Menu

Onderdeel van Pixfactory

De fotograaf op de aardappel

Deze week las ik dat de 62 rijkste mensen op aarde samen net zoveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking. Aangezien er op onze aardkloot best wat meer dan 124 mensen permanent verpozen, is dat een behoorlijk uit het lood getrokken verdeling van het slijk der aarde. Ik ben verre van een socialist, maar dit vond zelfs ik nogal buitensporig. Ik werd er, zeg maar, een beetje rood van. Een tweede nieuwsbericht dat onder mijn ogen belandde deed me vermoeden dat het met de verdeling van rijkdom binnen de fotografie niet anders gesteld is. In dat opzicht zijn we dus eens geen overal buiten vallende leprakolonie (nee, geen lepelaarkolonie)!
De bewuste fotograaf en de aardappel. Voor de zekerheid: de aardappel staat rechts. De fotograaf heeft zichzelf vastgelegd in de voor hem kenmerkende stijl. Weinig verheffend, niet?
De bewuste fotograaf en de aardappel. Voor de zekerheid: de aardappel staat rechts. De fotograaf heeft zichzelf vastgelegd in de voor hem kenmerkende stijl. Weinig verheffend, niet? Fotograaf: Marijn Heuts

Dure portretfoto’s

Wat wil het geval: een Amerikaans-Ierse fotograaf verdient vanaf USD 150,000 per portretsessie met hoge meneren en dames uit de zakenwereld van onder meer Silicon Valley. Zijn unique selling point is dat hij zijn portretten in slechts enkele seconden maakt. Klik, klik, klaar. Dat is een uurloon waar de jongetjes die wekelijks in de Premier League vergeten te schitteren zomaar een dag depressief van zouden kunnen worden. Als ze het al zouden horen; vermoedelijk hebben ze geen nieuwszender op hun met hun hoofd vergroeide Beats-hoofdtelefoons geprogrammeerd. De kappers van deze voetballers zouden trouwens weer heel creatieve fotografen kunnen zijn. Maar ik dwaal af.

De portretten waar het om gaat zijn zeker niet slecht, maar doen niemand van hun stoel vallen. De mensen die hij fotografeert krijgen daar niet eens de tijd voor. Omdat een van zijn allereerste sessies per ongeluk een goeie foto van Johnny Depp opleverde, rees zijn ster en is hij tegenwoordig veelgevraagd door topmannen en –vrouwen en celebrities die weinig tijd hebben. Het feit dat juist hij je portret heeft gefotografeerd is geworden tot een statussymbool. En blijkbaar tel je daar als rijke stinkerd zomaar USD 150,000 voor neer.

Arme tukkers

Dat biedt kansen de rijkdom in de wereld snel beter te verdelen. Als we dit soort fotoklussen nu eens lieten uitvoeren door arme sloebers? Met zo’n pinhole-camera gemaakt van een oude schoenendoos en colablikjes en de ‘film’ gemaakt van zilverfolie op een geplakte fietsband. Status gegarandeerd als je zo’n imperfect portret laat maken door een authentieke neger (of is het tegenwoordig tukker?) met heuse vintage vluchtelingenlooks. Doet het vast goed op de high-society partijtjes, een mooi item om mee te koketteren tussen de coquilles, cocktails en de kroketten. In één klap verschuift zo per portretsessie van enkele seconden liefst USD 150,000 van de rijken naar de armen. Lange halen, snel thuis.

Mooiste aardappel

Voorlopig is het zover nog niet en wordt het alleen maar schever. De genoemde ‘topfotograaf’ kreeg het zelfs voor elkaar een foto te verkopen voor liefst 1 miljoen dollar. Als je benieuwd bent naar wat er op die vast prijswinnende foto stond, bespaar je de moeite. Het was een portret van een aardappel. Of heel misschien de binnenkant van de toupet van Donald Trump, dat schijnt nog te worden onderzocht. Hoe dan ook leek het meer een belichtingsoefening in de studio vooruitlopend op een 10-seconden sessie met iemand met een hete aardappel in de keel. De helft van de wereld kan zich niet eens een dagelijkse aardappel veroorloven en een ander telt 1 miljoen neer voor een beroerde foto van een lelijk exemplaar. Weird. Net zo weird als het verhaal achter de foto.

Kevin likes potatoes because they, like people, are all different yet immediately identifiable as being essentially of the same species. He has photographed many potatoes. This one is one of his favorites.

Kaasschaaf

Serieus? Je hoeft er maar een verhaal bij te maken, lijkt het. Net als die vreselijke Page-reclame voor nat toiletpapier. Je doucht toch ook niet zonder water? Waarom dan wel zonder water je billen afvegen? Tang, varken. U schaaft toch ook geen kaas zonder kaasschaaf? Waarom dan wel zonder kaasschaaf uw billen afvegen? Ideaal voor de laatste hardnekkige korstjes. Zucht. Of die reclame met die sjaal die veel meer is dan een sjaal. Misschien veegt ze er ook haar billen mee af, weet ik niet. In elk geval bewaart die sjaal al haar herinneringen in de vorm van geuren (dus toch de billetjes afgeveegd?). Maar waarom is het dan een reclame voor een wasverzachter? Dan was je al die herinneringen er toch net uit? Ik denk dat ik geen aanleg heb om bij de rijkste 62 mensen van de wereld te komen. Gelukkig ook geen ambitie.

Een ijzersterke abstracte foto van het avondeten van mijn kinderen. Met veel moeite (want ze hadden honger) tot stand gekomen. En toch geen miljoen waard. Wie biedt?
Een ijzersterke abstracte foto van het avondeten van mijn kinderen. Met veel moeite (want ze hadden honger) tot stand gekomen. En toch geen miljoen waard. Wie biedt? Fotograaf: Marijn Heuts

Zure pap

Zou het ook zo werken als een hardwerkende Keniaanse koffieboer een foto maakt van zijn avondmaaltijd, die elke dag terugkerende verrekte maïspap? Ole Kitwana vindt maïspap leuk omdat elk bord pap, net als mensen, anders is, maar duidelijk behoort tot dezelfde soort. Soms dik, soms dun, soms lekker, meestal vies, en hoe ouder hoe zuurder. Ole Kitwana heeft al veel borden pap gefotografeerd, maar dit is zijn favoriet. Ik betwijfel of het gaat werken. Vast niet.

Kanocopulatie

Waarom lukt het een middelmatige fotograaf de middelmaat te ontstijgen en te midden van rijke maten te verkeren, en blijft de rest van ons fotografen behoren tot de armste helft van de wereldbevolking? Simpel: marketing. Het is net als Heineken een geoliede marketingmachine die er in slaagt heel veel domme mensen warm te laten lopen voor een heel matig product. Niet voor niks bestaat er een Amerikaans grapje over Heineken. What’s the similarity between Heineken and sex in a canoe? It’s both fucking close to water. Ik rust mijn Kees.

Sprookje

Kunnen we niet een paar van die geniale paarse broeken, de four marketeers, inhuren om in de ontwikkelingssamenwerking (dat heeft niks met fotorolletjes te maken…) te gaan werken en zodoende de kloof tussen heel rijk en heel arm wat te dichten? Laat ze aan de domme rijken de gedachte verkopen dat het hip en happening is om grof te doneren aan een leger vol dikbuikige sloebertukkers met zo’n net te groot hoofd, terwijl dat net te grote hoofd toch netjes volledig bedekt is met vliegen. Zo’n levende bivakmuts. Stel dat het werkt! Dan zou de wereld er toch heel wat mooier uit zien.

Zodra de rijkdom eerlijker is verdeeld, is er ineens een nieuw en enorm potentieel publiek dat bereid is een normale vergoeding te betalen voor (portret)foto’s en het gebruik daarvan. Kunnen de gewone getalenteerde fotografen als allerlaatsten misschien ook eens legaal de armoedegrens oversteken. Of geloof ik in sprookjes en blijven wij toch weer in de puree zitten, bedelend om voor een aardappel en een ei uren van onze tijd te mogen investeren om de klant een hoogwaardig eindproduct te kunnen leveren?

Newsflash: de armste 62 mensen op aarde hebben samen net zoveel als alle fotografen.

—–

Achtergrond:

Geef een reactie

8 reacties

  1. Heb altijd al gesteld dat kunst 80% marketing en 20% {of veel minder) talent is. Wat maakt iemand een kunstenaar? Als hij zijn prducten gaat verkopen als Kunst 🙂

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

8 reacties

  1. Heb altijd al gesteld dat kunst 80% marketing en 20% {of veel minder) talent is. Wat maakt iemand een kunstenaar? Als hij zijn prducten gaat verkopen als Kunst 🙂

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Marijn Heuts

Marijn Heuts

Marijn Heuts is een natuurfotograaf die met een creatieve insteek zowel landschappen, dieren, planten als abstracten fotografeert.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: