Beukenbos, eikenhakhoutbos, den, spar, eeuwenoude beukenlanen, heidevelden, zandverstuiving, het is allemaal aanwezig. Vooral op een mooie mistige ochtend, wanneer de zon z’n best moet doen om door de mist te komen, is de sfeer subliem. Vanaf uitkijkpost de ‘Valenberg’ zie je soms de ‘witte wieven’ in de vroege ochtend over het Mosselse Veld zweven. Of wandelend over een van de eeuwenoude beukenlanen waan je jezelf in een andere wereld. Al lopend door Planken Wambuis is het moeilijk niet in vervoering te raken van de sfeer en de rijke geschiedenis die het ademt. Ongeveer een derde van Planken Wambuis bestaat uit rustgebied.
Het is ook een gebied met een rijke geschiedenis, die zeer de moeite waard is je eens in te verdiepen. Het vorig jaar uitgekomen boek ‘Planken Wambuis, wild en bijster land’ is hiervoor een goede tip. In het kort: Vanuit de middeleeuwen werd er op drie plekken geprobeerd deze arme droge gronden te ontginnen voor landbouw. Oud Reemst, Nieuw Reemst, en Mossel. De grond was arm, en het was hard werken voor een karig bestaan. De sporen van deze landbouw zijn in het landschap nog goed terug te vinden. De velden zijn teruggegeven aan de natuur, en op een paar plekken zie je de eikenhakhoutbossen waar de stobben uitgelopen zijn tot meerstammige bomen. De boerderijen bestaan nog, en op Mossel is tegenwoordig een prachtige theeschenkerij die zeer de moeite van een bezoek waard is.
3 reacties
Ik woon er redelijk in de buurt en kom er zeer vaak. De fietspaden zijn er goed begaanbaar. Het hele jaar door is er veel te zien. Soms zelfs wilde zwijnen op klaarlichte dag bij de Mossel.
Het boek Planken Wambuis, Wild en bijster land kan ik zeer aanbevelen.
Het Gebied Planken Wambuis ken ik oppervlakkig, hoewel ik minstens 1 keer per jaar een kijkje ga nemen. Midden vorige maand was ik er nog even. Mooie vlinderwaarnemingen gedaan.
Het boeiende verhaal van Mark van Veldhuizen heeft het vaste voornemen veroorzaakt om er in oktober weer een keer een kijkje te gaan nemen.
Dank je voor je reactie Arie. Gr Mark.