Column: Uit het dagboek van een natuurfotograaf

Mist

De zon heb ik vandaag nog niet gezien. In tegenstelling tot een paar dagen eerder, ook een wat mistige dag, maar wel met warm en zacht licht. Het weer is hier per dag, wat zeg ik, per uur verschillend. Maar vandaag lijkt de zon er echt geen zin in te hebben. En dus ben ik druk bezig met beelden in mijn hoofd te maken die passen bij dit grijze weer. Ik hou van de mist! Mist heeft iets magisch, het maakt mijn wereld dromerig en voegt een gevoel van mysterie toe. Details zijn even niet belangrijk, waardoor een beeld eenvoudig kan zijn, maar toch een heel verhaal kan vertellen. Voor velen staat mist gelijk aan grijs en grauw weer, maar voor mij als fotograaf brengt mist juist de kleuren naar boven.

Maar hoewel ik in mijn hoofd de beelden voorbij zie komen, wil het nog niet lukken ze met de camera vast te leggen.

Wandelen

Het helpt niet dat ik in dit gedeelte van Schotland totaal niet bekend ben. Wat zijn de goede plekjes voor dit type weer? Ik stel vast dat ik te weinig voorbereiding heb gedaan. Maar aan de andere kant, wie weet levert het nog leuke verrassingen op! Het is nog vroeg op de dag. Vanuit de camper blijf ik de omgeving afspeuren. Het kleine weggetje (een single track road met passeerplekken) leidt me door en over heuvels met her en der wel een boom, maar ik voel en zie er nog geen foto in.

Een parkeerplaats langs de weg en een hek en bord lijken een wandelpad door een natuurgebied aan te geven. Erg uitnodigend ziet het er niet uit, maar een riviertje en verderop een bos moet toch wat te bieden hebben. Al wandelend ga ik vast meer tegenkomen dan alleen rijdend in de (wel warme en comfortabele) camper.

Ik kijk nog even op de kaart waar ik precies ben. Met de fototas en verrekijker loop ik het gebied in. Kleine boompjes, vennetjes, veel roepende mezen en goudhaantjes maken van de wandeling echt een genietmomentje. Er is verder helemaal niemand. Ik heb mijn statief meegenomen, maar alhoewel ik mijn camera een paar keer uit mijn tas haal, vind ik geen foto waar ik blij van word. Een prachtige omgeving levert niet per definitie een mooie foto op!

Altijd een foto?

Terug bij de auto is het tijd voor de lunch. De warme thee en broodjes smaken goed en ik geef mezelf even de tijd om te reflecteren. Ondanks het genieten van de wandeling en het mooie gebied, voel ik me enigszins teleurgesteld. Alsof ik heb gefaald omdat ik er geen foto uit heb weten te halen. Is dat een vereiste? Ik ben nu immers op vakantie in mijn geliefde Schotland. Dan moet ik toch met een vracht aan geweldige foto’s thuiskomen? Ik voel me een beetje somber en de natuur doet daar nog maar eens een schepje bovenop met opnieuw een flinke regenbui. Toch ben ik het echt zelf die me de druk oplegt om alles wat ik zie om te zetten in een mooi beeld. Hoe graag ik ook met de camera bezig ben, ik moet het fotograferen voor nu even loslaten en gewoon genieten van het moment.

Genieten

Ik zoek een ander bosgebied op en langzaam rij ik met de camper over een gravelweg. Dit bospad is speciaal open voor auto’s, maar er is helemaal niemand te bekennen. Halverwege kom ik één wandelaar tegen, maar voor de rest is het uitgestorven. Ik maak een paar korte uitstapjes buiten de auto, maar de camera blijft in de tas. Tot ik op een prachtige plek langs een snelstromende rivier kom. De lucht is nog steeds vochtig, maar het regent niet meer. Boven de rivier zie ik wat nevel en ik schiet wat plaatjes met de IPhone. Ik voel het! Ik keer terug naar de auto en haal mijn statief, camera, lens en filters en keer terug naar de rivier. Ik hoop nog even op een waterspreeuw, maar ik zie en hoor geen enkele vogel. Stilte, alleen doorbroken door het water dat zich tussen de rotsen door stort. Ik voel de rust. Hier zijn de foto’s die ik al in mijn hoofd had. Hier ben ik op de plek waar ik nu moet zijn.