De legende van bisschop Valentijn

Vandaag is hetzelfde als gisteren of morgen

Ik moet wel iets bekennen. Ik denk dat ik nog nooit Valentijn ‘gevierd’ heb, of hoe zeg je dat? Ook in m’n huidige (en m’n laatste ooit uiteraard…) relatie vindt mijn partner dat helemaal niet belangrijk, het is uiteindelijk maar een datum als een ander nietwaar. Voor ons is het belangrijker om elkaar elke dag graag te zien en te verrassen.
Bovenstaande foto bijvoorbeeld heb ik speciaal voor haar gemaakt. Zij lag toen ziek in bed met buikgriep en omdat ik haar daarbij niet te veel wilde storen, heb ik me opgeofferd en ben dan maar in het bos gaan fotograferen. Ook dat is liefde nietwaar… En het was niet gepland, maar toen mijn oog op deze mycena’s viel, wist ik: ‘’hier ga ik een foto van maken om meteen via WhatsApp naar haar te sturen als steun. Want al duurt het maar even, ik weet dat het een glimlach op haar gezicht zal toveren!’’ Ik kwam thuis en naast een glimlach was ze ook volledig genezen van buikgriep! Magisch toch? Ok, dat laatste klopt misschien niet helemaal maar hey… het is een column over Valentijn, geen wetenschappelijk artikel hè…

De oneven regel even overboord

De regel van derden, de Gulden snede, de horizon op 1/3e regel, de inlopende lijn regel… Allemaal ‘regels’ om een uitgebalanceerde compositie te bekomen. Maar kennen jullie de oneven regel? Die regel stelt dat een foto boeiender en interessanter is als je onderwerpen in oneven getallen voorkomen. Een even aantal libellen bijvoorbeeld zorgt in ons brein voor evenwicht en rust en komt daardoor eerder saai over, een oneven aantal daarentegen zorgt voor chaos in ons brein, we kijken langer en het beeld intrigeert ons meer. Maar het is Valentijn en we mogen eens gek doen nietwaar… Ik neem het risico en toon enkel beelden van koppeltjes. Vandaag is trouwens niet de dag om mijn vriendin uit te leggen dat het met 3 spannender en boeiender zou zijn…

Koppeltjes vertellen een verhaal

En vermits het geen wetenschappelijk verhaal is, gaan we maar ineens een stapje verder… Menselijke gevoelens toeschrijven aan onze onderwerpen! Vandaag mag het. Bovenstaande foto van de papegaaiduikers leent zich er toe. Telkens ik er naar kijk, schieten 2 totaal verschillende scenario’s me te binnen. Het ene speelt zich ’s avonds af, het andere ’s morgens… Eerst even de wetenschappelijke feiten: links is het mannetje, rechts is het vrouwtje. Het vrouwtje herken je aan de vuile borstveren, dat komt van op het nest te zitten. Voilà, genoeg wetenschap… tijd voor verhaaltjes! Bij het avondscenario zie ik een teleurgesteld vrouwtje. Met een bedenkelijke blik bekijkt ze haar partner die weer geen vis heeft gevangen en met grote gebaren en nog grotere excuses zich probeert te verantwoorden. Geen romantisch verhaal dus. Maar bij het ochtendverhaal daarentegen zie ik een trots vrouwtje! Met een verliefde blik aanschouwt ze haar stoere partner die zich nog even uitrekt alvorens de woeste zee te trotseren om voor z’n kroost vis op de plank te brengen. Een echt Valentijn-verhaaltje dus, als je wilt…

Kennen jullie de legende van bisschop Valentijn?

Er doen veel verhalen de ronde over de oorsprong van Valentijn, en de echte waarheid zullen we waarschijnlijk nooit meer achterhalen. Maar de volgende legende van bisschop Valentijn spreekt mij het meeste aan en is in mijn column dus even de absolute waarheid. Bisschop Valentijn was een man die meer belang hechtte aan de ondoorgrondelijke en onvoorwaardelijke liefde dan aan de strikte wetten van keizer Claudius en hij huwde voor het eerst in de geschiedenis een heidense man met een christen vrouw. We weten niet in welk jaar dit plaatsvond, maar wat we wel weten is dat het in die tijd ongehoord en strafbaar was. Meer koppeltjes met verschillende achtergrond vonden de weg naar bisschop Valentijn met gelijkaardige verzoeken, maar hij werd aangegeven en gearresteerd. De keizer was niet mals in zijn vonnis en op 14 februari werd bisschop Valentijn gemarteld en onthoofd! Omdat hij geloofde in de liefde tussen 2 mensen van verschillende afkomst…

Vandaag vieren we het anders-zijn

Mijn vriendin heeft de exotische naam Öznur, ik heet gewoon Filip. Zij is in Turkije geboren, ik in België. Zij is moslima, ik ben atheïst. Zij eet geen varken, ik ben er soms één… Op veel vlakken zijn we op ’t eerste gezicht heel verschillend, maar wat kijken we graag samen naar Netflix series en Marvel films. Samen zijn we vegetariër geworden en samen koken we graag. Ondertussen ga ik al eens graag shoppen in ‘t stad en vindt zij in de natuur wandelen en libellen zoeken geweldig. We leren van elkaar en we blijven evolueren. We vullen elkaar aan en genieten van de raakpunten en elkaars anders-zijn…
Tegenwoordig lijkt alles wel zwart of wit, extreem links of extreem rechts, goed of fout. Als je ergens niet tegen bent, ben je automatisch voor en vice versa. Nuance, twijfel, gematigdheid en het grijze gebied zijn verboden terrein geworden.
In een tijd waar polarisatie troef is, moeten we op onze bisschop Valentijn z’n dag misschien eens niet alleen aan onze eigen partners denken, maar ook aan iedereen waar we verschillend van zijn en hen ook liefhebben en proberen te begrijpen. En niet alleen vandaag… Vanaf vandaag is het elke dag Valentijn!