Help, ik ben een nerd!

Vroeger was ik nochtans cool

Ja hoor… er is een periode geweest dat ik best wel ‘cool’ was. Ik ging niet naar school om bij te leren, maar om me te amuseren, vrienden te maken en leraren op stang te jagen. Ik ging niet naar buiten om in een bos te gaan wandelen en naar de vogeltjes te kijken, maar om op stadspleintjes te gaan basketten en al skatend de straten van Antwerpen onveilig te maken! Een glooiend weidelandschap was voor mij een verspilling van plaats… gooi daar een laagje beton over en je hebt een fantastisch skatepark! En ik fotografeerde niet. Nee, ik ging ’s nachts met vrienden graffiti spuiten. En gaan feesten… veel gaan feesten… ‘de bloemetjes buiten gaan zetten’ zegt het spreekwoord en het kon me toen echt niet schelen welke bloemen dat waren of tot welke plantenfamilie ze behoorden. Ooh, wat was ik vroeger toch cool!

Waar ging het mis?

Maar die wilde tijd is lang voorbij… Al meer dan 5 jaar in dezelfde relatie, een bijna afbetaald huis, een job in het natuurbeheer die ik al 16 jaar graag doe en een hobby waarvoor ik soms languit in de modder ga liggen om een of ander insect te fotograferen! Waar ging het toch mis? Wel, ik kan het me nog herinneren, het moment waarop ik besefte dat ik aan het ‘ontcoolen’ was. Met een aantal vrienden was ik op snowboardverlof in Frankrijk en op de 2e dag al deed ik ergens buiten de piste een perfecte ‘backside 360 method grab’ met perfecte landing… en ik herinner me ook het gevoel net na die landing. Het besef dat dit me niet meer de kick geeft die ik vroeger voelde. En de herinnering van de knikkende knieën die ik een aantal weken tevoren voelde bij het nemen van mijn eerste reeënfoto (lees mijn column ‘sorry, ik ben een soortenjager’ er nog maar eens op na). En dan het ultieme besef: natuurfotografie geeft me een grotere kick dan snowboarden! Help!

Wat nu?

Ik had 2 keuzes: krampachtig vasthouden aan waar ik goed in was, namelijk ‘cool’ zijn en dus blijven skate- en snowboarden. Of daar afscheid van nemen en in de toekomst m’n wekker zetten op het uur waarop ik normaal gezien thuis kwam van 1 of andere fuif. Om ’s morgens voor zonsopgang op te staan om ergens reeën te gaan besluipen dus. Wel, de keuze was snel gemaakt. Ze was zelfs zo snel gemaakt dat ik in ’t midden van m’n snowboardverlof terug naar België ben gereden om de dag erna te gaan fotograferen. En weet je… de knikkende knieën waren terug! Zelfs gewoon al bij het wandelen in de natuur en in de verte een ree te zien te staan. Die eerste blik, de verwachting, de spanning… en als dit alles leidt tot een mooie foto: de ultieme kick!

Meer en meer nerd

Macrofotografie heeft me altijd al geboeid. En op dit moment hou ik me zelfs enkel nog daarmee bezig en dan nog enkel met ‘libellenfotografie’. Dat was ook een hele stap hoor. Als natuurfotograaf reeën fotograferen en dan ook af en toe een vos of een roofvogel voor de lens krijgen… sommige mensen vonden dat nog steeds cool. Maar libellen? Daar is altijd wel een woordje uitleg bij nodig. Meestal begin ik met te zeggen dat libellen jagers zijn en dus eigenlijk roofdieren… komt toch al stoerder over hè? Dat ik af en toe ook fladderende vlinders fotografeer, laat ik meestal achterwege om m’n al niet zo stabiele stoere imago niet verder te schaden… En ja, ik wil alle Europese libellensoorten voor de lens krijgen, dus maak ik lijstjes. En Excel pagina’s met kleurcodes per libellensoort. En hou ik zelfgemaakte kaarten bij van gedane waarnemingen en locaties waar ik nog bepaalde soorten moet gaan zoeken. Yep, op en top nerd… and I love it!!

Ik ben een nerd, ik heb een passie

Yep, ik ben dus een nerd… and I love it!! Iets wat alle nerds namelijk gemeenschappelijk hebben, is dat ze enorm gepassioneerd zijn door iets. En wat dat ‘iets’ is, maakt eigenlijk helemaal niets uit. Of dat nu voetbal of pingpong is… of snowboarden of libellen fotograferen… Zolang je iets met overtuiging en passie doet, ben je in mijn ogen de coolste persoon die je kan zijn. Behalve Batman dan uiteraard, die zal nooit maar dan ook nooit cooler zijn dan Wolverine!!