Column: Straatschoffies en patatvreters

Het is zomer. In mijn topvier van seizoenen staat 'ie op nummero laatst. Met afstand. Deze zomer spant al helemaal de kroon. De zangvogels zijn stil, de eenden lelijk, het licht fel, het weer onvoorspelbaar. En dat terwijl ik een nieuw cameraatje heb, dat ik dolgraag wil gebruiken. In het park lukt het niet, in natuurgebieden lukt het niet. Ik kom maar niet aan mijn trekken. Dat houdt me bezig. Meer dan ik wil toegeven. Terwijl ik op het plein van mijn wijkje de zoveelste koele slok water neem om de oververhitting tegen te gaan krijg ik bezoek. WROOO-COO-COOW. Duif. Komt vast kijken of ik wat te snacken heb. Wacht eens effe...
Ik trap deze column gewoon af met een ordinaire stadsduif. Echte natuur!
Ik trap deze column gewoon af met een ordinaire stadsduif. Echte natuur! Fotograaf: Jorrit Verkleij

Regâh

Het is ook niet makkelijk. Op Instagram zie ik foto’s voorbijkomen van exotische soorten uit verre oorden. Zwavelborsttoekans, Svalbardrendieren en dwergbijeneters; dat soort ongein. Het duurt nog even voordat ik weg mag. Tot die tijd heb ik vermaak nodig. Ik kan niet tegen die knallersoorten opboksen, dus besluit ik om het eens over een andere boeg te gooien. De zomerprotestboeg. Ik zal die Nederlandse zomer eens laten zien dat ik ‘m aankan. Sterker nog, dat ik er sterker uitkom! Met ervaringen en foto’s waar ik trots op ben, van de soorten die volgens menig natuurfotograaf het daglicht (of eigenlijk hun sociale media pagina’s en websites) niet mogen zien. De bedelaars en de exoten; de straatschoffies en patatvreters.

Zo’n marktreiger is niet bang. Zo niet bang dat ik mijn frame kon vullen met veerdetails.
Zo’n marktreiger is niet bang. Zo niet bang dat ik mijn frame kon vullen met veerdetails. Fotograaf: Jorrit Verkleij

Dit is een ‘mus’t

Wie dacht dat het bij duiven en reigers bleef, heeft het mooi mis. Ook de kleine zangvogeltjes heb ik inmiddels in de stad gevonden. Boerenerven, zonnepanelen, minimale heggetjes die het grijs van industrieterreinen een illusie van natuur moeten geven.. Ja hoor, huismussen present. Echte straatschoffies. Wie mij kent weet dat ik verzot ben op huismussen. Elke kans die ik krijg om er een te showen pak ik met handen en voeten aan. Ik had er makkelijk een column over kunnen schrijven. Wat zeg ik? Drie columns! Vijf?! Ik heb er genoeg foto’s voor. Nu ook zomerfoto’s. Genieten geblazen.

Door het getjielp van musjes kan ik zelfs op een snikhete dag in de stad dopamine kweken.
Door het getjielp van musjes kan ik zelfs op een snikhete dag in de stad dopamine kweken. Fotograaf: Jorrit Verkleij

Exoten

De foto’s in dit stuk zijn op meerdere plekken gemaakt. Allemaal plekken waar gebouwen, industrie, of mensen de overhand hebben. Stadsparkvijvers zijn een goed voorbeeld. Eendjes worden hier vaak gevoerd (geen brood aub) en zijn daardoor toegankelijk, tam en goede modellen! Ik hang weer eens heerlijk ordinair over de railing van een vijver om zo dicht mogelijk tot het wateroppervlak te komen. De blikken van mijn mede-parkgangers boeit me niets. De kuif- en wilde eenden zwemmen rustig (te) dichtbij voor me langs. Dan valt mijn oog plots op een rode vlek in de achtergrond. Thuishoren, dat doet ‘ie hier niet. Mooi is ‘ie wel, zeg. Zelfs de stad zit vol verrassingen!

Deze bahamapijlstaart is (nakomeling van) een ontsnapte vogel. Niet minder mooi!
Deze bahamapijlstaart is (nakomeling van) een ontsnapte vogel. Niet minder mooi! Fotograaf: Jorrit Verkleij

Compensatiekuifeend

Het is natuurlijk wel de grootste no-go om alleen een eendenexoot te plaatsen terwijl ik mijn hele vorige column heb gewijd aan inheemse eenden. Tijd voor een compensatiekuifeend, van dezelfde fotosessie!

Kuifeendjes.. Huismussen.. Die stad is zo slecht nog niet!
Kuifeendjes.. Huismussen.. Die stad is zo slecht nog niet! Fotograaf: Jorrit Verkleij

Whiteout

Wat doe ik eigenlijk in het lelijkste seizoen op de lelijkste plek van Nederland? Precies. Die zomer verder uitdagen. Patatvreters zoeken! Rond de Zuidpier van IJmuiden is het in bijna elk seizoen heerlijk vogelen. ’s Zomers dan weer niet, want het meeste leuke spul is er alleen ’s winters of op trek. Wel altijd meeuwen zat. Hier bijvoorbeeld, een zilvermeeuw. Misschien net zo ordinair als die stadsduif. Onder de rook van Tata Steel wacht ‘ie geduldig totdat ‘ie een visje van een visser kan jatten, of toegeworpen krijgt. Perfect. Even poseren aub!

Die toegankelijke stadsdieren zijn goede modelletjes om even wat creatiefs te proberen!
Die toegankelijke stadsdieren zijn goede modelletjes om even wat creatiefs te proberen! Fotograaf: Jorrit Verkleij

Exclusief kleed

Dit voelt wel wat gemeen. Op het eerste gezicht lijkt de steenloper niet in een stuk als dit thuis te horen. Maar vergis je niet. Schattig, klein, niet-alledaags; patatvreter ‘none the less’. Dit strandlopertje is een echte alleseter die gerust om snacks durft te bedelen. Op je schoen, als het moet. En alleen in de zomer ook verkrijgbaar in zomerkleed. Zo had ik ze nog nooit!

Een geweldig diertje, de steenloper. En gek genoeg vaak tussen de mensen te vinden.
Een geweldig diertje, de steenloper. En gek genoeg vaak tussen de mensen te vinden. Fotograaf: Jorrit Verkleij

Kukens

Effies kijken hoor.. Mussen, duiven, meeuwen, exoten.. Wat kunnen we nog meer verzinnen? Tuurlijk! Meerkoet! De slootterrorist! Ik vind ze stiekem heul, heul erg leuk. Het zijn een soort cranky buren die al gaan klagen als je lofi muziek op volumestandje zes zet. Als het even kan gaat dat klagen gepaard met geweld. Mooi toch. Die moet ook in deze column. Dit gezinnetje was nog best aardig, trouwens. Beide ouders waren druk bezig met het verzamelen van eten voor hun enkele kuiken. Ik was even de oppas. Prima. Zo lelijk dat ‘ie mooi is!

Een meerkoetkuiken. Heerlijk. Ik kan deze foto horen. Jullie ook?
Een meerkoetkuiken. Heerlijk. Ik kan deze foto horen. Jullie ook? Fotograaf: Jorrit Verkleij

“KROOAK”

Mijn lijf verstijft. Dit geluid ken ik. Ik zie een grijs-leiblauwe gedaante in de struik voor me schieten. Kwak! Ik heb ooit jonge kwakken zien uitvliegen. De oudere dieren cirkelden rondom de boom waarin het nest zat, en riepen “KROOAK KROOAK.. KROOOOOAK”. Hetzelfde geluid als nu dus. Bijzonder, want kwakken zijn zeldzaam in Nederland, al is het onduidelijk hoe zeldzaam want er zijn behoorlijk wat (nakomelingen van) ontsnapte dieren uit dierentuinen. Deze was ongeringd en kon dus goed vliegen. Of het een 100% wilde is durf ik niet te zeggen. In een park net buiten Amsterdam lijkt dat wat onwaarschijnlijk. Maar toch. Wat een gevoel. Wat een dier. Wat dichtbij. Deze zomer is van mij!

Een poserende kwak, zo dichtbij. Wat tof! Het hoogtepuntje van mijn zomer!
Een poserende kwak, zo dichtbij. Wat tof! Het hoogtepuntje van mijn zomer! Fotograaf: Jorrit Verkleij

Als ik zo in die momenten zit, aan het observeren en fotograferen ben, kan ik niet anders dan genieten. Als ik alleen al kijk naar de soorten die ik hier heb benoemd. Huismussen, kuifeenden en steenlopers. Die drie heb ik ontiegelijk hoog zitten. Ze hebben mij alles geleerd over gedrag, respect en natuurlijk fotografie. Dat ik die soorten zo in een column vol ‘gespuis’ kan stoppen, dat voelt goed. Dat betekent namelijk dat ik, zelfs op Nederlandse zomerdagen, iets moois uit mijn dag kan halen. En al die andere toegankelijke individuen? Geweldig. Mag ik nu op vakantie? Oktober pas? Ah, man… Weet je wat. Prima. Ik vermaak me hier wel.

Geef een reactie

8 reacties

  1. Wat een heerlijke column en mooie foto’s. Het bewijst maar weer dat het belangrijk is om zelf te genieten van fotograferen, ook van patatvreters.

    1. Heel erg bedankt, Ellen! En precies dat dus! Inmiddels sta ik drie keer per week bij mijn favoriete mussenstruik, en het is altijd genieten!

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

8 reacties

  1. Wat een heerlijke column en mooie foto’s. Het bewijst maar weer dat het belangrijk is om zelf te genieten van fotograferen, ook van patatvreters.

    1. Heel erg bedankt, Ellen! En precies dat dus! Inmiddels sta ik drie keer per week bij mijn favoriete mussenstruik, en het is altijd genieten!

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Foto van Jorrit Verkleij

Jorrit Verkleij

Een hobbyfotograaf met biologie-achtergrond, met een passie voor vogels en alles wat daarbij komt kijken.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: