De kraamkamer boven mijn slaapkamer

Het begon al erg vroeg dit jaar, het getimmer in mijn dak. Het is een jaarlijks terugkomende verbouwing waar ik altijd heel blij van word. Het timmeren betekent namelijk dat de lente eraan komt, en het luidt een fijne periode in. Een vreugdevolle periode vol bedrijvigheid en nieuw leven. Maar dit jaar begon het wel heel erg vroeg, half februari al… Meneer Spreeuw betrok zijn nieuwe onderkomen, in de holle ruimte in het dak, schuin boven mijn bed.
Het vroege voorjaar. Meneer Spreeuw in mijn tuin, nog voor alle drukte losbarst… Fotograaf: Noortje Russel

Eigenlijk zou een echte verbouwing geen overbodige luxe zijn, want het hout aan de dakrand is kapot en verrot. Maar de enige verbouwing die hier plaatsvindt, is binnenin. Ieder jaar komt er een mannetjesspreeuw de boel in orde maken, voor hij een vrouwtje durft te verleiden bij hem binnen te komen. Alle ouwe troep eruit en fris nieuw spul erin. Bovenop het dak zingt hij dan het hoogste lied voor haar, zijn aanstaande. Dat hij niet echt mooi kan zingen, doet er niet toe, hij doet vreselijk zijn best. Hij kwettert en maakt klikgeluiden, laat gekke fluitjes horen en imiteert meesterlijk een buizerd. Intussen flappert hij met zijn vleugels dat het een lieve lust is en glimt glanzend groen in het zonnetje. Het is een aandoenlijke vertoning waar ik iedere keer weer vrolijk van word.

Het glanzende pak van de spreeuw, ofwel de ‘brillantine-look’ laat in het zonlicht de mooiste kleuren zien… Fotograaf: Noortje Russel

En dan komt daar het moment dat een wijfje toehapt. Nu begint het verleiden pas echt. Want het is niet zijn zang die haar uiteindelijk over de streep zal trekken, noch zijn prachtig glanzende pak of vleugelgeklap, maar het huis dat hij voor haar heeft klaargemaakt. Trots laat hij haar zijn onderkomen zien, in het dak dus, boven mijn bed. Hij heeft er vol overgave opgeruimd en het met zorg opnieuw bekleed, met ook een paar groene blaadjes én een enkel bloemetje. Een topinterieur! ik hoor het gerommel en gestommel als ze de boel inspecteert. Het bevalt haar klaarblijkelijk want ze blijft slapen.

’s Nachts hoor ik krabgeluiden en soms ook een zacht fluitje. Dan draai ik me nog eens genoeglijk om in bed, zo onder mijn lieve kostgangers. De dagen daarop maakt het nieuwe paar samen het nest verder in orde. Zij heeft daarbij de broek aan. Alle blaadjes en bloemen waarmee hij de binnenboel aantrekkelijk wilde maken, gooit zij er onverbiddelijk weer uit. Weg met die troep! Ze brengt mos, grassprietjes en haren mee… zij weet hoe een nest gemaakt moet worden! En heel miraculeus liggen er iedere dag nieuwe bossen paardenhaar in de tuin. Het nest wordt verrukkelijk zacht.

Ook de andere tuinbewoners zijn blij met het zachte nestmateriaal… (tja, helaas geen goede foto van een ‘harig spreeuwtje’). Fotograaf: Noortje Russel

Nog even en dan komen er eitjes en na de laatste begint het broeden. Ze wisselen elkaar af maar houden het niet lang vol. Soms is het mannetje na tien minuten broeden al ongedurig. Hij zit dan in de opening van het dak en kijkt of zij al komt om het over te nemen. Duurt het te lang, dan is ie weg en andersom gaat het net zo. Ze hebben geen zitvlees, die spreeuwen. Toch gaat dat meestal wel goed, en dan hoor ik op een dag zacht gepiep boven mijn bed… tijd voor beschuit met muisjes! Maar de wittebroodsweken zijn nu echt voorbij. Pasgeboren spreeuwtjes eten per dag de helft van hun lichaamsgewicht, werk aan de winkel dus!

De drie tenoren. Fotograaf: Noortje Russel

Pa en Ma vliegen af en aan en schotelen hun kroost een gevarieerd menu voor. Eerst voorzichtig kleine, zachte en makkelijk verteerbare insecten. Wat later stoppen ze ook grotere prooien in de wijd opengesperde bekjes, zelfs kevers met harde schilden. Dat gaat niet zachtzinnig en de jongen moeten dan ook tegen een stootje kunnen. Maar de hardwerkende ouders doen hun stinkende best en zorgen tegelijk ook goed voor de hygiëne van de kraamkamer. Naar binnen met een voedzame hap, naar buiten met een pakketje poep. Weer wat later, als de jongen bedelend in de opening van het dak kunnen zitten, poepen ze daar ook zelf. Ze draaien dan keurig even om op de rand, gatje naar buiten en… flats! De stoep bij mijn voordeur kleurt witter en witter…

Efficiënt werken: voedzame hap naar binnen, poeppakketje mee naar buiten. Fotograaf: Noortje Russel

Na een week of drie verlaten de jongen het nest, en niet alleen zij. Van allerlei plekken in en rond mijn huis en van de boerderij ernaast vliegen op precies hetzelfde moment spreeuwenjongen uit. Het is alsof de ouders het hebben afgesproken: ‘jongens, op 18 mei schoppen we ze het huis uit! De bomen in mijn tuin zitten dan vol juvenielen die daar nog een paar dagen gevoed worden door hun ouders. Het is er een drukte van belang en na die paar dagen is de tuin spierwit.

Hangjongeren: een boom vol juvenielen. Fotograaf: Noortje Russel
Eén klein kleutertje op mijn hek; alle begin is moeilijk… Fotograaf: Noortje Russel

En dan ineens zijn ze weg. De jongen sluiten zich bij elkaar aan en de taak van de ouders zit er op. Nou ja, wat heet… want meestal volgt er nog een tweede leg en dan begint alles weer van voren af aan. Nog een paar weken genieten dus, voor mij. Want als het dan toch eenmaal zover is dat de kraamkamer definitief wordt verlaten, is het akelig stil boven mijn bed. En zo kan ik in juli alweer verlangen naar de verbouwing van het volgend voorjaar…

Spreeuwenwolken in het late najaar, in het weiland voor mijn huis. En daar zitten dan ‘mijn’ spreeuwtjes tussen… Fotograaf: Noortje Russel

Geef een reactie

10 reacties

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

10 reacties

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Foto van Noortje Russel

Noortje Russel

Noortje is helemaal in haar element met hond en camera in een van de mooie natuurgebieden om haar heen (Drenthe/Friesland)

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: