De wereld is knettergek geworden

Kort lontje

En toch gebeurt dit de laatste jaren in toenemende mate. Het lontje van veel mensen is kort geworden. Er hoeft maar iets te gebeuren, hoe klein en irrelevant ook, en de boel ontploft. Er wordt schuttingtaal gebruikt waar ik nog nooit van gehoord heb. Dreigementen worden net zo gemakkelijk geuit als dat je een broodje hamburger bestelt. En in het slechtste geval kunnen sommige mensen hun handen niet eens meer thuishouden.

Haantjesgedrag

Ik merk dat op mijn werk, waar we veel meer met verbale agressie te maken hebben dan een paar jaar terug, en ik zie dat ook in mijn privéleven. Ook is het zichtbaar in de huidige ernstige situatie, waar ene Poetin zich als super agressor gedraagt en het nodig vindt om met zijn haantjesgedrag miljoenen mensen in de ellende te storten.

Knokken, tot de dood erop volgt

Ook in de dierenwereld zien we agressie. Kijk alleen maar eens hoe het eraan toe gaat in de bronsttijd van de edelherten. Knokken tot de dood erop volgt, alles voor de vrouwtjes en het nageslacht. Of de korhoenders, een machtig schouwspel om naar te kijken. Die pronkende en baltsende hanen, die om elkaar heen draaien als zijn ze de machtigste leiders van de wereld. Sterk gelijkend op het gedrag van die superhanen in regeringen over de hele wereld. Kijken hoe ver je kunt gaan en of je de ander kunt afbluffen. Hoewel het bij de wereldleiders niet meer om de vrouwtjes gaat, maar over macht en landjepik.

Aan de overkant is het gras altijd groener

Dat landjepik kennen dieren ook, het stukje grond waar de ander zit is altijd beter dan de jouwe, dus moet de ander daar verjaagd worden. Let in het voorjaar maar eens op hoe de koolmezen elkaar bevechten voor de beste nestkast. Want net op die plek zit wat meer voeding, heb je een beter uitzicht op de omgeving, is er wat meer of minder zon en is een betere dekking mogelijk. Noem het allemaal maar op. Maar vrijwel altijd wordt er gevochten met een goede reden, er is een betere kans op overleven of op het doorgeven van je genen.

Menselijke hebzucht

Eigenlijk is het bij de mensheid net zo. Daar waar een ander zit vind je net wat meer olie, gas, edelstenen, noem het maar op. Alles voor het politieke of geldelijke gewin. Of puur op racistische basis, omdat mensen een ander kleurtje hebben, een ander geloof of juist geen geloof. Reden genoeg om er eens lekker op los te slaan, een ander volk uit te moorden of te deporteren. De rest van de wereld staat er bij en kijkt er naar. Want als je er wat van zegt of een kant kiest, dan kan het wel eens ten koste gaan van je eigen welzijn of rijkdom. Walgelijk toch?

Dikke vrienden in de bar

Hoe hebben we zo ver van het dierenrijk af kunnen komen te staan. Als de bronsttijd voorbij is dan zijn de grootste rivalen weer dikke vrienden. De rest van het jaar zwerven de mannen gezamenlijk door de omgeving, grazen op dezelfde weide en drinken uit dezelfde poel. Als waren het dikke vrienden in de kroeg. Ik zie dit onze wereldleiders nog niet doen.

Rust in de natuur

Als de crisis na oneindig praten en nog veel meer onschuldig bloedverlies ten einde loopt dan wordt er kwijlend alweer uitgekeken naar een volgend doel, een nieuw land om te indoctrineren of in te pikken, nieuwe burgers om te onderdrukken. Of om je mee te bemoeien om geldelijk belang. Ik snap hier werkelijk helemaal niets van. Waarom kunnen wij mensen niet gewoon vreedzaam naast elkaar leven. Elkaar helpen in plaats van uit te moorden. We gedragen ons slechter dan beesten.

Als ik dan heerlijk door de natuur struin en geniet van alle tafereeltjes om me heen, dan vergeet ik die ellende in de wereld eventjes. Wanneer ik door de macrolens tuur dan draait alles in het universum een tijdje om die ene vierkante centimeter van onze aardbol. De rest doet er eventjes niet meer toe.

We sturen de wereldleiders op een natuurfotocursus

Misschien, heel misschien is het een idee om de grote mannen van de aarde (tenminste, zo zien zij zichzelf) eens een camera cadeau te doen in plaats van raketten. Om ze dan gezamenlijk op een natuurfotografiecursus te sturen bij één van onze fotogoeroes en ze zo bewust te maken van al het moois om ons heen. Hoe gaaf het is om van de natuur en haar verbanden te genieten. Om te leren en te genieten van elkaars beelden. En dat we dit moois moeten koesteren en niet vernietigen.

Hoe bevoorrecht we als mensheid zijn dat we het bewustzijn hebben om hiervan te kunnen genieten en de kennis om dit alles met onze camera’s vast te leggen. Hoe stom kun je zijn en dom ben je om dit niet te snappen. Helaas behoren veel van onze wereldleiders in mijn ogen tot deze categorie.

Bombarderen die hap

Misschien moeten wij natuurfotografen ook maar eens een bombardement beginnen. Een bombardement van mooie natuurfoto’s geadresseerd aan alle Poetins, Erdogans, Trumps en andere egotrippers op deze wereld. Wie weet valt het kwartje dan een keer.