Hennie van Heerden in Beeld

Wie is Hennie van Heerden?

En dat wilde ze wel!

Al zo’n 25 jaar woont Hennie met haar man en vier honden in een prachtig, zelf gecreëerd paradijsje in Gelderland, waar het keukenraam uitzicht biedt op reeën, de boommarters in de pruimenboom ravotten, de dassen ‘s nachts over het erf sluipen en de ijsvogels in de vijver vissen.
Ook buiten haar tuin lijken dieren op verzoek hun beste pootje voor te zetten. Herten zwemmen voor haar neus het dampend kanaal over, een ree staat stil in precies dat ene straaltje licht en cheeta’s poseren als volleerde modellen keurig op een rijtje. Waar Hennie is, the magic happens….
Dus, ja, een beetje mazzel is Hennie zeker wel gegeven, maar gezegd moet worden dat deze mazzel veelal is gecreëerd door hard werk en volharding. Zo ken ik weinig vrouwen (of mannen!) die zonder klagen 10 km met een 500mm sjouwen en daarmee dan ook nogeens uit de hand een scherpe foto weten te schieten. En zelfs als deze foto’s tot in de kleine uurtjes met de nodige versnaperingen uitgebreid nabesproken worden, is Hennie de volgende ochtend de eerste die weer fris en fruitig klaar staat voor een verse shoot. Met recht een vrouw met ballen dus.
En met een koffertje! Als je Hennie spontaan tegen het lijf loopt, is de kans namelijk aanwezig, dat je niet alleen getrakteerd wordt op een uiterst vlotte babbel, maar dat zich spontaan, midden in de natuur, een mini koek-en-zopie voor je neus ontvouwt. “Thee, chocomelk of liever cup-a-soup? Koekje erbij?”
Die koffer vol lekkers is natuurlijk leuk, maar nog véél leuker is haar fotografiekoffer, die minstens zoveel verrassing biedt; Intieme portretten of dieren in hun habitat, verfrissende experimenten of juist ware klassiekers, blauwwitte Hollands kou of dieprode Afrikaanse hitte… Kortom: kóffers vol kijkplezier gegarandeerd!

Apparatuur

• 2x Canon 1D Mark IV
• Canon 7D
• Canon 40D
• Canon 500mm f4
• Canon 70-200mm f2.8 II
• Canon 100-400mm
• Canon 60mm macro
• Canon 24-105mm
• Canon 10-22mm

Portfolio

“Mijn allereerste foto maakte ik op mijn negende van een Mariabeeld op de Vaalserberg met het toestel van mijn vader. Ik vond ‘m prachtig! Sindsdien ben ik blijven fotograferen maar vanwege de hoge kosten voornamelijk op vakanties. Met het digitale tijdperk begon het echte enthousiasme en helemaal leuk (en obsessief) werd het nadat ik in 2006 mijn eerste fotootje op Flickr zette.”

De inbreng van het onderwerp zelf is wat Hennie het meest aanspreekt in de natuurfotografie. “Een onderwerp beweegt, doet nooit wat je graag wilt en het daagt me uit om toch te krijgen wat ik wil. En dan is er ook nog eens nooit genoeg -of juist teveel- licht als je je onderwerp eindelijk precies goed in beeld hebt. Ik ben niet van de landschappen of macro’s; ik zie het gewoon niet. Maar een ree op 500m afstand zie ik wel! Ik ben opgegroeid op wat je bijna een kinderboerderij zou kunnen noemen, zoveel dieren hadden we. Logisch dat dieren me dan ook het meest aanspreken in mijn fotografie.”

“In de fotografie neem ik het zoals het komt. Soms heb ik een beeld in mijn hoofd dat ik graag zou willen maken en soms duurt dat dan een uur, soms een dag, of soms zelfs jaren voor ik hem heb. De foto Airstrip Male is daar een goed voorbeeld van. Ik kom al twintig jaar in Afrika, maar het was me nooit gelukt om een luipaard op ooghoogte naar me toe lopend te fotograferen. Tot dat moment. Dan kan ik als een kind zo blij thuiskomen. Voor mij is technische perfectie nooit erg belangrijk is geweest. Een foto moet me raken, door wat voor emotie dan ook en dan pas vind ik een foto mooi.”

“Laatst bladerde ik wat fotoboeken door van vroegere safari-vakanties en ik zou nu elke foto, zonder uitzondering, in de prullenbak hebben gegooid, maar toen vond ik ze fantastisch. De belangrijkste factor in mijn proces was denk ik wel mijn eigen kritiek. Het is niet gauw goed. Natuurlijk helpt het zien van werk van andere fotografen ook mee. Ze laten je soms anders, nieuwer kijken naar onderwerpen en -eerlijk is eerlijk- betere apparatuur helpt ook.”

Aan het maken van de foto Let there be light heeft Hennie een bijzondere herinnering: “Ik liep door het bos te stampen na een bijzonder vervelende zakelijke email. Het was grauw, koud, miezerig weer. Ik had wel een camera mee, dat dan weer wel. Plotseling hoorde ik een takje knappen, waarop ik snel neerknielde en wachtte. En juist op dat moment stapten er een paar reeën het pad op, maar er was geen licht genoeg! Tot die ene straal zonlicht de ree raakte en de hele wereld veranderde. Dat was het moment waarop ik besloot ik mijn baan op te zeggen en te gaan fotograferen.”

“Ik zou heel graag nog eens jaguars in Zuid-Amerika willen fotograferen, of poema’s in Patagonië. Oh ja, en pestvogels!”

Tip van Hennie: Heb plezier! Fotografeer voor jezelf en niet voor anderen.

Fotografie: Hennie van Heerden