Column: Straatschoffies en patatvreters

Regâh

Het is ook niet makkelijk. Op Instagram zie ik foto’s voorbijkomen van exotische soorten uit verre oorden. Zwavelborsttoekans, Svalbardrendieren en dwergbijeneters; dat soort ongein. Het duurt nog even voordat ik weg mag. Tot die tijd heb ik vermaak nodig. Ik kan niet tegen die knallersoorten opboksen, dus besluit ik om het eens over een andere boeg te gooien. De zomerprotestboeg. Ik zal die Nederlandse zomer eens laten zien dat ik ‘m aankan. Sterker nog, dat ik er sterker uitkom! Met ervaringen en foto’s waar ik trots op ben, van de soorten die volgens menig natuurfotograaf het daglicht (of eigenlijk hun sociale media pagina’s en websites) niet mogen zien. De bedelaars en de exoten; de straatschoffies en patatvreters.

Dit is een ‘mus’t

Wie dacht dat het bij duiven en reigers bleef, heeft het mooi mis. Ook de kleine zangvogeltjes heb ik inmiddels in de stad gevonden. Boerenerven, zonnepanelen, minimale heggetjes die het grijs van industrieterreinen een illusie van natuur moeten geven.. Ja hoor, huismussen present. Echte straatschoffies. Wie mij kent weet dat ik verzot ben op huismussen. Elke kans die ik krijg om er een te showen pak ik met handen en voeten aan. Ik had er makkelijk een column over kunnen schrijven. Wat zeg ik? Drie columns! Vijf?! Ik heb er genoeg foto’s voor. Nu ook zomerfoto’s. Genieten geblazen.

Exoten

De foto’s in dit stuk zijn op meerdere plekken gemaakt. Allemaal plekken waar gebouwen, industrie, of mensen de overhand hebben. Stadsparkvijvers zijn een goed voorbeeld. Eendjes worden hier vaak gevoerd (geen brood aub) en zijn daardoor toegankelijk, tam en goede modellen! Ik hang weer eens heerlijk ordinair over de railing van een vijver om zo dicht mogelijk tot het wateroppervlak te komen. De blikken van mijn mede-parkgangers boeit me niets. De kuif- en wilde eenden zwemmen rustig (te) dichtbij voor me langs. Dan valt mijn oog plots op een rode vlek in de achtergrond. Thuishoren, dat doet ‘ie hier niet. Mooi is ‘ie wel, zeg. Zelfs de stad zit vol verrassingen!

Compensatiekuifeend

Het is natuurlijk wel de grootste no-go om alleen een eendenexoot te plaatsen terwijl ik mijn hele vorige column heb gewijd aan inheemse eenden. Tijd voor een compensatiekuifeend, van dezelfde fotosessie!

Whiteout

Wat doe ik eigenlijk in het lelijkste seizoen op de lelijkste plek van Nederland? Precies. Die zomer verder uitdagen. Patatvreters zoeken! Rond de Zuidpier van IJmuiden is het in bijna elk seizoen heerlijk vogelen. ’s Zomers dan weer niet, want het meeste leuke spul is er alleen ’s winters of op trek. Wel altijd meeuwen zat. Hier bijvoorbeeld, een zilvermeeuw. Misschien net zo ordinair als die stadsduif. Onder de rook van Tata Steel wacht ‘ie geduldig totdat ‘ie een visje van een visser kan jatten, of toegeworpen krijgt. Perfect. Even poseren aub!

Exclusief kleed

Dit voelt wel wat gemeen. Op het eerste gezicht lijkt de steenloper niet in een stuk als dit thuis te horen. Maar vergis je niet. Schattig, klein, niet-alledaags; patatvreter ‘none the less’. Dit strandlopertje is een echte alleseter die gerust om snacks durft te bedelen. Op je schoen, als het moet. En alleen in de zomer ook verkrijgbaar in zomerkleed. Zo had ik ze nog nooit!

Kukens

Effies kijken hoor.. Mussen, duiven, meeuwen, exoten.. Wat kunnen we nog meer verzinnen? Tuurlijk! Meerkoet! De slootterrorist! Ik vind ze stiekem heul, heul erg leuk. Het zijn een soort cranky buren die al gaan klagen als je lofi muziek op volumestandje zes zet. Als het even kan gaat dat klagen gepaard met geweld. Mooi toch. Die moet ook in deze column. Dit gezinnetje was nog best aardig, trouwens. Beide ouders waren druk bezig met het verzamelen van eten voor hun enkele kuiken. Ik was even de oppas. Prima. Zo lelijk dat ‘ie mooi is!

“KROOAK”

Mijn lijf verstijft. Dit geluid ken ik. Ik zie een grijs-leiblauwe gedaante in de struik voor me schieten. Kwak! Ik heb ooit jonge kwakken zien uitvliegen. De oudere dieren cirkelden rondom de boom waarin het nest zat, en riepen “KROOAK KROOAK.. KROOOOOAK”. Hetzelfde geluid als nu dus. Bijzonder, want kwakken zijn zeldzaam in Nederland, al is het onduidelijk hoe zeldzaam want er zijn behoorlijk wat (nakomelingen van) ontsnapte dieren uit dierentuinen. Deze was ongeringd en kon dus goed vliegen. Of het een 100% wilde is durf ik niet te zeggen. In een park net buiten Amsterdam lijkt dat wat onwaarschijnlijk. Maar toch. Wat een gevoel. Wat een dier. Wat dichtbij. Deze zomer is van mij!

Als ik zo in die momenten zit, aan het observeren en fotograferen ben, kan ik niet anders dan genieten. Als ik alleen al kijk naar de soorten die ik hier heb benoemd. Huismussen, kuifeenden en steenlopers. Die drie heb ik ontiegelijk hoog zitten. Ze hebben mij alles geleerd over gedrag, respect en natuurlijk fotografie. Dat ik die soorten zo in een column vol ‘gespuis’ kan stoppen, dat voelt goed. Dat betekent namelijk dat ik, zelfs op Nederlandse zomerdagen, iets moois uit mijn dag kan halen. En al die andere toegankelijke individuen? Geweldig. Mag ik nu op vakantie? Oktober pas? Ah, man… Weet je wat. Prima. Ik vermaak me hier wel.