Half uurtje Hunze

In de jaren zestig werd hier het riviertje recht getrokken om het gebied geschikt te maken voor landbouw. De oorspronkelijke vegetatie verdween en daarmee raakten ook weidevogels hun broedgebied kwijt. Nieuwe inzichten zorgden dat het gebied rond de eeuwwisseling opnieuw werd ingericht, met herstel van de oorspronkelijke meanderende waterloop en geleidelijke terugkeer van de oorspronkelijke plantengroei en tal van vogels.

Goede lucht

Van tevoren had ik de weersvoorspelling gezien en op kaarten en het wereldwijde web al gezien waar ik precies moest staan om een fraaie meander en een zonsondergang in beeld te krijgen. De kans op goed licht en een zichtbare zonsondergang was okay. Met een kleine twee uur rijden van huisdeur tot Hunze wil je wel een beetje voorbereid op pad. Ik was er ruim voor zonsondergang en knipte wat platen van de Hunze en overvliegende ganzen. Er gebeurde van alles in de lucht. Wolkjes kwamen en wolkjes gingen, maar het was in het algemeen tamelijk blauw boven mij.

Een wolkenbandje

Inmiddels was ik al begonnen met gradueel verloop filter en wat langere sluitertijden. De lucht boven mij was nu helemaal opengetrokken en blauw. Op de horizon was het echter een ander verhaal. De zon was inmiddels ondergegaan achter een wolkenbandje, op vele tientallen kilometers ten westen van mij. Was dit het dan? Het was op zich wel mooi zo tegen het blauwe uurtje, maar niet waar ik op had gehoopt. Uiteraard zou ik pas weggaan als er niet meer te fotograferen zou zijn, maar zou dit nog wel goed kunnen komen?

Een gloed

Zag ik dat nu goed? Tekende zich nu wat oranje-rood af aan de horizon? Inderdaad begon de horizon wat te gloeien, de zon kwam er toch een beetje door heen. Het wolkenbandje bewoog zich wellicht van noord naar zuid, dunner wordend en de zon ruimte gevend.

Inferno in het westen

Het oranje-rood werd snel intenser, het gloeien werd een gloed, de gloed werd een vuur. In no time stond de horizon in vuur in vlam. Alleen de horizon, verder was het helemaal blauw! Een inferno in het westen. Wat was het genieten. Die avond reed ik meer dan voldaan de kleine twee uur terug naar huis.

De volgende dag

Er bleek inderdaad sprake te zijn geweest van een spectaculaire zonsondergang in met name het westen van het land, Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht … Op Facebook werden de volgende dag foto’s gepost van een knal oranje lucht, vaak gemaakt met de telefoon nadat de auto aan de kant was gezet. Mijn broertje in Noord-Holland appte mij ook zo’n foto, met de mededeling dat hij nog nooit zo’n intense zonsondergang had meegemaakt.

Zelf ben ik ook erg blij met de foto’s van deze bijzondere middag aan de Hunze. En ook met verloop van de middag. Het blijkt maar weer eens dat je de fotospullen pas moet opbergen als het echt, maar dan ook echt afgelopen is.

Nawoord

De getoonde foto’s zijn in een tijdsbestek van 32 minuten gemaakt.