Menu

Onderdeel van Pixfactory

Fotobespreking thema ‘winter’: Babs, Dominique, John en Gonnie

In deze laatste fotobespreking in het thema 'winter' heb ik heerlijk de mogelijkheid om uit de resterende beelden te kiezen. Maar er is zóveel moois ingestuurd dat het moeilijk is om een keuze te maken. Daarom heb ik besloten deze keer maar liefst vier beelden te bespreken. Tuurlijk, dat is meer werk... maar maakt mijn keuze wat makkelijker. Veel leesplezier en vergeet niet te reageren! Ik vind het erg leuk om extra vragen te beantwoorden of verder van gedachten te wisselen.
Canon 6D, Irix 15mm Blackstone - omdat ik binnenkort naar de Lofoten ga heb ik de Irix 15mm gekocht. Ik ben aan t oefenen gegaan met de hyperfocale schaal, maar vind het nog wel moeilijk toe te passen in het veld... Fotograaf: Babs Boelens

Babs Boelens

Koud!

Een goed beeld straalt een gevoel uit, het gevoel wat je als fotograaf wilt overbrengen aan je publiek. Als ik jouw beeld bekijk voel ik gewoon de ijzige kou. De wereld is wit en er is geen blauwe lucht of zonnetje die het nog lekker aangenaam wil maken. Alles is koud, wit, sereen en stil in de sneeuw en rijp. Zalig!

Waar gaat het om in het beeld?

Bij iedere foto moet je je afvragen waar het om gaat, wat is het onderwerp, waar gaat je blik naar toe… wat wil je aan je publiek laten zien? Als ik deze foto bekijk hik ik op twee gedachten. De openheid van de compositie is duidelijk naar rechts omdat de boom links in beeld is geplaatst. Logischerwijs wil de fotograaf mijn blik dan ook naar rechts laten leiden. Echter, als ik het beeld bekijk is het rechts juist leeg terwijl links achter de boom het water stroomt en diverse boompjes mijn aandacht vragen. Het meest interessante deel van de foto ligt juist links. Ik denk dat ik – en dan moet je even gevoelsmatig met mij meelopen in het veld – een paar stappen naar voren was gegaan zodat de grote boom links van alle achterste boompjes was komen staan en vervolgens mijn camera meer naar links dan naar voren had gericht. Dan had de grote boom nog steeds links in beeld gestaan, maar waren de achterste boompjes mooi rechts ervan gekomen om mijn blik verder te leiden.

Hyperfocale afstand

Je stelt in je bijschrift dat je aan het oefenen bent met hyperfocale afstand. Op zich is dat niet zo moeilijk, zeker niet als je er een handige app voor gebruikt zoals HyperFocal Pro. De hyperfocale afstand is niets meer dan de scherpstel-afstand waarbij je scherptediepte maximaal is. Deze afstand is afhankelijk van je camera, je gebruikte brandpuntsafstand en je gekozen diafragma. Als je die drie weet en invoert in de app komt daar een hyperfocale afstand uit. Die stel je dan in op je objectief (even op manual focus zetten). De scherptediepte begint een stuk vóór deze afstand en eindigt precies op oneindig waarmee hij dus maximaal is voor de gekozen camera, brandpuntsafstand en diafragma. In de landschapsfotografie wordt hier het meeste mee gewerkt.

Highkey

Een foto met zoveel wit en maar weinig donkere tonen doet mij al heel snel neigen tot een highkey beeld (licht beeld met maar weinig donkere tonen). Echter, daarvoor moet het contrast van de donkere tonen iets meer worden aangezet en het wit écht wit gemaakt worden. Ik ben zo vrij geweest je beeld nog een beetje extra na te bewerken.

Contrast wat opgeschroefd, dat geeft de foto iets meer pit. Bewerking Johan van der Wielen Fotograaf: Babs Boelens

Babs, kun je wat met mijn verhaal?

Dominique De Graaf

Gebruikte camera en lens Lumix FZ38 Fotograaf: Dominique De Graaf

Koud en stekelig

Wat mij meteen aansprak aan dit beeld is de samenhang tussen de rijp en het prikkeldraad. Prikkeldraad is stekelig en puntig, maar de rijp onderstreept dit nog eens extra … de rijp is zo mogelijk nóg stekeliger en nóg puntiger dan het prikkeldraad. Sterker nog, het prikkeldraad lijkt maar tam en ongevaarlijk bij de enorme punten van de rijp. Goed gezien!

Waar plaats je je onderwerp?

Het beeld heeft een duidelijke horizontale oriëntatie met een strakke lijn. Die lijn wordt onderbroken door de prikkels van het prikkeldraad, in dit beeld bijna in het midden van de foto gezet. Bedenk dat het midden van een beeld het saaiste deel van de foto is, daar hoeft niets te gebeuren. Kijk maar naar diverse beelden van fotografen, het spannende onderwerp staat zelden in het midden van de foto. Door je onderwerp uit het midden te plaatsen creëer je spanning in je beeld ,de ruimte rond je onderwerp wordt op die manier onevenredig verdeeld wat zorgt voor een interessante compositie. Ik ben zo vrij geweest om je beeld iets anders te snijden waardoor je onderwerp wat uit dat midden komt.

Iets andere uitsnede en wat meer (lokaal) contrast. Bewerking Johan van der Wielen
Iets andere uitsnede en wat meer (lokaal) contrast. Bewerking Johan van der Wielen Fotograaf: Dominique De Graaf

Stekelig contrast

Om het stekelige van de rijp nog iets meer te laten uitkomen heb ik ook het (lokale) contrast wat opgevoerd. De foto oogt nu minder flets en met wat meer pit.

Ik ben benieuwd wat je van mijn bewerking vindt…

John Van voorst

Canon Mark 7 IID Canon 24-105m Fotograaf: John Van voorst

Witte wieven…

“Ik rij over een besneeuwde landweg, langzaam schuift de auto door de witte wereld en ik tuur niet verder dan waar mijn koplampen de weg raken. Ineens trap ik op de rem terwijl de auto al schuivend en piepend nog een eind doorglijdt. Angstig kijk ik door de vooruit terwijl de ene witte flard na de andere over het wegdek naar mij toe zweeft. Ik ken mist bij sneeuw, maar dit is geen mist… vlak vóór de flarden van vorm veranderen maak ik nog net één foto… dan hoor ik een afgrijselijke kreet en wordt alles wit…”

Ik weet het, ik heb een rijke fantasie 🙂 Toch is dit waar ik aan moest denken bij het zien van jouw foto. Een spooky beeld in de sneeuw, beklemmende sfeer… heel gaaf!

Mist of sneeuw

Tja, waar kijk ik naar. Zijn het mistflarden? Sneeuwvlokken? Beslagen lens? Ik weet het niet… maar het intrigeert wel. Door het gebruik van de flits (of waren het echt de koplampen?) benadruk je heel mooi het spookachtige effect in de foto. Maar tevens krijg je nu wel zo’n echte flitsfoto met licht in de eerste paar meter en daarachter de donkere nacht. In de voorgrond lijkt hij zelfs uitgebeten terwijl hij in de verte dichtloopt in het donker, dat is wat zonde. Flitsen kan prima, maar heb je hier de interne flits gebruikt? Die reikt niet zo ver (maar een paar meter). Helaas kan ik de EXIF gegeven van de foto niet zien en geef je er ook geen informatie bij. Maar door je ISO op te hogen en je diafragma te verlagen kun je de flits wat verder laten komen. Een externe flits is echter krachtiger en helemaal mooi als je die los van de camera kan zetten. Dan creëer je namelijk een lichtval die niet vanuit de camera zelf komt. Nu is het volledig meelicht maar met ‘offshoe’ flitsen krijg je een wat speelsere lichtval. Of natuurlijk zonder flits, hoewel je dan die flarden minder goed had gezien.

Minder hard contrast

Ik ben zo vrij geweest je foto nog even door de nabewerking te halen waarbij ik de hooglichten wat heb teruggebracht en de donkere partijen wat heb opgelicht. Op die manier gaat dat overduidelijke harde flitseffect wat uit de foto zonder afbreuk te doen aan het spooky effect. Verder ben ik – maar dat is smaak – ook zo vrij geweest je kader weg te halen. Velen houden ervan, ik vind het in dit geval afbreuk doen aan de foto. Een klein kadertje als een soort passe-partout kan prima, maar dit kader heeft voor mij teveel detail waardoor ik afgeleid raak van de foto.

hooglichten en donkere partijen iets aangepast. Bewerking Johan van der Wielen Fotograaf: John Van voorst

En John, kun je hier wat mee?

Gonnie van Aggelen

Canon EOS 70D – 100/300mm. In 2016 ben ik overweldigd door het wisselende landschap en de kleuren van IJsland. Deze foto is gemaakt bij de vulkaankrater Krafla. Wat ik zelf mooi vind aan dit beeld zijn de golvende lijnen onderin, de verscheidenheid aan kleuren, en de weidsheid waarin de mens nietig lijkt, maar niet desolaat. Wat ik me afvraag: is de hoeveelheid informatie in dit beeld teveel? Krijgen de golvende lijnen voldoende aandacht? Fotograaf: Gonnie van Aggelen

Adembenemend IJsland

Wie eens op IJsland is geweest wil altijd weer terug. Voor een land met zó weinig begroeiing is de hoeveelheid kleur juist veel meer dan menig ander land. Het ene moment bevind je je op een aszwarte vlakte, het volgende moment vergaap je je, net als Gonnie, aan de kleuren rond Krafla.

De kracht van de mens in beeld

Ik heb het al eerder geschreven (klik), soms kan een mens in beeld je landschap krachtiger maken. Een mens geeft de relatieve grootte aan zoals hier, juist door de persoon in beeld erbij te nemen krijgt het landschap zijn grootsheid. Sterker nog, zonder deze persoon was het misschien wel een saaie foto geweest. De persoon is juist nodig. Hij staat ook op de perfecte plek, onderin beeld en in een egaal vlak. Wel is de houding van de persoon wat apart, midden in de stap is hij/zij bezig met de wandeling. Natuurlijk is het in zo’n geval lastig om een persoon te dirigeren, maar wanneer hij/zij stil zou staan en zelf in de verte zou kijken zou hij/zij écht onderdeel van het landschap uitmaken, dan kijkt hij samen met de kijker de foto in. Nu lijkt de persoon in een eigen wereld, kijkend naar beneden is hij/zij niet bewust van de grootsheid en schoonheid van het landschap waar wij ons als kijker aan vergapen. Maar ja, roepen zal weinig zin hebben gehad. Maar een beeld waarbij de benen in een net wat fijnere houding zouden hebben gestaan, uit elkaar bijvoorbeeld, zou ook al fijn zijn.

Vormen en kleuren

Gonnie vraagt zich af of de lijnen voldoende aandacht krijgen. Nou dat denk ik wel! Alle lijnen ondersteunen elkaar prachtig hier. Juist het feit dat vanaf de persoon de weg lijkt weg te lopen zorgt ervoor dat mijn blik via de weg verder dwaalt het landschap in. Ook de kleuren komen prachtig uit. Toch zouden die misschien wat meer kunnen worden aangezet in de nabewerking. Ook de lucht is zó licht dat mijn aandacht al snel naar de lucht verdwijnt. Door de hooglichten een beetje terug te dringen krijg je wat meer doortekening in de lucht en wordt mijn aandacht wat meer in de voorgrond vastgehouden.

Hooglichten wat teruggedrongen en de kleuren een beetje meer aangezet. Bewerking Johan van der Wielen. Fotograaf: Gonnie van Aggelen

Gonnie, kun je je vinden in mijn verhaal?

4 reacties

  1. Beste Johan, wat leuk dat mijn winterfoto uitgekozen is. Ik blijk fotograferen heel leuk te vinden, vooral het op zoek gaan naar leuke beelden, en vooral in de natuur. Een eerste fotografiecursus volgen, staat op mijn wensenlijstje om in ieder geval de camera te gaan leren kennen. Ik zag de oproep om een winterfoto in te sturen en vond deze foto leuk en origineel genoeg om een poging te wagen. Bedankt voor de feedback. De aanpassing van de compositie en contrast maakt de foto een stuk spannender. Ik neem je feedback, zeker over de compositie, mee. Je gaat er weer anders naar kijken.
    Groetjes, Dominique

  2. Beste Johan, ten eerste bedankt voor het plaatsen en bespreken van een foto van mij. En ja, ik kan me vinden in je feedback. Zeker wat betreft de opmerking over de lucht. In een andere bewerking heb ik de foto bijgesneden en de lucht weggelaten. Voor mijn gevoel maakt dat het beeld nog krachtiger. Wat betreft de persoon. Ik was van mening dat een bewegende figuur juist dynamischer zou zijn, maar ik begrijp wat je bedoelt, en neem je feedback mee.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

4 reacties

  1. Beste Johan, wat leuk dat mijn winterfoto uitgekozen is. Ik blijk fotograferen heel leuk te vinden, vooral het op zoek gaan naar leuke beelden, en vooral in de natuur. Een eerste fotografiecursus volgen, staat op mijn wensenlijstje om in ieder geval de camera te gaan leren kennen. Ik zag de oproep om een winterfoto in te sturen en vond deze foto leuk en origineel genoeg om een poging te wagen. Bedankt voor de feedback. De aanpassing van de compositie en contrast maakt de foto een stuk spannender. Ik neem je feedback, zeker over de compositie, mee. Je gaat er weer anders naar kijken.
    Groetjes, Dominique

  2. Beste Johan, ten eerste bedankt voor het plaatsen en bespreken van een foto van mij. En ja, ik kan me vinden in je feedback. Zeker wat betreft de opmerking over de lucht. In een andere bewerking heb ik de foto bijgesneden en de lucht weggelaten. Voor mijn gevoel maakt dat het beeld nog krachtiger. Wat betreft de persoon. Ik was van mening dat een bewegende figuur juist dynamischer zou zijn, maar ik begrijp wat je bedoelt, en neem je feedback mee.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: