Column: van code oranje naar code paars

Zelf zat ik er op Texel ook klaar voor. Alle spullen op het terras veilig opgeborgen, zodat er niets kon wegwaaien. Statief gereed, compositie bepaald en camera in de aanslag. Het was alleen nog even wachten op die ene shelfcloud, want die hoop ik zelf ook nog eens te fotograferen. Idealiter dan wel op een van mijn welbekende local patches, maar hier met uitzicht over de duinen lijkt me ook wel wat. Het werd weliswaar langzaam zwaar bewolkt, de zon verdween en over de Noordzee zag je de regen aankomen. Ondertussen zag ik al online diverse clipjes en foto’s. Niets van dit alles gebeurde op Texel vanuit mijn plekje op De Koog. 

Ambivalent

Het bovenstaande zegt iets over mijn fotografie en kennis van dit type natuurfotografie. Anderzijds was ik als klein kind al bang van onweer. Ik herinner me nog dat ik in mijn bed lag en als dan de donderklap was geweest ik lag te tellen totdat de flits kwam. En hoe meer tellen ertussenin zaten, des te beter, had mijn vader me verteld.  

Zelf ben ik meer van de kleurrijke zonsondergangen, blauwe uurtjes en rustige vroege ochtenden met mist en het paarse goud. Code paars laat nog wel even op zich wachten. Dus leuk bedacht van me, dat ik op Texel wel even die natuurfoto zou maken van een rolwolk, maar zo werkt het helaas niet. Ik ben er niet rouwig om dat ik het niet heb vastgelegd. Ergens heb ik er ook wel gemengde gevoelens bij, immers natuurgeweld leidt niet alleen maar tot mooie foto’s.  

Het hoogst haalbare

Pas tijdens een vakantie vele jaren later in Alpen, zittend op een balkon onder het genot van een welbekend oranje drankje leerde ik een beetje genieten van het lichtspel met diepe basdrum geluiden die tussen de bergen in klonken. Conclusie is dat ik geen geboren stormchaser ben, besef ik me. Dat wil niet zeggen dat ik niet geniet van al het moois en de unieke beelden die Nederlandse gerenommeerde chasers maken. Ik denk zelfs dat op landschapsfotografie gebied dit soort beelden qua foto’s met wolkenluchten het hoogst haalbare zijn. Immers kenmerkt een landschapsfoto zich door een voorgrond, vaak met een fraaie lucht. Daarna komen voor mij buienluchten met wat strijklicht, mistige zonsopkomsten en kleurrijke avonden. Aan deze laatste drie hebben we de afgelopen tijd geen gebrek gehad. 

‘Foto-lust’

Laten we de code oranje van het weer achter ons laten. Zelf vier ik dat sinds ik enkele dagen hier op Texel ben mijn eigen fotografie code oranje achter me heb gelaten. De zin om te fotograferen, de inspiratie, maar vooral de tijd en energie was waaraan het me ontbrak de laatste maanden. Zeker na mijn avontuur in Lake District was het eerder code rood, dan oranje om deze laatstgenoemde redenen, van tijd en energie.  

Positieve kanttekening is dat aan dit alles ook het besef komt dat het niet heel ongewoon en ongebruikelijk is om minder ‘foto-lust’ te hebben na een fototrip. Immers hoort nagenieten net zo goed bij het fotograferen. Voordeel daarvan is dat je zo op je gemak langer kunt teren op dat gevoel van die week en alles wat je daar hebt beleefd en hebt kunnen vastleggen.  

Afkicken

De veroorzaker van mijn code oranje in fotografie was de vele dingen die bij een aanstaande verhuizing horen en de afspraak die ik met mezelf had gemaakt. Omdat het al zo druk was met werk en privé besloot ik dat de periode maart tot eind mei fotografie op een lager pitje zou moeten staan. Geen workshops, opdrachten en columns. Iets wat ik nog nooit had gedaan in mijn fotografische leven. Dus heb ik bewust fotograferen in de koelkast gezet. Pas medio mei, na de verhuizing maar met nog van alles te doen, ging ik er weer voor het eerst op uit. Het leek wel een eeuwigheid deze periode. 

Code paars

Zo kon het gebeuren dat in juni, nadat de verhuizing voorspoedig was verlopen, er een reeds lang geplande lezing over het paarse goud op de agenda stond. De voorbereiding naar deze lezing toe zorgde al voor de nodige voorpret. De presentatie zelf bracht weer het bekende sprankje fotografie-energie. Alleen ontbrak het nog aan de inspiratie en mooie momenten. En dat moment kwam geheel onverwachts tijdens de dagen voorafgaand aan code oranje.

Een fijn vakantieadres met permanent zicht op de Noordzee zorgde ervoor dat ik onverwachts enkele avond met camera in de weer was. Door deze kleurrijke avonden voelde het weer als vanouds en vertrouwd om met de camera en fotografie in de weer te zijn. Maar die foto van die rolwolk, dat moet ik dan toch nog maar eens gaan leren te maken. Maar eerst op naar code paars en #heidekoorts.