer op te steken. Eerst ga je op zoek naar geweldige foto’s waarvan je weet dat het maken er van nooit aan jou zal zijn besteed. Een zalvende constatering dat die anderen echt heel goed zijn. Van Messi’s Barcelona kun je verliezen, geen schande.

Er zitten ook geweldige beelden bij die je, borstklopper als je bent, ook best had kunnen maken. Heel kort ben je boos op jezelf dat je die insteek niet heb verzonnen, waarna je vlug op zoek gaat naar een excuus. Twijfels bij de totstandkoming van de foto of de nabewerking er van. Mooie foto, maar vermoedelijk is een tam dier gebruikt, onethisch gehandeld of in Photoshop flink gesleuteld. Dat moet de jury wel over het hoofd hebben gezien.

Dan is er een sloot beelden die je helemaal niet aanspreken. Het moment om vraagtekens te zetten bij de smaak van de jury. Feitelijk zoek en vind je zo een zondebok voor het feit dat jouw geniale werk niet tot de gelauwerden behoort.

Door met categorie vier, waarvan je echt het zuur kan krijgen. Dat zijn foto’s die identiek zijn aan iets wat je zelf ook hebt, en natuurlijk beter. Heb je die niet ingestuurd, dan hou je jezelf voor dat ze het winnen niet waard zijn want niet goed en bijzonder genoeg. Onterechte winnaars dus. Je sluit de inzendersaansprakelijkheid voor die foto’s uit. Heb je ze wel ingestuurd, dan neem je op de emorotonde weer de eerste afslag naar de jury en verwijt ze dat ze beter jouw beeld hadden kunnen nemen.

Kap er mee

Het is eenvoudig te stellen dat je jezelf er niet druk om moet maken. Maar als je entreegelden hebt betaald, koop je ook een beetje recht op frustratie. Voeg daaraan toe de soms behoorlijke prijzengelden en je hebt extra reden tot boosheid. Bovendien kunnen sommige wedstrijden je net een stapje verder brengen in het wereldje. Deuren openen die voor gewone kiekjesmakende stervelingen gesloten blijven. Dan zijn het niet alleen je foto’s die voor je gevoel onterecht over het hoofd zijn gezien, er wordt je ook een mooie kans of prijs door de neus geboord. Volgend jaar doe je niet meer mee!

Niet meedoen helpt echter ook niet. In eerste instantie hoef je je niet druk te maken om het niet ontvangen van de ‘RAW-mail’ want je hebt niet meegedaan. Maar als de uiteindelijke winnaars worden gepubliceerd is er gerede kans dat je meteen denkt: ‘had ik maar meegedaan, want als deze foto’s kunnen winnen, had ik er zeker bij gezeten’.

Winnen is niet alles

Hoe zit het met winnen dan? Doorgaans is de euforie slechts van korte duur. Er zijn zoveel wedstrijden dat de aankondiging van je overwinning al snel wordt ingehaald door de realiteit van de volgende uitslag. De meeste wedstrijden zijn sowieso te marginaal om een rol te spelen in het forceren van een doorbraak voor je mogelijk gewenste carrière. Dus doe je aan steeds meer wedstrijden mee, om maar continu vooraan te zitten. Het is net als in de muziek. Het eerste album is makkelijk, maar kom maar eens met een net zo goed ontvangen opvolger. Zo ook in de natuurfotografie. Als je eenmaal gewonnen hebt, gaat de lat omhoog en je wil er uit alle macht bij blijven horen. Aan de top komen is één ding, aan de top blijven is een ander kopje thee. Ingrediënten voor extra frustratie.

Deze foto viel in de prijzen bij niets minder dan de National Geographic wedstrijd. Maar dat heeft nergens toe geleid en weet niemand meer!
Deze foto viel in de prijzen bij niets minder dan de National Geographic wedstrijd. Maar dat heeft nergens toe geleid en weet niemand meer! Fotograaf: Marijn Heuts

Blijf bij jezelf

Het grootste gevaar is dat als de scherpe randjes van de frustratie zijn geërodeerd, de wedstrijduitslag jouw manier van fotograferen beïnvloedt. Want je wil ook wel een keer winnen. Dat leidt nergens toe, want je bent niet meer vrijuit aan het fotograferen, maar probeert foto’s te maken die niet langer ‘jou’ zijn. Foto’s die bedoeld zijn om anderen (een jury) te pleasen. Hoe harder je dat probeert, hoe verder de resulterende foto’s van jezelf af komen te staan. En daarmee wordt, oh ironie, de kans ook veel kleiner dat die foto’s je een prijs gaan opleveren. Want geloof het of niet, je ziel, zaligheid en gevoel zijn terug te zien in je foto’s.

Ik ben er vandoor. Even naar de drogist een middeltje halen tegen wedstrijduitslag.

 

 

Geef een reactie

8 reacties

  1. Heel leuk stuk, en herkenbaar; als ik meedoe aan een wedstrijd hoop ik dat ik er iets van opsteek vooral door een uitgebreid juryrapport.
    Dan kan ik de overwegingen van een jury volgen en bepalen of en waar ik het mee eens ben en hoe eigenwijs ik kan blijven in mijn volgende foto’s.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

8 reacties

  1. Heel leuk stuk, en herkenbaar; als ik meedoe aan een wedstrijd hoop ik dat ik er iets van opsteek vooral door een uitgebreid juryrapport.
    Dan kan ik de overwegingen van een jury volgen en bepalen of en waar ik het mee eens ben en hoe eigenwijs ik kan blijven in mijn volgende foto’s.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Marijn Heuts

Marijn Heuts

Marijn Heuts is een natuurfotograaf die met een creatieve insteek zowel landschappen, dieren, planten als abstracten fotografeert.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: