Fotobespreking thema ‘paddenstoelen’: Willem, Quinten en Nellie

Willem Mourik

Waar kijk ik naar?

Laat ik beginnen dat het uitkiezen van foto’s om te bespreken uit 10 inzendingen een stuk eenvoudiger is dan uit 80. Dan is het echt kijken wat mij aanspreekt. Ik zie veel prachtige beelden waarbij ik dan vooral denk “Waarom stuur je die in? Die is al prima genoeg”. Nee, ik laat mijn oog door alle beelden dwalen in de hoop dat mij iets opvalt. Zoals dit beeld. De kleuren knallen van mijn scherm (zelfs in de thumbnails) maar daarnaast vraag ik mij af “waar kijk ik naar?“. Het feit dat ik langer blijf kijken en mij afvragen zorgt ervoor dat een beeld blijft hangen. Het intrigeert en prikkelt de fantasie. Ik zie vormen en kleuren en pas op groter formaat begin ik de details van een paddo te ontwaren. Leuk gedaan!

Kracht van macro

Hier komt duidelijk de kracht van de macro lens naar voren (in dit geval 105mm). Dicht op de paddo kruipen en op zoek gaan naar details, lijnen en vormen. In dit geval wordt mijn aandacht getrokken door de fijne ragjes ipv de paddo zelf. Van de paddo zie ik alleen een grove vorm in de onscherpte en een uitstulping rechts. Mooi hoe je weet te spelen met vormen en onscherpte, door gebruik van o.a. de f/4.0. Waar ik nog wel op zou letten is dat in dit geval achter je onderwerp (het scherpe deel) een groot geel onscherp stuk paddenstoel staat waardoor je scherpe onderwerp niet lekker vrijkomt. Ondanks het mooie spel met onscherpte verdeelt de foto zich in twee grote vlakken: groen en geel. Dat komt mede omdat alles wat scherp is ook in het gele vlak zit en niet erbovenuit toornt in het groene vlak. Hele gele vlak oogt nu erg druk, het groene vlak erg leeg. De foto bestaat uit twee delen.

knallen of KNALLEN?

Je kleuren knallen, dat is duidelijk. Maar voor mij wel een tikkeltje té. Heb jij je scherm gekalibreerd? Wanneer je dat niet hebt, heb je feitelijk geen idee waar je naar aan het kijken bent. Immers, schermen geven als default niet de juiste kleuren weer. Schermen zijn vaak veel te blauw (dan ziet het papier van MS Word er zo lekker wit uit) en zijn vaak redelijk onverzadigd. Als jij dan gaat bewerken, ga je aanpassingen doen op kleuren die er feitelijk niet zijn. Toen ik jouw foto zag knalde hij echt van mijn scherm af en was mijn eerste gedachte: die heeft het schuifje met verzadiging veel te ver opengetrokken. Ik ben zo vrij geweest je foto wat te bewerken en vooral de kleuren wat terug te schroeven, m.n. het paars en groen waren erg overheersend.

Ook heb ik een andere uitsnede gemaakt (16:9) waardoor het grote groene vlak wat minder groot wordt en je minder de duidelijke tweedeling van de foto krijgt. Ben benieuwd wat je hiervan vindt.

Quinten Bulte

Ben niet de enige met een ‘donkere periode’

Toen ik deze foto zag was ik erg blij dat ik de eerste keuze mocht maken met welke foto’s ik wilde bespreken. Dit is echt helemaal mijn beeld. Donker en blauw. Paddenstoel eenzaam in de grote ruimte, een mysterieus beeld waarbij de paddo bijna spookachtig in een blauwe gloed wordt geplaatst. Natuurlijk, paddo’s met plantenspuitjes en lampjes zijn helemaal 2017 (en ik ben mij bewust van het feit dat ik daar hard aan heb meegeholpen) maar toch word ik nog steeds helemaal blij als ik een goed gelukte creatieve uitspatting zie. En tegen alle haters die ik nu hoor mompelen van “hier is helemaal niets echts aan” zeg ik volmondig: helemaal gelijk! Hier is helemaal niets echts aan, zo was de werkelijkheid totaal niet. Hier heeft de fotograaf de natuur gebruikt voor zijn creatieve uitspattingen en een volledig eigen beeld gecreëerd. En goed gelukt!

Strepen of stippels?

Leuke is dat door de keuze van je belichting en lichtbron je kunt kiezen voor strepen van het water of juist druppels. Een flits met korte sluitertijd geeft een nevel vol druppels terwijl een vaste lichtbron (zaklamp) met langere sluitertijd (zoals hier 1/8) hele mooie strepen geeft alsof het regent. Fantastisch toch dat je met je techniek dingen kunt laten zien die er eigenlijk helemaal niet zijn. Wat een creativiteit! Grappig is overigens wel dat je bij je foto f/2.8 schrijft terwijl de EXIF f/4.0 aangeeft. Maakt niet uit, je doel was duidelijk, een kleine scherptediepte. Door ipv ISO 200 echter ISO 100 te pakken was je sluitertijd nog langer geworden (1/4 sec.) waardoor de strepen misschien nog wel duidelijker waren geweest.

Te veel zwart?

Quinten vraagt zich af of er niet teveel zwart is. Op zich niet wat mij betreft echter… de zaklamp heeft zo’n duidelijke vorm dat nu de strepen van het water in een soort rechthoek in het beeld staan. Dat komt zelfs mij wat gekunsteld over. Liever had ik toch wat meer organische vorm gezien in de vorm van de zaklamp. De hoeveelheid zwart benadrukt het artificiële van de zaklamp hier wel heel erg. Hoe is dat te voorkomen? Door een sterkere of grotere zaklamp wordt de lichtbundel groter en bestrijkt meer het hele beeld dan alleen het rechthoekje. Ik ben zo vrij geweest om een uitsnede te maken, daardoor valt het wat minder op. Ook heb ik de lichte tonen iets meer aangezet voor een nóg dramatischer effect. Als we dan toch aan het creëren zijn…

Nellie Hijl

Boleten.. jammie!

Duidelijk een boleet, dikke voet en bolle hoed. Als er van onderen kijkt zie je onderaan de hoed geen lamellen maar buisjes. Een niet te vergissen familie van zwammen waarbij er nog veel eetbaar zijn, denk aan de kastanjeboleet en natuurlijk de eenkhoorntjesbrood. Welke dit precies is weet ik eigenlijk niet. Zou dat eerst rustig uitzoeken voor ik hem zou afsnijden (niet plukken!) en dan meenemen om lekker op te peuzelen. Maar dat heb jij niet gedaan, jij vond hem en legde hem vast. Al enigszins op z’n retour met schimmel op de hoed en zijn beschimmelde broertje ernaast op de bodem liggend. Zowel vergankelijkheid als schoonheid. Wat is deze tijd toch mooi!

Rommelige omgeving of rommelige foto?

Een paddenstoel staat zelden volledig eenzaam in een grote open omgeving. Zeker de bosgrond kenmerkt zich door rommeligheid van sprieten en bladeren. Veel fotografen willen juist die rommeligheid vastleggen, de chaos waartussen een paddenstoel dapper omhoog groeit. Toch is het de kunst om van een rommelig onderwerp geen rommelige foto te maken. De foto moet een rustpunt hebben, een duidelijk onderwerp of lijnen die je door de foto loodsen. Zelfs als het onderwerp rommelig is, is het de uitdaging geen rommelige foto te maken. In dit geval storen mij de vele takjes, sprietjes en bladeren die allemaal net zoveel aandacht opeisen als de prachtige paddenstoel. Was het nou een rood-met-witte-stippen-zwam geweest dan had die prima alle aandacht op kunnen eisen door zijn kleuren maar deze zwam camoufleert zichzelf waardoor ik als kijker moeite moet doen om mijn aandacht erop te vestigen.

Wat kun je in zo’n geval doen? Je moet je onderwerp isoleren uit zijn omgeving. Daarvoor zijn er de volgende tips:

• Fotografeer op ooghoogte. In dit geval de camera dus echt plat op de bosgrond. Daardoor komt de paddenstoel boven het maaiveld uit en wordt veel duidelijker zichtbaar in het beeld. Nu ben er erg nog van schuin-van-boven aan het kijken. Veel lager dus!
• Zorg voor een kleine scherptediepte. Ik kan helaas de gegevens van je foto (EXIF) niet zien in het beeld maar door met een klein diafragma getal te werken èn zover mogelijk in te zoomen èn zo dicht mogelijk op de paddo te kruipen wordt de achtergrond heerlijk zacht, wazig en onscherp. Op die manier komt je paddenstoel mooi scherp uit op een onscherpe omgeving.
• Zorg voor een contrasterende achtergrond. Door juist een lichte of donkere achtergrond te kiezen of een afwijkende kleur, komt je onderwerp mooi uit.

Nabewerking

Nabewerking is geen wondermiddel om alles recht te breien. Maar het kan wel helpen. Zo heb ik je foto een beetje aangepast door een andere uitsnede en het groen wat minder knallend te maken. Daardoor komt toch je paddenstoel wat meer naar voren. Ook is de compositie nu wat fijner omdat de paddenstoel niet meer zo perfect in het midden staat. Vind je het wat?