10 foto’s die ik graag had willen maken…

Dagen, soms wekenlang, wordt er op de bekende waarnemingssite melding gemaakt van de een of andere ‘bijzondere’ vogel. En bijzonder is niet per se zeldzaam, sommige ‘gewone’ vogels vind ik zeer de moeite waard. Die wil ik als vogelfotograaf gewoon in mijn digitale trofeeënkast hebben staan. Zo zit ik in elkaar.

Bij de eerste meldingen schiet ik niet direct in de stress, ik hoef en kan niet overal tegelijk zijn. Maar als de meldingen aan blijven houden, begint het te kriebelen. Zou het de moeite zijn om er op af te gaan? Hoe groot schat ik de kans in dat de vogel blijft wachten tot ik hem op de plaat heb gezet? Hoeveel pogingen heb ik voor deze soort al ondernomen, hoeveel kilometers er voor afgelegd? Ondertussen wordt ik ge-appt door mijn vogelmaatje, die dezelfde onrust begint te voelen: “Heb je gezien dat zus of zo vogel al een tijdje wordt gezien op die en die locatie? Moeten we er niets eens op af?”.

En dan is de spanning niet meer te houden, wordt de agenda schoongeveegd en gaan we op pad. Hele hordes fotografen zijn ons al voor gegaan en online zijn al de fraaiste foto’s verschenen. Dit moet gaan lukken! Onderweg jutten we elkaar nog verder op en nemen onze verwachtingen groteske vormen aan. Maar eenmaal ter plekke komt de realiteit keihard binnen zeilen. Fotografen lopen ons met een teleurgestelde blik tegemoet en melden dat ie vanmorgen niet meer gezien is. Maar, zo voegen ze er fijntjes aan toe, zij waren gisteren ook al geweest dus ze hadden hem wel op de foto…zij wel!

Tegen beter weten in gaan we toch staan wachten, kruipen we onder ons camo-kleedje, ‘verstoppen’ we ons in de mobiele schuilhut enzovoorts. Maar het gebeurt niet, in ieder geval niet vandaag! Als we na uren tevergeefs wachten weer naar huis rijden, gebeurt het volgende: binnen een half uur na ons vertrek wordt de vogel weer gezien…en gefotografeerd! De reis naar huis wordt er niet gezelliger op.

Thuisgekomen wrijf ik nog wat extra zout in de openstaande wond door op de computer te kijken naar de foto’s die in de afgelopen dagen gemaakt zijn. Man…wat kan ik soms jaloers zijn op de resultaten van andere fotografen.

Daarom hier 10 voorbeelden van foto’s die ik graag had willen maken, maar wat me tot nu toe nog niet is gelukt! Met daarbij de complimenten voor de fotografen die wel alert genoeg hebben gereageerd én wilden meewerken aan deze lijst. Voor mij een inspiratie om het te blijven proberen, volgende keer gaat het lukken!

1. Morinelplevier

Ik heb in de afgelopen jaren al vele kilometers richting Zeeland gereden, maar nog nooit de morinelplevier gezien. Laat staan kunnen vastleggen. Willie Meijne wist hem wel te vinden en fraai vast te leggen in Hargen aan Zee…Noord Holland. Typisch gevalletje ‘wrong place’ in mijn geval?

2. Sperwer

Menig euro heb ik inmiddels gestopt in het gebruik van fotohutten, met altijd in het achterhoofd de sperwer, die ik al zo vaak op hutfoto’s van anderen heb gezien. Zoals deze mooie plaat van Pascal Gielen. Misschien bij mijn volgende bezoek…?

3. Middelste bonte specht

Nog zo’n bijzondere soort die regelmatig door hutbezoekers wordt vastgelegd, zoals deze in een heerlijke setting door Luc Meert. Één van mijn droomsoorten dus…keep on dreaming!

4. Roerdomp in een mooie winterse setting

Iedere winter trek ik er op uit, op zoek naar de heimelijke roerdomp in een mooie winterse setting. Gelukkig zie ik hem heel af en toe, maar vastleggen op een manier zoals Michiel Schaap heeft gedaan is er nog niet van gekomen.

5. Porseleinhoen

Nog een illustere wenssoort, de porseleinhoen. En dan in zulk fraai licht zoals Walter Soestbergen in zijn foto laat zien….jaloers.

6. Strandleeuwerik

Ik heb ernaar gezocht van Zeeland tot Texel…maar helaas. Gelukkig hebben we altijd de fraaie foto’s van Henk Laverman nog.

7. Pestvogel

En de pestvogel doet – in mijn geval tenminste – zijn naam eer aan. Al diverse keren gezien, maar nooit in de mooie setting waarin Tom van den Brandt hem wist vast te leggen.

8. Kerkuil

Uilen hebben altijd een extra aantrekkingskracht op me gehad, maar ik zie ze zelden. Hoe graag had ik bijvoorbeeld deze kerkuil vastgelegd zoals Marcel Langelaan deed in Zeeland.

9. Smelleken

Bij mijn omzwervingen door Zeeland had ik trouwens ook graag het smelleken op de plaat gezet, op net zo’n verrukkelijke manier als Harvey van Diek heeft gedaan. Prachtig!

10. Vuurgoudhaantje

En tot slot nog een van mijn fotomaatje. Gaat hij een keer zonder mij op pad, weet ie het vuurgoudhaantje vast te leggen in een herfstsetting die op zichzelf al de moeite is.