Column: vakantie in Bretagne

Op dit moment zit ik in de tuin van ons appartement deze column te schrijven. We zijn in het pittoreske plaatsje Landévennec wat ligt op het schiereiland Crozon. Vanaf hier heb je mooi uitzicht over de baai waarin enkele vissersbootjes liggen te dobberen. Aan de overkant van de baai zijn glooiende heuvels zichtbaar, waarbij stukken bos afgewisseld worden door stukken akkerland en waarin zo nu en dan een huisje te zien is.

Af en toe onderbreek ik mijn typewerk, geniet ik van de zon in mijn gezicht, neem ik een slok koffie en laat ik mijn blik dwalen over het prachtige landschap. Ik ruik de zilte lucht van de zee en op de achtergrond hoor ik het gekabbel van het water en een enkele meeuw die overvliegt. ’s Middags kan je hier leuk kijken naar de vissers die hun korven met mosselen inspecteren, maar nu is het ochtend en is alles nog heerlijk rustig. Plotseling schrik ik op van het geklingel van de kerktoren welke zich extra luid laat horen, alsof ze me er aan wil herinneren dat de tijd hier niet volkomen stil staat.

Voorpret

De vakantie hadden we al bijna een jaar geleden geboekt en dat maakt dat we ruim de tijd hadden om ons voor te bereiden. Het gebied kende we summier door een dagtrip tijdens een eerdere vakantie van enkele jaren geleden. Het deel wat we toen gezien hadden maakte ons enthousiast en dat is de reden waarom we hier nu een hele vakantie doorbrengen. Het afgelopen jaar zijn enkele reisgidsen aangeschaft en hebben we het internet doorzocht naar interessante plaatsen en leuke activiteiten. En een gedegen research naar mooie fotospots mocht niet ontbreken. Hiervoor heb ik diverse media (onder andere Instagram, Flickr en toeristeninformatiesites over Bretagne) doorzocht op het gebied waar wij heen gaan om een algemene indruk te krijgen van kansrijke locaties.

Vervolgens heb ik deze plekken bekeken op Google Maps. Daarbij probeerde ik aan de hand van satellietbeelden, streetview en foto’s alvast een beeld te vormen van de situatie ter plaatse waarbij ook gekeken is naar parkeermogelijkheden en reistijd vanaf ons vakantieadres. Met behulp van de Sun Surveyor App is gekeken naar de stand van de zon en de melkweg, om te bepalen op welk moment van de dag een eventuele fotoshoot zou moeten plaatsvinden. Tot slot heb ik de locaties met een pinpoint gemarkeerd zodat ze ter plaatse snel terug te vinden zijn.

Plage du Bois du Kador

Vandaag staat het bezoeken van een uitzichtpunt op het programma. Tijdens de voorbereidingen van onze vakantie hebben we hier schitterende foto’s van gezien en nu is het tijd om dit met onze eigen ogen te bekijken. Bepakt en bezakt met camera en drinkflessen beginnen we vol goede moed onze tocht vanuit de prachtige baai van Morgat. We volgen een stukje van de kust wandelroute (GR34) en de start van het pad is goed begaanbaar. Na een kleine beklimming komen we na een aantal minuten aan bij de eerste bezienswaardigheid, Fort du Kador, een oude militaire fortificatie. Na hier wat rondgekeken te hebben vervolgen we de route. Met dat het pad steiler en smaller wordt, wordt het uitzicht ook telkens mooier. Plotseling schieten een aantal losliggende stenen weg onder mijn voeten. Even vraag ik mij af waarom dit ook al weer zo’n goed idee was.

Als Nederlander, geboren in het platste land ter wereld en dan met hoogtevrees een berg beklimmen. Met moeite klauter ik verder en houd mij daarbij angstvallig vast aan elke tak, boomstam en rots die ik vastpakken kan. Ondertussen worden we gepasseerd door een groep Fransozen die kennelijk nergens last van hebben, genieten van de mooie omgeving en zich afvragen waarom die toerist toch zo bleek ziet. ‘Gaat het pap?’, vragen mijn dochters. Ik antwoord dat ik zojuist boomknuffelen als nieuwe hobby ontdekt heb. Mijn dochters zijn 16 en 15 en daarmee oud en wijs genoeg om te weten dat ik met deze kletspraat mijn hoogtevrees probeer te verbergen. Godzijdank gaat het pad niet veel later over in beter begaanbaardere treden en wordt de afgrond begrensd door een hekwerk.

Ondanks dat het maar een paar houten latten zijn, voel ik mij er toch wat veiliger door en kan ik meer ontspannen genieten van de mooie omgeving. Vanaf deze met dennenbomen begroeide klif is het uitzicht werkelijk adembenemend. De zee heeft in het zonlicht een verbluffende turquoise kleur die werkelijk betoverend en een lust voor het oog is. Golven slaan stuk op steile rotsen en kliffen en in de verte zijn zeilboten zichtbaar die langzaam voorbij trekken. Snel pak ik de camera erbij en zoek ik naar mooie composities. De foto’s op het scherm van de camera lijken zo uit een reisgids te komen.

Tijd voor ontspanning

Al fotograferend vliegt de tijd voorbij en ik ga hier zo in op, dat de hoogtevrees al snel verdwenen is. Helaas is dat van tijdelijke aard, want voor het gemak was ik even vergeten dat ik dezelfde route ook weer terug moet. Met enige tegenzin begin ik weer aan de beklimming van de steile helling. Ondanks dat ik met het zweet op mijn rug bovenkom, was de terug tocht toch iets minder spannend dan de afdaling. Wellicht komt dit omdat je nu niet zo direct in de afgrond kijkt.

Vanaf hier volgen we een parallelle route terug naar Morgat, welke gelukkig niet zo dicht langs de kliffen gaat. Moe maar voldaan en met mooie foto’s opzak bereiken we de haven van Morgat. Hier trakteren we onszelf op een ijsje en nemen daarna nog een duik in het verfrissende heldere zeewater. Even het angstzweet van mijn rug afspoelen. Lekker ontspannen hoor, dat vakantie vieren!

Tot slot

Heeft dit avontuur nou mijn beste foto ooit opgeleverd? Waarschijnlijk niet. Maar de afbeelding is wel een mooie herinnering aan een leuk uitstapje. En ik weet zeker dat wanneer ik over een tijd nog eens naar de foto kijk, ik gelijk weer de spanning voel van de tocht die leidde tot het maken van de foto. Volgens mij is dat ook het belangrijkste van de fotografie. Dat het je brengt in bijzondere en mooie situaties die je anders wellicht niet zo snel of zo bewust mee zou maken. En dat je de emoties herbeleeft bij het terugzien van de foto. Mijn ervaring is dat juist de foto’s die wat extra moeite koste om ze te maken, daardoor extra waardevol zijn. Herken je dat?