Een andere kijk op fotografie

Ik wissel mijn rugzak die ik in mijn leven meedraag, gevuld met tegenslagen, problemen, verdriet om naar een rugzak gevuld met fotografiemateriaal, body, lenzen, filters, accessoires. Vooral op reis probeer ik leuke en mooie foto’s te maken (Uganda, Zambia, Laos) en na de reis maak ik een fotoboek XL, hoe groter hoe liever, zonder dat ik veel tijd besteed aan enige nabewerking.

Ik ben een perfectioniste, kijk naar voorbeelden van anderen. Ik maak een beeld, maar op één of andere manier zijn dit geen wauw-beelden. Alhoewel er ook wel Lucky shots tussenzitten. Zonder dit echt te beseffen maak ik verder foto’s, volg wat workshops, cursus fotografie, lees boeken en bekijk veel beelden van andere fotografen.

En toen werd alles anders

Op 4 april 2015 had mijn zoon een zwaar verkeersongeval met een dwarslaesie als gevolg. Een zware periode volgde, mijn fotografierugzak werd weer gewisseld met mijn volle “levensrugzak”. In de tijd die daarop volgde werd ik geleefd. Er is geen tijd om te genieten, de zorg voor mijn zoon neemt uiteraard de bovenhand.

Ondertussen, een jaar later neem ik de draad weer stilaan op. Ik reserveer de ene workshop fotografie na de andere, volg lezingen, koop nog wat boeken bij. Wat me opvalt is dat ik de perfectie die toch in me zit op het eerste zicht wat laat varen. Het ideale beeld, de vele regeltjes maken plaats voor meer gevoel, emotie, warmte, drama… Ik kijk anders naar een foto. De foto die vroeger een beeld voor me was, is nu meer, betekent meer, geeft meer kracht, maakt meer gevoel en emotie los, geeft meer warmte. Is dit nu kunst? De kunst waar ik nooit iets van begreep omdat perfectionisme vooraan stond, omdat ik voorbij liep aan de kleine dingen in het leven. Omdat ik op weg was met de verkeerde rugzak?

Mijn levenservaringen hebben me gemaakt tot wie ik ben. De recentste tegenslag heeft me op één of andere manier een andere kijk gegeven. Het verbaast me telkens opnieuw hoeveel kracht en emotie er uit een foto kan komen, hoe overweldigend en groots de eenvoud kan zijn, hoe ontroerend een detail kan zijn.

Het geluk zit in kleine dingen, dat heeft de tijd me doen beseffen. Ik vind het een ware kunst om dat geluk met foto’s te vangen.