Extreme macrofotografie met Paulien Bunskoek, deel 3: creatief en abstract kan ook!

Abstractie in de extreme macrofotografie

Bij mij draait de extreme macrofotografie om het nog meer laten zien van de details van de kleine wereld om ons heen. Als je de facetten van de ogen van een libel van dichtbij kan bekijken is vrijwel iedereen onder de indruk. Voor natuurfotografen misschien nog herkenbaar, maar voor mensen die niet met regelmaat door een macrolens kijken vaak niet meer. En dat is juist leuk, het roept verwondering en nieuwsgierigheid op. Meestal probeer ik te zorgen dat er in deze vormen, kleuren, contrasten en ritmes nog wel wat herkenbaars overblijft. Maar dat hoeft niet per se zo te zijn.

Druppels

Druppels zijn fantastisch. Ze vergroten, bij extreme vergroting zie je soms je eigen portret er nog in terug, ze schitteren en geven bij tegenlicht fraaie cirkels bij open diafragma. Ik maak dus regelmatig gebruik van dauwdruppels bij dit type fotografie. Ik kan iedereen aanraden om eens een bedauwd spinnenweb of een herfstblad met regendruppels met een extreme macrolens te benaderen. En dan vanuit allerlei hoeken en met verschillende vergrotingen, liefst met wat tegenlicht en open diafragma. Je ziet dan allerlei mooie effecten en hierdoor word je al snel geïnspireerd om abstractere beelden te maken.

Van een andere kant benaderen

Als je een onderwerp eens van de achterkant benadert in plaats van de voor- of zijkant wekt dat ook al snel wat vervreemding op. Een bloem bekijk je bijvoorbeeld eigenlijk altijd van de voorkant en niet zo snel van de achterkant. Dus als je inzoomt op de achterkant is dat vaak al verrassend.

Patronen

Ook in de natuur zijn veel patronen, lijnen en vormen te ontdekken. Deze zijn in het groot te vinden, bijvoorbeeld golven op het water of de lijnen in het riet, maar ze zijn ook in het klein te vinden. De vleugels van libellen en vlinders zijn goede voorbeelden maar ook in bloemen en bladeren zijn er structuren die terugkeren. Je kan ze recht van voren benaderen of juist van opzij met een zeer beperkte scherptediepte.

Elk nadeel heeft zijn voordeel

De beperkte scherptediepte bij deze lenzen is soms erg lastig. Veel fotografen maken focus stacks om zo piepkleine insecten van voor tot achter haarscherp op de foto te krijgen. Dit vergt veel precisie en geduld (en lukt vaak niet met levende insecten) en levert indrukwekkende beelden op. Ik maak juist graag gebruik van die kleine scherptediepte om nog wat te raden over te laten, ik werk regelmatig ook met het diafragma helemaal open op f/2.8, en dus de kleinste scherptediepte.

Onderwerp en flow

Net als in de gewone macrofotografie zijn er ontelbare onderwerpen. Ieder zal zo zijn eigen voorkeur hebben en het is de kunst om iets wat iedereen al kent op een verrassende manier in beeld te brengen. Dat lukt lang niet altijd, de omstandigheden moeten er ook naar zijn en ik merk aan mezelf dat ik wel in een bepaalde flow moet raken wil het lukken. Het is deels kennis van je apparatuur en zeker met deze lenzen en weten hoe je het kan toepassen in het veld. Veel oefenen en gewoon doen. Maar er komt ook een bepaald gevoel bij kijken. Gelukkig zijn er van die onderwerpen waar het bijna niet kan mislukken. Als je een beetje mos met dauw en mooi licht vindt dan kun je je op een vierkante meter erg vermaken. Ik kan het iedereen aanraden!

Ik hoop dat ik jullie door deze serie tutorials heb kunnen inspireren een verdere vergroting op te zoeken dan de standaard 1 x. Ik merk aan veel collega fotografen dat ze er erg veel plezier aan beleven.