Menu

Onderdeel van Pixfactory

Fine Art

Nu een heel leger aan natuurfotografen elk weekend de bossen en velden onveilig maakt en daarbij triljoenen goede en minder goede foto’s fabriceert, valt het niet bepaald meer mee om op te vallen in de massa. Dus moet Tom Poes een list verzinnen. Een groeiend aantal hobbygenoten probeert daarom sinds kort de kop boven het maaiveld uit te steken door hun foto’s aan te prijzen onder de veelbelovende noemer Fine Art. Intrigerend!
Fine Art
Het idee was goed, de uitvoering wat minder. Ik zeg heel zwartwit ‘Schone Kunst’! Fotograaf: Marijn Heuts

Frans Bauer

In den beginne dacht ik dat de categorie Fine Art alleen was voorbehouden aan de epische verzen en liederen van Frans Bauer en diens postcodegenoten in Fijnaert. Maar toen hoe langer hoe meer fotografen, ook buiten woonwagend West-Brabant, hun belichtsels Fine Art gingen noemen, bleek de term niet bepaald plaatsgebonden te zijn. Dus ging ik verder kijken. Ik besloot de betreffende werkjes eens nader te bestuderen.
In veruit de meeste gevallen is er op het eerste oog weinig Fine Art te herkennen in de betreffende foto’s. Althans niet als je bij Fine Art aan museumkwaliteit denkt. Anders gezegd: zelden visualiseer ik bij de eerste aanblik een ingelijste afdruk van de betreffende foto in een grote, helderverlichte, holklinkende ruimte met betonnen vloer en veel breekbaar glas, een harem peinzend knikkende middelbare dames met kleurrijke sjaals, ananaswaardige knotjes en hoornen brillen zich verdringend om zoveel gesubsidieerd moois.

Ronduit vierkant

Het deed me daarom extra hard afvragen wat dan eigenlijk Fine Art is en wie bepaalt of iets die titel mag dragen. De rode draad die ik in veel tot Fine Art omgedoopte foto’s meen te ontwaren is dat het meestal gaat om ronduit vierkante uitsneden, soms 4 bij 5-jes voor echte waaghalzen, een spetterend gebrek aan kleur, lange tot op het eeuwigdurende afgaande sluitertijden, en een grotendeels lege compositie. Bovendien herken je de maker of maakster nogal eens aan een meerdagenbaardje, een gek mutsje en een bril met bijbehorende Ronald-de-Boer-frons die zelfs de makkelijkste blik moeilijk doet lijken.
Als het echter zo eenvoudig is, kan iedereen Fine Art maken door foto’s te ontzadigen, bij te snijden en de Big Stopper permanent vast te kitten. Zo simpel kan het vast niet zijn. Dus dook ik nog verder in de krochten van de materie.

Fine Art
Vierkant, kleurloos en tot in den treure belicht, dus Fine Art? Fotograaf: Marijn Heuts

Centrum voor de Schone Kunsten

De zoektocht naar echte antwoorden begint dan zoals wel vaker op Google. Wanneer je Fine Art door de translate-machine haalt blijkt het in het Nederlands om ‘Schone Kunsten’ te gaan. Wikipedia heeft daar uiteraard een nadrukkelijk uitgesproken mening over.

“De term schone kunsten heeft betrekking op elke kunstvorm die uitsluitend dient voor de opwekking van esthetisch genoegen of om een kunstzinnig idee tot uitdrukking te brengen. Schone kunsten dienen dus niet het economisch nut of gebruiksgemak.”

Aha. Dat is een bijzondere en bijzonder nuttige omschrijving. Dus elke foto die niet bedoeld is als gebruiksvoorwerp en die geen geld oplevert valt in de categorie Schone Kunsten. Als ik dat anders formuleer zijn dat dus alle foto’s die niemand aan de muur wil hangen en die door diezelfde niemand worden aangekocht voor gebruik in boeken, tijdschriften en andere publicaties. Hmm. Dat zijn dus gewoon alle foto’s die niemand mooi vindt en die nog niet als muismat bij je opa en oma mogen dienen. Foto’s waar je je hond nog af zou trappen. Absolute bagger. Waarvan de maker, de onbegrepen en getormenteerde kunstenaar, blijkbaar geen afstand kan of wil doen. Sinds kort noem ik mijn prullenbak Centrum voor de Schone Kunsten. Dat is nog eens van een drol een gebakje maken!

Idee, uitvoering

Foto’s die dienen om een ‘esthetisch genoegen’ op te wekken. Of dat ook daadwerkelijk lukt doet niet ter zake. Net zoiets als dermatologisch getest, zonder dat de uitslag ooit wordt vermeld. Foto’s die ‘een kunstzinnig idee tot uitdrukking brengen’. Het gaat dus om de intentie, het idee, en die zijn zoals zo vaak beter dan de uitvoering.
Aangezien de meesten van ons, mezelf incluis, meer slechte dan goede foto’s maken, we zelden nog een foto verkopen, en fotografie vooral als hobby in plaats van beroepsmatig beoefenen, heeft het overgrote deel van alle foto’s geen enkel economisch nut of ook maar enig gebruiksgemak. Daarmee vallen dus bijna álle foto’s in de categorie Schone Kunsten, of Fine Art.
Helaas beste baardmannetjes, als je je gekke mutsje boven het maaiveld uit wil steken, zal je iets anders moeten bedenken dan Fine Art. Die term is blijkbaar al vergeven aan de massa.

Geef een reactie

9 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

9 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Marijn Heuts

Marijn Heuts

Marijn Heuts is een natuurfotograaf die met een creatieve insteek zowel landschappen, dieren, planten als abstracten fotografeert.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: