Column: Zo blij als een kind

Fascinatie winter

Als kind was ik al gefascineerd door de winter. In het bijzonder door sneeuw en vorst. Sleetje rijden en schaatsen. Het geluid van een landschap bedekt onder een pak sneeuw. En dat terwijl ik nooit wintersport of enige schaatsambities gekoesterd heb. Soms pikte je toen op via het journaal dat er een winterse periode aan zat te komen. Ja ik ben van die generatie die in de beruchte winter van 1979 al schaatsend, glibberende en glijdend naar school ging. Code Oranje bestond nog niet, het avondjournaal waarschuwde of je kwam er gewoon de volgende ochtend achter. En ja, het was koud en afzien!

Ik heb de Elfstedentocht nog meegemaakt

In dat opzicht kom ik uit een generatie waar winterse omstandigheden normaal waren. “Ik heb de Elfstedentocht nog meegemaakt!”, althans live op radio en TV 2x gevolgd. Denk dat iedereen hier wel weet wat de Elfstedentocht is. Deze laatste Elfsteden tocht, werd verreden op zaterdag 4 januari 1997 en was de 15^e in historie. Inmiddels 28 jaar na dato dromen we nog steeds van dit 16^e schaatsevent. Beseffen we ons daarbij wel de impact van zo’n strenge vorstperiode en alle onhebbelijkheden die erbij horen? Of over- romantiseren we het?

Ik besef me als natuur en winterliefhebber dat strenge winters steeds meer een mooie herinnering worden, net als de Elfstedentocht. Zeker nu we aan de vooravond staan dat een van ‘s werelds invloedrijkste landen geleid wordt door een miljardairsclub. Die houden er hele andere wereldbeelden op na ten aanzien van het klimaat. Ik wil er niet te politiek, cynisch of melancholisch over doen. Begrijp me goed, ik wens het ook zo’n schaatsevent en winterse periode met strenge vorst toe. De realiteit is toch echt anders. Dat bewijst mijn fotobibliotheek. En mocht het weer zover komen, zo’n strenge vorstperiode, dan staat de fototas, winterjas en alles klaar.

Winters realisme leidt tot schaarste

Op mijn grote 27” beeldscherm heb ik op dit moment naast dit document, mijn Lightroom catalogus geopend. Daarin heb ik de slimme verzameling winter openstaan. Hierin staan alle beelden van de laatste 15 jaar die ik het trefwoord winter en minimaal 1 ster waardering heb gegeven. Vergelijk ik deze qua aantallen foto’s met slimme collecties zoals heidekoorts of herfstkriebels, dan is het niet vreemd hoe weinig beelden in deze wintercollectie staan.

Dat is niet omdat ik niet fotografeer in de winter. Dat is omdat deze slimme verzameling winter niet gaat over gefotografeerd in het seizoen winter maar over winterse omstandigheden zoals sneeuw, ijs of vorst die ik herkenbaar in mijn beeld wil hebben. Anderzijds is dat net als met de Elfstedentocht waar sinds de laatste editie van 1997 een schaarste in is opgetreden. De laatste 15 jaar heb ik wel steeds een winters beeld aan mijn slimme verzameling kunnen toevoegen. Ik moet toegeven: ze zijn schaars.

Schaarste leidt tot verlangen

We weten allemaal waar schaarste toe leidt in onze wereld. Denk maar aan de hoge gas en stroomprijzen die we in de winter beleven. Enerzijds vanwege schaarste, anderzijds omdat we er steeds meer van nodig hebben. Datzelfde herken ik ook in mijn fotografie. Waar het ene er niet is, winterse condities, verlang ik al snel weer naar het ander wat minder schaars is. Denk aan de lente met kansen op mist en de frisse natuur kleuren. Ook verlang ik alweer naar de zomer, vooral vanwege de heide die gelukkig minder schaars is. Hoewel ook hier de perfecte condities schaarser worden.

Winter vrolijkheid

Het klinkt misschien naïef. Ik blijf verlangen naar de winter. Hoewel ik steeds vaker bij de winter aan nat, kil, guur, en grijs weer denk. Niet de condities zoals sneeuw, ijs en vorst. Dus met al dat verlangen naar de winterse omstandigheden, probeer ik zoveel als mogelijk er direct op uit te gaan en te genieten van wat er wel is.

Als sneeuw voor de zon verdwenen

Inmiddels kan ik terugblikken op een paar prachtige winterse dagen sinds kerst 2024.
Zo blij als een kind ben ik alweer een paar keer met een fijne set winterse beelden thuisgekomen die ik kon toevoegen aan mijn slimme verzameling winter.

En met de laatste woorden die ik nu schrijf, uit mijn raam naar buiten kijkend, zie ik een stralend blauwe lucht. De sneeuw is door de zon verdwenen en mijn fotografie gedachten gaan uit naar een minder schaars fotothema, het blauwe uurtje. Totdat ik misschien in het weerbericht dat magische woord winter weer hoor en me zo blij als een kind er weer op kan verheugen.