Menu

Onderdeel van Pixfactory

Dood door schuld?

Ik loop voorzichtig achter de witte spiegel van mijn moeder aan, mijn vader loopt ernaast. We hebben de hele nacht kruiden gegeten langs de bosrand. Ik drink niet meer bij mijn moeder en eet nu gewoon wat mijn ouders eten. Ik ben bijna 1 jaar oud. Er is al weer een broertje of zusje op komst. We lopen terug het bos in. Het is nog donker. Plotseling staan vader en moeder verstijfd. Ze horen iets. Ik krijg het signaal te volgen en moeders gaat lopen, pa volgt, ik erachter. Dan hoor ik het ook, een blaf van een hond en pratende mensen.
Reekalf
Reekalf. Fotograaf: Arie van den Hout

Moeders zet een draf in en ik volg. Als we net op snelheid zijn is er een geluid recht voor ons, ook mensen! Mijn ouders slaan tegelijk een hoek naar links en ik volg weer. Hier was ik nog nooit geweest. Dan springt moeders ondanks haar extra gewicht over een hek, pa en ik remmen hard. We zien alleen nog een fel licht, een knal… en stilte…
Vanachter het gaas van de afrastering zien we een jonge vrouw uit de auto stappen en naar moeder toe lopen. Moeder beweegt niet. Ze doet niks. De vrouw gaat bellen en enige tijd later arriveren meer auto’s…

De bok en het kalfje blijven de boswachter volgen

Dit ging vooraf aan de melding die Goois Natuurreservaat boswachter Mirjam kreeg om 6:30 uur op dinsdagmorgen 23 februari. Het was de melding van het 3e ree dat overleed in dat gebied die week.
Ze beschrijft dat bij het wegrijden met de dode reegeit achterin dat de bok en het kalf haar een tijd lang bleven volgen, toen besloot ze toch maar meer gas te geven.
Dezelfde avond nog krijg ik het bericht dat op dezelfde plek de bok (pa) is aangereden. Ook dood. Waarschijnlijk nog op zoek naar zijn partner. Nummer 4 die week! Het kalfje blijft alleen achter.
Dit is één voorbeeld van de gevolgen die de Corona pandemie heeft op de natuur.

Mirjam, de boswachter, beschrijft evenals vele andere boswachters, dat reeën nu in allerlei uithoeken gedreven worden waar ze normaal niet komen en daarmee op alle mogelijke manieren in gevaar komen.

Een fotograaf aan het werk om een ree te fotograferen. Fotograaf: Arie van den Hout

Even geen reeën fotograferen?

Dit is dus ook een tijd om je als natuurfotograaf in te houden. Ik pleit er in mijn workshops, webinars en presentaties altijd voor om dieren naar je toe te laten komen. Dat is nu zeker van belang. Benader reeën nooit! Bestudeer ze liever en ga bijvoorbeeld gewoon op een plekje zitten waarvan je ontdekt hebt dat ze vaak lopen en laat ze naar jou toe komen. Nog beter, overweeg om nu even geen reeën te fotograferen.
De grootste verstoring, aldus de boswachters, is als gevolg van mensen die van de paden af gaan.

Natuurlijk is het prachtig dat mensen enthousiast zijn voor de natuur maar we helpen de natuur als we dat op een verantwoorde manier doen. Boswachter John van het Goois Natuurreservaat geeft drie tips:

  • Bereid je voor, lees de borden, ga niet van het pad.
  • Geef elkaar de ruimte. Realiseer je dat je te gast bent in de natuur. Op welk tijdstip ga je? Geef de natuur de ruimte.
  • Bedenk een alternatief, bijvoorbeeld een lange afstandspad. Overweeg niet te gaan.

En uiteraard zijn de reeën exemplarisch voor alle dieren die in de natuurgebieden leven. Alle dieren staan onder druk.

Reeën zwemmen zelfs weg

Het komt zelfs nog voor, ondanks alle voorlichting, dat mensen honden los laten lopen in gebieden waar dat niet mag. Een van de dode reeën was aangevallen door een loslopende hond, waar dat niet was toegestaan.
In het Naardermeer nemen de reeën zelfs de moeite om een flinke afstand over water te overbruggen om op een eiland midden op het Naardermeer de mensen te ontvluchten.

Deze keer dus een praktische column. Als iedereen zich aan de terreinregels houdt en de natuurfotograaf geen extra en onnodige druk legt kunnen de gebieden open blijven en kunnen we zo blijven genieten van de natuur.

Geef een reactie

16 reacties

  1. Beste Arie,

    Een zinvol en praktisch verhaal. Jammer genoeg zijn er naast serieuze natuurfotografen (te) veel mensen die ineens een hobby buitenshuis zoeken en zich ‘natuurfotograaf’ noemen zonder ook maar enig benul te hebben van wat ze fotograferen of hoe je respectvol, dus zonder verstoring of vernieling, in het wild voorkomende dieren en planten op de foto zet. Tja, vroeger in het analoge tijdperk waren telelenzen peperduur en was na 36 opnamen een filmrolletje vol. Tegenwoordig is er een gigantisch aanbod van (tweedehands) teletoeters. Geheugenkaarten kunnen honderden of zelfs duizenden foto’s opslaan, dus hupsakee, even een salvootje ‘afvuren’ op een vogeltje of ree en dan heb je daar altijd wel een (min of meer) scherp plaatje tussen zitten.
    Voor sommigen is dit nog niet spectaculair genoeg. Onlangs kwam ik dit tegen op internet
    https://www.omropfryslan.nl/nieuws/1048398-broedende-zeearend-verstoord-door-drone-de-alde-feanen
    Een serieuze natuurfotograaf gaat niet zo gewetenloos te werk, een ‘natuurfotograaf’ snapt niet eens wat hij/zij hiermee aanricht.

  2. Dag Arie
    Al ruim 50 jaar ben ik actief bezig in de natuur. Met reewild is het eigenlijk ontstaan. Vroeger, in het analoge tijdperk, waren het een handjevol mensen die zich bezig hielden met natuurfotografie en je kende bijna ook iedereen. Ook toen zaten er de zg. broodfotografen tussen die persé die plaat wilde maken. Ook al ging het ten kosten van het onderwerp. Of het nu een zoogdier was of een vogel of iets anders. Ik heb me altijd daartegen verzet en gelukkig vele met mij. Dat zal nu nog steeds niet anders zijn. De meeste natuurliefhebbers zullen zich aan de gedragsregels houden maar doordat het aantal natuurfotografen zo enorm is gestegen zullen ook de overtreders in aantal toenemen. Met zoals je schrijft met alle gevolgen van dien. Als ik je verhaal lees, gruwel ik ervan. Kan me niet voorstellen dat je als natuurfotograaf dit op je geweten wilt hebben. Mogen we deze mensen wel onder de natuurfotografen rangschikken? Ik zie ook vaak platen in tijdschriften of op internet dat ik bij me eigen denk, “is dit wel een verantwoorde fotografie geweest”. Zouden dit soort platen, en dan bedoel ik met name nestfotografie van vogels die erg schuw zijn, niet geboycot moeten worden door alle uitgevers?
    Als ik mensen zie die dit soort praktijken in uitvoering brengen in het vrije veld, dan spreek ik ze er wel op aan. Ik weet van te voren dat ik een grote mond terug krijg maar gezien mijn leeftijd, 71 jaar, blijft het gelukkig tot nu toe bij een grote mond.
    Maar ik vind nog steeds dat we deze mensen er wel op aan moeten spreken. Misschien zijn ze door hun onwetendheid zich er niet eens van bewust dat ze zoveel schade kunnen aanrichten.
    Als iedereen zich aan de gedragsregels houd en zich als een natuurliefhebber gedraagt, valt er in ons kleine landje nog heel wat mooie dingen te fotograferen. En of je dit nu voor jezelf houd of wilt delen met anderen is niet zo belangrijk.
    Ik wens iedereen heel veel plezier in onze natuur en ga er a.u.b. verantwoord mee om, zodat onze kinderen en kleinkinderen er later net zoveel van kunnen genieten als wij nu.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

16 reacties

  1. Beste Arie,

    Een zinvol en praktisch verhaal. Jammer genoeg zijn er naast serieuze natuurfotografen (te) veel mensen die ineens een hobby buitenshuis zoeken en zich ‘natuurfotograaf’ noemen zonder ook maar enig benul te hebben van wat ze fotograferen of hoe je respectvol, dus zonder verstoring of vernieling, in het wild voorkomende dieren en planten op de foto zet. Tja, vroeger in het analoge tijdperk waren telelenzen peperduur en was na 36 opnamen een filmrolletje vol. Tegenwoordig is er een gigantisch aanbod van (tweedehands) teletoeters. Geheugenkaarten kunnen honderden of zelfs duizenden foto’s opslaan, dus hupsakee, even een salvootje ‘afvuren’ op een vogeltje of ree en dan heb je daar altijd wel een (min of meer) scherp plaatje tussen zitten.
    Voor sommigen is dit nog niet spectaculair genoeg. Onlangs kwam ik dit tegen op internet
    https://www.omropfryslan.nl/nieuws/1048398-broedende-zeearend-verstoord-door-drone-de-alde-feanen
    Een serieuze natuurfotograaf gaat niet zo gewetenloos te werk, een ‘natuurfotograaf’ snapt niet eens wat hij/zij hiermee aanricht.

  2. Dag Arie
    Al ruim 50 jaar ben ik actief bezig in de natuur. Met reewild is het eigenlijk ontstaan. Vroeger, in het analoge tijdperk, waren het een handjevol mensen die zich bezig hielden met natuurfotografie en je kende bijna ook iedereen. Ook toen zaten er de zg. broodfotografen tussen die persé die plaat wilde maken. Ook al ging het ten kosten van het onderwerp. Of het nu een zoogdier was of een vogel of iets anders. Ik heb me altijd daartegen verzet en gelukkig vele met mij. Dat zal nu nog steeds niet anders zijn. De meeste natuurliefhebbers zullen zich aan de gedragsregels houden maar doordat het aantal natuurfotografen zo enorm is gestegen zullen ook de overtreders in aantal toenemen. Met zoals je schrijft met alle gevolgen van dien. Als ik je verhaal lees, gruwel ik ervan. Kan me niet voorstellen dat je als natuurfotograaf dit op je geweten wilt hebben. Mogen we deze mensen wel onder de natuurfotografen rangschikken? Ik zie ook vaak platen in tijdschriften of op internet dat ik bij me eigen denk, “is dit wel een verantwoorde fotografie geweest”. Zouden dit soort platen, en dan bedoel ik met name nestfotografie van vogels die erg schuw zijn, niet geboycot moeten worden door alle uitgevers?
    Als ik mensen zie die dit soort praktijken in uitvoering brengen in het vrije veld, dan spreek ik ze er wel op aan. Ik weet van te voren dat ik een grote mond terug krijg maar gezien mijn leeftijd, 71 jaar, blijft het gelukkig tot nu toe bij een grote mond.
    Maar ik vind nog steeds dat we deze mensen er wel op aan moeten spreken. Misschien zijn ze door hun onwetendheid zich er niet eens van bewust dat ze zoveel schade kunnen aanrichten.
    Als iedereen zich aan de gedragsregels houd en zich als een natuurliefhebber gedraagt, valt er in ons kleine landje nog heel wat mooie dingen te fotograferen. En of je dit nu voor jezelf houd of wilt delen met anderen is niet zo belangrijk.
    Ik wens iedereen heel veel plezier in onze natuur en ga er a.u.b. verantwoord mee om, zodat onze kinderen en kleinkinderen er later net zoveel van kunnen genieten als wij nu.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Arie van den Hout

Arie van den Hout

Arie van den Hout is sinds zijn jeugd gepassioneerd natuurliefhebber, fotograaf en onderzoeker. Hij deelt zijn passie graag, o.a. via workshops. Genieten staat voorop, de rest volgt van zelf, is een van zijn motto’s.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: