Het is een drukte van jewelste aan de overkant van het water. Daar, bovenin de bomen zitten ze op en bij hun nesten. Sommigen al met grote jongen terwijl andere vogels nog zitten te broeden.
Het is een kakofonie van geluid.
In het Westland, waar ik woon, zijn op 15 minuten rijden van mijn huis twee verschillende kolonies aalscholvers te vinden. Dit voorjaar ben ik er regelmatig langs geweest om ze te observeren en te fotograferen. Zo ook de ochtend waarop ik bijgevoegde foto maakte.
Zoals altijd vroeg op pad, sta ik met de camera klaar achter het kijkscherm. Prachtig al die geluiden van de bedelende jongen. Terwijl de oudervogels af en aan vliegen naar hun nesten. Met vis maar ook vaak met riet en takken voor de verbouwing van hun nesten.
Waarschijnlijk gestuurd door moeder de vrouw omdat “zij van hiernaast toch zo’n fraai nieuw balkonnetje hebben gekregen dit jaar”.
Een aalscholver komt van de overkant van het water aangevlogen met een grote boomtak met vers jong blad eraan. Het is een onhandig groot gevaarte en het vliegen gaat moeizaam.
Als dit geen indruk zal maken dan weet hij het ook niet meer.
Terwijl ik druk bezig ben om het geworstel met de grote tak vast te leggen zie ik plotseling in mijn ooghoek een andere aalscholver zijn vleugels spreiden. Hij zit ver weg maar heel mooi bovenop de punt van een dode boom.
Een verstild moment in deze luidruchtige kolonie.
Snel zet ik de 1.4x converter ertussen om een foto te maken maar als ik opkijk blijkt hij zijn vleugels alweer ineengevouwen te hebben. Ik besluit te wachten in de hoop dat hij zijn vleugels opnieuw zal spreiden om ze verder te laten drogen.
En gelukkig, even later opent hij zijn vleugels weer en gaat perfect mijn kant op zitten. Snel maak ik een aantal foto’s voordat het moment weer voorbij is.
Later heb ik thuis de foto nog een stuk uitgesneden om hem perfect symmetrisch te maken en de storende bomen die ernaast stonden uit beeld te houden.
En tot slot naar zwart wit omgezet om nog extra de nadruk te leggen op het verstilde moment.
