De 7 zonden van elke natuurfotograaf

Wij presenteren u zeven karaktereigenschappen van elke natuurfotograaf. Of zeven zonden, zo u wilt. Wij accepteren geen enkele aansprakelijkheid voor eventuele gelijkenis met uw eigen persoon. Voor klachten verwijzen wij u gaarne door naar de fabrikant van uw spiegel.

1. Geduldig

Tijd is geld, maar niet voor de natuurfotograaf. Uren staan of zitten we onze tijd te verdoen, we wachten tot we een ons wegen. Of tot het licht beter wordt, het onderwerp eindelijk verschijnt, of het onderwerp er net iets beter voor gaat zitten. En ondanks dat het altijd te lang duurt, doen we het met plezier. Althans, dat is wat we met zijn allen de rest van de maatschappij en met name het thuisfront proberen wijs te maken. Want het wachten op betere omstandigheden en onderwerpen is het ultieme excuus voorlopig nog niet naar huis of dat vervelende familiefeestje te gaan. Geduld uit eigenbelang. En buiten de natuurfotografie zijn we helemaal niet zo geduldig en vloeken we als een ketter in het verkeer en in de rij bij de kassa of tijdens de zoveelste ongevraagde en voortkruipende update van Windows 10. Is het niet hardop, dan wel in stilte. Anders jagen we immers het onderwerp weg.

2. Autistisch

Autisme is een aangeboren ontwikkelingsstoornis die zich kenmerkt door beperkingen op het gebied van sociale interactie en (non-)verbale communicatie en door een beperkt, repetitief of stereotiep gedragspatroon.

Dus jij dacht dat natuurfotografie een keuze was? Nee hoor, al in de baarmoeder zat je heel stilletjes in een hoekje te wachten op beter licht in de hoop op dat ene prijswinnende abstracte beeld van stromend vruchtwater. Helaas was de ontsluitingstijd net te lang voor een scherp beeld.

En verder…sociaal onhandig, communicatief minder vaardig en elk weekend in alle vroegte in camouflagekleding en met volle bepakking het veld in. Wat hoort er niet in het rijtje thuis: kubisme, impressionisme, autisme, humanisme, illusionisme, pointillisme, dadaïsme. Antwoord C: geen van allen. Artiest en autist liggen niet alleen qua spelling dicht bij elkaar.

3. Einzelgänger

We zijn het liefst helemaal alleen in de natuur, ‘Alleen op de Wereld’ van Hector Malot is onze bijbel. Heerlijk om alleen door bos en over hei te dwalen en geen levende ziel tegen te komen. Althans, geen menselijke. Dieren zijn meer dan welkom, zeker in het juiste licht. Als een moderne Robinson Crusoe patrouilleren we langs de randen van ons fotografisch onbewoonde eiland. Niet in de ijdele hoop om gered te worden, maar om het te bewaken tegen indringers van buiten. Territoriumdrang. Als zorgvuldig op een molshoop gemikte vossenkeutels plaatsen we de foto’s uit ons gebied op internet om vooral te laten zien dat dit terrein al gecoverd is en alle lokale fotobronnen al zijn vergeven c.q. toegeëigend. Betreden op eigen risico. Ich bin ein Bezetter!

Gek genoeg hopen we wel op liters klaterend applaus voor onze foto’s. De massa is prima, maar enkel als klapvee op veilige afstand. Gelukkig leidt de digitale snelweg niet naar jouw local patch, zolang je maar geen of weinig informatie prijsgeeft. En dus bedank je iedereen voor de likes en commentaren, enkel de boude collega die vraagt waar jouw territorium is blijft verstoken van een antwoord. Kennis is macht, onwetendheid is onmacht. Dom houden is het devies. Alleenheerschappij rules.

4. Onzeker

We zijn altijd op zoek naar bevestiging. En dan doel ik niet op statiefkoppen, klemmen en andere manieren om camera en lens op de juiste plek vast te maken. Nee, we zijn pas tevreden met onze creaties als anderen die ook mooi vinden, als de digitale duimen massaal de lucht in gaan. Worden pas gesterkt in ons kunnen als er een eervolle vermelding wordt behaald, ook al is het bij een wedstrijd met een website in een taal die je niet machtig bent. Het maakt niet uit of het vakbroeders, vrienden of onze dwaze moeders zijn die juichen, áls er maar gejuicht wordt voor de vruchten van onze arbeid. Terwijl de ware kunstenaar kunst maakt om zichzelf en zijn gevoel te uiten, datgene te verbeelden wat hij niet of nauwelijks onder woorden kan brengen (zie 2). In ons land worden kunstenaars voldoende door de staat onderhouden om financieel veilig totaal ongevoelig te kunnen zijn voor wat het volk van hun werk vindt. La critique me peut oxider a la derrière. Wij natuurfotografen niet, wij leven bij gratie van de goedkeuring van anderen. En daarmee valt onze kunst nog het best te vergelijken met Ik Hou van Holland en Schlagermuziek. Opium voor het volk, namaakpaarlen voor de zwijnen. Crowdpleasers zijn we.

5. Jaloers

Onze blijdschap om een gelukte foto en de tientallen loftuitingen die we er voor in ontvangst nemen, slaat net zo gemakkelijk om in neerslachtigheid en nauwelijks verholen woede. Namelijk als een andere fotograaf net na jou een net iets betere foto plaatst die net iets meer likes en commentaren voor je voeten weggrist. Is die foto nu echt wel zoveel beter, heeft die vreselijke fotograaf geen oneigenlijke middelen gebruikt of zitten Fotosjoppen? Heb je eindelijk een plekje in de Roots agenda bemachtigd, zit je fotomaatje bij de prijswinnaars. Net een trede hoger op de apenrots. Niets zo relatief en vluchtig als roem, zo blijkt maar weer eens. Een enorm gevoel van onrecht daalt als een klamme deken over je neer. Alsof je een Pokemon bent die door niemand wordt gezocht. Omver gereden door een massa die altijd maar op zoek is naar een nog kleurrijker en meer punten gevend exemplaar.

6. Ontkenner

Ongetwijfeld zitten enkele lezers nu hoofdschuddend voor hun beeldscherm. Verticaal hoofdschuddend. Ja jij. Je herkent het bovenstaande, maar alleen bij anderen. Die vervelende concullega die je bij elke fotografische hotspot tegenkomt, aan wiens statiefpoot je het liefst zou zagen en die je het gouden licht niet in de ogen gunt. Die altijd net iets mooiere beelden maakt dan jij en op de een of andere manier meer likes scoort dan jij. Die voldoet aan alle zes de eigenschappen. Maar jij niet. Jij bent anders. Toch? Nee hoor, net als iedereen ben je namelijk ook in het bezit van de zesde zonde, de neiging alles te ontkennen. Niet waar? Zie je wel!

7. Wiskundig genie

Natuurfotografen kunnen niet tellen. Daarom is dit nummer zeven.

Naschrift: bij nader inzien komt het bovenstaande wel heel erg in de buurt van de zeven hoofdzonden (hoogmoed, hebzucht, lust, jaloezie, gulzigheid, woede en gemakzucht). Vast geen toeval. Natuurfotografen, het zijn soms net mensen.