Column: To twitch or not to twitch?

Vertaald betekent twitchen vogelen maar ook trillen, zenuwtrek en schieten. Samengevoegd zou je dus kunnen spreken van een beetje trillend en zenuwachtig vogels schieten. Je bibbert van je ontdekte vogel, probeert het trillen van je hand de baas te blijven, legt je camera aan en…schiet! Hebbes dat soort!….is dat je doel of niet?
Als natuurfotograaf ben ik net zo blij met een roodborstje maar een twitcher zal er niet warm van worden.
Als natuurfotograaf ben ik net zo blij met een roodborstje maar een twitcher zal er niet warm van worden. Fotograaf: Pauline Rote

De twitch-itch

Wie eerder columns van mij heeft gelezen en mij een beetje kent weet dat ik dol ben op vogels en deze dan ook graag op beeld vastleg. En dat ik graag struin door en langs bos, waterkant, tuin en duin. Ik laat me bij voorkeur verrassen en kan net zo blij zijn met een roodborstje in fijne setting als een zelf ontdekte bosuil. Genieten van de natuur, de vogelgeluiden en mijn trofeeën op beeld op de manier waar ik zelf blij van word staan altijd voorop.

Een zelfontdekte bosuil, joepie!
Een zelfontdekte bosuil, joepie! Fotograaf: Pauline Rote

Vele discussies zijn al gevoerd en net zoveel conclusies getrokken: een vogelfotograaf is niet per definitie een twitcher ofwel vogelaar. Maar waarom worden deze 2 zo vaak met elkaar verward? Ik krijg er een beetje jeuk ofwel itch van.

Op mijn lijf bungelt een camera, op mijn rug een rugzak maar er bungelt geen verrekijker, vogelgids of kijkerstatief. Sterker nog, er bungelt ook geen fotostatief.

Roepie roepie vogel

Toch word ik bij een exercitie in het veld zo goed als elke keer uitgehoord wat ik zoal gezien heb die dag. Of gevraagd wat voor bijzonders ik zie als ik door mijn oculair de wereld bekijk. Wanneer ik dan antwoord dat alles in de natuur bijzonder is word ik nog net niet hardop uitgelachen en zeker niet geloofd. “Laatst was hier nog een puntje puntje vogel gezien, heb je wel eens een hoe-heet-ie-ook-alweer voor de lens gehad? Nou, weet je wáár je naartoe moet gaan voor die ene niet bij naam genoemde wereldberoemde vogel?” Zucht…ik kom hier voor mijn plezier, rust en een poging een soort van creatieve foto te maken van ja, bij voorkeur vogel. Welke dan ook, voor mijn part de roepie roepievogel. En ik zoek er niet naar, het vindt mij.

O ja, ik heb ook soorten die ik graag voor mijn lens krijg. En ook graag van mijn emmerlijst schrap. Simpelweg omdat die soort me fascineert om de beelden die ik ervan in mijn hoofd heb wil maken. En niet om het bewijsplaatje te maken.

Een vogel van mijn emmerlijst die mij vond in plaats van andersom, gewoon in mijn eigen “achtertuin”!
Een vogel van mijn emmerlijst die mij vond in plaats van andersom, gewoon in mijn eigen “achtertuin”! Fotograaf: Pauline Rote

Bewijsmateriaal

Ik zie ze voorbijkomen, de foto’s van drommen fotografen om één vogel. Rücksichtslos in een voortuin of woonwijk, alles om maar een glimp op te vangen en liever nog met een mega gecropte foto huiswaarts te gaan als bewijsmateriaal en als eerste op de socials. Op moment van schrijven is naast de Pacifische parelduiker in Zeeland de brileider op Texel hot en happening. Vast mooie verschijningen maar no way voor mij…ik word liever gevonden.

Met z’n allen op een rijtje voor een glimp van de bijzondere brileider op Texel. Bron: Noordhollands Dagblad
Met z’n allen op een rijtje voor een glimp van de bijzondere brileider op Texel. Bron: Noordhollands Dagblad

De beflijster

Daarvan heb ik een mooi voorbeeld. Een paar jaar geleden was ik zelf op Texel. Net aangekomen op het eiland reed ik even naar de kleine Slufter. Via een steil pad omhoog kwam ik bij een platformpje vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de duinen en een watertje met veel vogels.
Ik had bedacht daar lekker te gaan zitten en genieten met de camera en mijn eerste plaatjes te schieten.
Maar het was een drukte van jewelste…

Een stuk of 20 imposante verrekijkers op statieven stonden opgesteld met daarachter een zelfde aantal verstokte twitchers in camouflage outfits luid kletsend op te scheppen tegen elkaar.
Op mijn vraag wat ze voor bijzonders zagen werd ik uitgenodigd om via een van die kijkers een volgens hen zeldzame vogel te bewonderen. Ik zag niks.
Op mijn vraag wat ik dan had moeten zien kreeg ik als trotse antwoord EEN BEFLIJSTER!
“Een wát???” antwoordde ik, vermoedende dat ik het net zo slecht verstaan had als ik het gezien had.
Maar ik had t goed gehoord en er nog nooit van gehoord.
Met dat getetter, geklets en opschepperij om me heen besloot ik maar weer eens ergens anders te gaan kijken en de beflijster voor de vogelaars te laten.

De volgende avond kwam ik terug, hopende op iets meer rust.
Ik parkeerde mijn auto onderaan het duin en toen ik mijn deur op slot deed zag ik uit mijn ooghoek een vogel leuk zitten tegen de achtergrond van de bloemenvelden.
Door de schemering en de afstand was de foto niet heel scherp maar toch een leuk plaatje vond ik.
Het vogeltje herkende ik niet dus heb ik die later opgezocht.
Eén keer raden wat ik onverwacht voor mijn lens had… ik was gevonden!

Een leuk vogeltje in mooie setting bleek de lifer van de dag te zijn. De vogelaars waren al naar huis en ik had hem helemaal voor mezelf..
Een leuk vogeltje in mooie setting bleek de lifer van de dag te zijn, de beflijster. De vogelaars waren al naar huis en ik had hem helemaal voor mezelf.. Fotograaf: Pauline Rote

Twitchy

Nu ga ik niet de discussie aan over het twitchen van vogelaars, het lijkt me niet meer dan logisch dat je in die activiteit enthousiast wordt van nieuwe soorten en die probeert te vinden. Wel zie ik zelf toch echt wel een scheidslijn en significant verschil tussen vogelfotografen en vogelaars. De overeenkomst is dat ze beiden van vogels houden, dat lijkt me duidelijk. Maar een vogelaar is niet per definitie een fotograaf en een fotograaf niet per definitie een vogelaar. Natuurlijk kun je beiden combineren maar voor een fotograaf is twitchen niet het doel maar kan dat het middel zijn.

Een heggemus op een heg, heel gewoon en toch heel bijzonder.
Een heggemus op een heg, heel gewoon en toch heel bijzonder. Fotograaf: Pauline Rote

Merel of spreeuw

Dus als je denkt dat ik als fotograaf automatisch een vogelaar ben word ik daar een beetje “twitchy” van. Laat mij maar lekker genieten van een merel, spreeuw of andere vogel die niet eens op waarneming.nl genoemd wordt! Sterker nog, laat de vogels mij maar vinden in plaats van dat ik er naar op zoek ga, dat zijn de kadootjes voor mij als fotograaf!

Genieten van zelfontdekte spreeuwenwolken en hun slaapplek. En geen andere fotografen of twitchers te bekennen!
Genieten van zelf ontdekte spreeuwenwolken en hun slaapplek. En geen andere fotografen of twitchers te bekennen! Fotograaf: Pauline Rote

12 reacties

  1. Vogelaars of fotografen die een beflijster gaan twitchen hoef je verder ook niet serieus te nemen hoor. Die soort is in de juiste tijd op de juiste plek wel zo algemeen voorkomend dat het echt niet nodig is om daar rijen dik voor te gaan staan. Doorgaans zijn het overigens puur fotografen, want vogelaars weten wel beter. En die lopen overigens ook niet in die belachelijke camo. Het speelt zich op hetzelfde niveau af als sommige vogelfotografen die 1,5 uur gaan rijden voor een blauwborst terwijl die ook gewoon in hun eigen regio te vinden is. Een soort als brileider is wel degelijk van een totaal ander niveau en voor die soort is het logisch dat mensen hem speciaal opzoeken. Anders moet je naar Alaska.

    1. Dank voor je leuke reactie, Lennart!
      Zo zie je maar hoe weinig ik weet van twitchen 😉
      Ieder z’n ding hoor alleen verkies ik zelf niet om tussen een kudde vogelaars en/of fotografen te staan.
      De blauwborst kom ik vanzelf wel tegen maar je hebt gelijk, de bijzondere brileider niet.
      Absoluut een zeldzaamheid maar ook die laat ik aan mij voorbij gaan…

  2. Gisteren naar mijn vaste vogelstek – eigenlijk gewoon een mooi landschap met fijn licht- onderweg even afgeslagen om te zien of ik de Siberische taling toevallig zag. Vergeten dat het zaterdag was: 50 man met spotkijkers en camera’s! Dat heb ik een poosje grinnikend bekeken, tot een kluitje spotters begon te rennen naar waar ik stond. Ze hadden de taling opgejaagd en die vloog vlakbij in het slootje, klom op de rand en koos daarna eieren voor z’n geld in een stoppelveld verderop. Automatisch maar ook een beetje boos, had ik afgedrukt. Ik werd mazzelaar genoemd. Daar denkt de taling wel anders over, heb ik teruggezegd.
    Daarna ben ik doorgereden naar mijn eindbestemming en heb daar, zonder te rennen en in alle rust heerlijk foto’s gemaakt van honderden kieviten, meeuwtjes, een koppeltje pijlstaarten, kemphanen en 3 lepelaars. Allemaal op 1 plek. Over mazzel gesproken: Wie heeft dat? 😉

    1. Dankjewel Tanja voor je reactie.
      Het onverwachte tegenkomen en genieten van wat op je pad komt is in mijn ogen de essentie van fotograaf zijn. Iets najagen zorgt vaak voor teleurstelling..
      Ik wens je nog veel mazzeltjes en genietmomenten toe!

  3. Super herkenbare column, Pauline! Je hebt qua fotografie exact dezelfde mindset als mij: laat je verrassen. Doorzettingsvermogen, geduld, zintuigen gebruiken, vogelgeluiden kennen, nooit je aandacht laten verslappen en vroeg opstaan; dan kom je al een heel eind. Als je maar veel op pad gaat (en dat doe je als je zo geniet van deze hobby) , dan kom je vanzelf ook wel eens iets tegen wat schaars/zeldzaam is.
    Zo ontdekte ik zelf in 2023 een roodpootvalk en een maand later een steppekiekendief; nog geen kilometer van m’n woonplaats en uiteraard mooie plaatjes kunnen schieten van beide. Ook ijsvogels ,blauwborsten en gele kwikstaarten ontdekt op/bij boerenland op plaatsen waar vrijwel geen vogelaars/fotografen komen. Tip: houd ook ruige bermen bij spoorlijnen in de gaten in het voorjaar; in april kun je hier tapuiten op doortrek zien foerageren en in mei is het een geliefd domein van meerdere zingende/foeragerende bosrietzangers en grasmussen is mijn ervaring.
    Wat betreft vogelaar/fotograaf; ik ben evenveel van beide De biologie van vogels intrigeert me evenveel als een goede foto ervan; ook de techniek van de uitrusting interesseert me.

    1. Dankjewel voor je reactie, Pascal!
      Leuk dat je het herkent. Of je nu een vogelaar of een fotograaf bent of misschien wel een combinatie ervan, genieten van alles wat op je pad komt is wat onze hobby juist zo leuk maakt!
      En die leuke soorten zomaar tegenkomen zijn de kadootjes!

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Foto van Pauline Rote

Pauline Rote

Pauline Rote is een bevlogen natuurfotograaf en auteur met een voorkeur voor vogel- en highkeyfotografie. Daarbij probeert zij haar gevoel en passie over te brengen, het liefst overgoten met een creatief sausje.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: