Spanning onderin
Begin november sta ik op een windstille ochtend net na zonsopkomst aan de rand van deze indrukwekkende vallei. Nevel hangt in het dal. Een prachtig uitzicht rondom. De sfeer is fantastisch. Van bovenaf kijk ik de diepte in. Hoe krijg ik dat gevoel nu goed op de foto?
De donkere struikheide is nog een beetje wit van de nachtvorst als ik mijn eerste foto’s maak. De opvallende berk met mooi gekleurd blad zet ik in de compositie rechts van het midden als rustpunt voor het oog. Nu alleen nog op zoek naar een goede voorgrond. Als je landschappen fotografeert met een groothoeklens is de onderkant van het beeld vaak het moeilijkste. Voor een spannende foto is het belangrijk dat daar iets gebeurt.
Stapje naar links of naar rechts
Vanaf een ander standpunt fotografeer ik met een kleine telelens. Het is ook nu weer zoeken om de berk ten opzichte van de andere bomen evenwichtig in beeld te zetten. Het warme zonlicht komt inmiddels mooi door de nevel heen. De herhaling van de heuvels naar achter toe geeft een goed overzicht van het dal.
Al rondlopend zoek ik een andere invalshoek. Dan valt mijn oog op verschillende pollen pijpenstrootje. Daar moet ik naar toe! Inmiddels schuift langzaam een wolk dichte mist het dal in. Het licht verandert constant. Snel maak ik wat verschillende opnames uit de hand om het juiste standpunt te vinden. Een klein stapje naar links of naar rechts maakt in het beeld veel uit met zo’n onderwerp dichtbij op de voorgrond.
Dan heb ik mijn juiste standpunt gevonden! Ik pak mijn statief erbij en zoek de compositie van de foto die ik uit de hand heb gemaakt weer op. In mijn beeld zijn achter elkaar verschillende lagen ontstaan.
Als decorstukken op het toneel van een klassiek theater creëren ze nu veel meer diepte in de foto. In het onderste deel van de foto vormen de verschillende pollen pijpenstrootje samen met de groepjes struikheide rechts verschillende laagjes achter elkaar op de voorgrond.
Rustpunt en ritme
Ik plaats de berk weer in het midden als rustpunt. In het bovenste deel van de foto herhalen de vormen van de bomen en de heuvels zich steeds verder naar achteren. Ook weer als allemaal laagjes achter elkaar. Het ritme van eenzelfde vorm die verder weg steeds kleiner wordt versterkt het diepte-effect. Een mooi voorbeeld daarvan zijn ook de groepjes struikheide op de voorgrond die naar achteren toe steeds kleiner worden.
De bruine pollen pijpenstrootje zelf vormen een denkbeeldige pijl die het dal in wijst. Ook de bovenkant van de stuwwallen links en rechts wijzen als lijnen naar het midden. Het oog van de kijker glijdt als ware over de foto door het dal naar achteren. Met een grijsverloopfilter maak ik de lucht iets donkerder en benadruk zo samen met het fraaie tegenlicht de geheimzinnige sfeer.
Dit is één van de maar liefst 73 artikelen in het splinternieuwe Praktijkboek Natuurfotografie NXT LVL. Voor een preview van het boek en om het te bestellen met 5 Euro korting bij voorinschrijving klik hier.
4 reacties
Hallo Hanry, Tot een paar jaar terug waren dit foto’s die je niet zoveel zag. Tik nu eens op Nederpix of een ander willekeurig forum Posbank in en je zult zien dat veel foto’s tot op de meter nauwkeurig op exact dezelfde locaties gemaakt zijn. Nu is dat op natuurlijk niet zo erg, maar ik had begrepen dat dit artikel in het kader van de next level was geschreven en daarmee had ik wat spannendere fotografie verwacht. Neemt niet weg dat het prima foto’s van de Posbank zijn.
Hallo Bert,
Deze nuance klinkt veel beter. Bedankt voor je toelichtende tekst, kan me hier wel in vinden.
Iets opbouwender kritiek had ook wel gemogen. Ernst doet z’n best om duidelijk te maken hoe je een goede foto kunt maken.Dit kun je niet afdoen met de opmerking standaardplaatjes.
Wel grappig om te zien dat bijna alle standpunten en composities de standaardplaatjes zijn die in de tijd van de bloeiende heide dagelijks tig keer voorbijkomen.