Herman van der Hart in Beeld

Wie is Herman van der Hart?

Fotografie kwam daarbij -als middel om uitdrukking te geven aan inhoud van de reis- steeds nadrukkelijker naar voren. In 1999 werd Herman lid van de VNF Apeldoorn en sinds die tijd is hij zich serieuzer met deze, inmiddels wat uit de hand gelopen hobby, gaan bezig houden. Vanaf 2005 werd dat digitaal (Nikon D70). Herman voelt zich thuis in allerlei uiteenlopende vormen van natuurfotografie, zoals landschappen, wildlife en vogels.

Van Zalk tot Zuid-Afrika

Herman en zijn vrouw wonen sinds een jaar of 20 in het dorpje Zalk (tussen Hattem en Kampen) aan de IJssel. Deze omgeving biedt veel mogelijkheden voor allerlei vormen van natuurfotografie. Reizen is nog steeds een geliefde bezigheid en dit staat vaak in het teken van de fotografie. Juist daarom gaan ze dikwijls terug naar dezelfde plekken, zoals IJsland, Oost Europa, diverse landen in Afrika en, in Azië: India en Indonesië.

Kies mij!

Dit is niet de eerste portfolio die ik maak en (hopelijk) ook niet mijn laatste. Eén van de onderdelen van deze rubriek is de uitgelichte foto, hierboven, die ik uit mag kiezen. Meestal doe ik dat heel snel en heel intuïtief. Het is niet altijd perse het mooiste beeld, maar gewoon…dat ene beeld dat het luidst ‘kies mij’ schreeuwt. En volgzaam als ik ben, doe ik dat dan. Snel en pijnloos.
Maar niet dit keer. Dit keer loop ik vast. Alle beelden lijkt te wedijveren om die zo benijdbare uitgelichte positie en ik verzand in een chaos van ‘kies-mij’s. De goudomrande leeuw brult om een eerste plaats. Maar dat schattig meisje met die lelijke vogels op een vuilnisbelt dan? De knallende kleuren van de kievitsbloem dwingen bijna de hoofdpositie af, maar ik kan onmogelijk die mysterieuze blauwe boom aan zijn lot overlaten of het kwetsbare orang oetan kind negeren.En ook het acterend uiltje weet op zijn eigen bescheiden manier mijn aandacht af te dwingen. Wat is hier gaande? Zijn de foto’s van Herman zo uitzonderlijk veel mooier dan de foto’s van zijn voorgangers? Nee, dat is het niet…. De foto’s in deze rubriek zijn per definitie bijzonder en mooi, daarom staan ze hier namelijk.

Poëtische plaatjes

De beelden van Herman evenaren elkaar in expressiviteit. Ze hebben allemaal iets …..poëtisch. Herman heeft al zijn beelden voorzien van een titel en een uitgebreide omschrijving. Ook voor hemzelf liggen beeld en verhaal blijkbaar dicht bij elkaar. Dat is wat ik zie en wat het kiezen zo lastig maakt. Al die verhalen, die allemaal gehoord mogen worden….en gezien natuurlijk, maken kiezen een crime. Gelukkig maar dat hieronder plaats voor tien is!

Apparatuur

• Nikon D500 en Nikon D800
• Nikkor 16-35 mm
• Nikkor 105 mm macro
• Nikkor 70-200 mm
• Nikkor 500 mm
• Tamron 11-16 mm
• Benro statief met swing arm
• Gitzo statief

Portfolio

Een wat meer journalistieke foto. Een gids vroeg ons of we de zeldzame Greater Adjutant (soort Ooievaar) wilden zien. De open vuilnisbelt van de stad Guwahati (Assam, NO India) is een goede plek. Wat hij er niet bij vermeldde was, dat er behalve ooievaars, honderden koereigers, duizenden zwarte wouwen, koeien en ook mensen op de vuilnisbelt aanwezig waren. De mensen zijn vluchtelingen uit aangrenzend Bangla Desh, die hun toevlucht hebben gezocht op deze vuilnisbelt, waar ze naast wonen. Met stalen haken woelen ze de hele dag in de smurrie om iets verkoopbaars te vinden. De ooievaars zijn net zo groot als dit meisje en staan vlak bij haar, wat aangeeft dat zij hier iedere dag is en dat de vogels niet meer bang voor haar zijn….

“Natuurfotografie is voor mij een manier van me uitdrukken en een manier van (be-)leven. Het buiten op een creatieve manier met licht spelen vind ik het meest aantrekkelijke aspect van natuurfotografie, waarbij kleur, vorm en compositie bij het fotograferen van landschappen het meest belangrijk zijn. Bij vogels en wild mag ik graag het dier in het landschap, waar het in thuishoort, fotograferen. Ik hou erg van foto’s die een bepaalde sfeer uitdrukken, wat meestal wordt veroorzaakt door speciaal licht (en ook: tegenlicht) of bepaalde weersomstandigheden zoals mist of donkere wolken. Kortom: Foto’s moeten wat losmaken en niet alleen mooie platen zijn om naar te kijken. Dat is mede een ontwikkeling die ik heb doorgemaakt in mijn fotografie. Ooit ben ik begonnen als birdwatcher. Daar kwam op een gegeven moment een camera bij, waarbij mooie soorten mooi in beeld werden gebracht, maar vaak waren het platen die weinig opriepen. Ik denk dat veel fotografen op een dergelijke wijze zijn begonnen.”

Een portret van een moeder orang oetan met haar kind in het regenwoud van Tanjung Puting NP in het zuiden van Borneo. Grote delen van het eiland zijn kaalgeslagen voor grootschalige palmolieplantages. De scheiding tussen nationaal park en plantages is abrupt. In deze plaat probeer ik iets weer te geven van de kwetsbaarheid van het jonge dier, dat door zijn moeder wordt beschermd in een laatste stukje wildernis…

“Een foto waar ik speciale herinneringen aan heb…. Eigenlijk zijn dat er vele, maar om dicht bij huis te blijven: februari 2012, de koudste dag van de afgelopen jaren (het was ’s nachts min 22 graden geworden!). De uiterwaarden van de IJssel waren een maand eerder overstroomd en de vorst had mooi zwart ijs geproduceerd. Vervolgens was het een beetje gaan sneeuwen, zodat grote stukken uiterwaard en ijs bedekt waren met een laagje stuifsneeuw. Daarna bracht die koude nacht arctische temperaturen. In de ochtend wist ik niet hoe snel ik in de uiterwaarden moest komen. Mist en zon wisselden elkaar in hoog tempo af, elke 5 minuten was het weer anders. Er stond een enorme knotwilg, op zich al een natuurmonument en nu compleet onder de rijp! Alleen met die boom en de directe omgeving ben ik uren in de weer geweest. Extreme omstandigheden geven extreme platen en ik ben in de paar uur tijd fotografisch compleet uit mijn dak gegaan. Twee jaar geleden wandelden we op een zondagmorgen in dezelfde uiterwaard om erachter te komen dat Rijkswaterstaat het kennelijk nodig had gevonden om deze monumentale boom tegen de vlakte te slaan.”

“Er zijn nog heel veel dingen die ik graag zou willen fotograferen, maar als ik er iets moet uitkiezen: Nog een keer naar Nieuw Guinea om te proberen paradijsvogels in hun wereld van het regenwoud te fotograferen. Twee keer eerder heb ik dat genoegen gehad, de omstandigheden waren de zwaarste (ook voor mijn materiaal) die ik ooit had mee gemaakt. Van de laatste expeditie in 2014 heeft er een artikel in het blad Natuurfotografie gestaan.”

Ik hou ervan om dieren in het landschap te fotograferen. Het verhaal achter deze foto is het volgende: In het noorden van Finland was ik 3 dagen weggeregend in Oulanka National Park en met weinig verwachtingen ging ik wat zuidelijker in een hut zitten om wild te fotograferen. Tijdens deze setting regende het nog, maar het werd na een uurtje droog. Het was windstil en -vanwege al het vocht in de lucht en de koude van de aankomende nacht- ontstond er nevel in de taiga. Vervolgens liep deze bruine beer met z’n spiegelbeeld langs het vennetje in het bos…

Een land waar je als natuurfotograaf helemaal los kunt gaan, vind ik , is IJsland. Met name in de winter zijn de landschappen, die ik tot de meest bijzondere van Europa reken, nog contrastrijker. Op deze foto een gebied aan de zuidwestkust. De donkere lucht is een naderende sneeuwbui. De avond valt vroeg, een streepje licht schijnt door de wolken heen en het contrast tussen donkere lucht en besneeuwde voorgrond met vulkaan en lavabrokken kan bijna niet groter zijn.

“Ik raak geïnspireerd door fotografen die de gave hebben om dingen zo in beeld te brengen dat ze ‘andere’ foto’s laten zien. Het is ook dikwijls helemaal niet nodig om daar ver voor op pad te gaan. Het vergt een andere manier van kijken en, in veel gevallen, een goede kennis van je materiaal. Tegelijkertijd maak ik me zorgen over het in hoog tempo verdwijnen van natuurwaarden. Zelfs insecten worden zeldzaam! Ik vind dat meer natuurfotografen daar wat meer aandacht aan zouden moeten besteden. Uiteindelijk zijn wij, met onze prachtige hobby, compleet afhankelijk van wat de natuur ons voorschotelt. ”

Tip(s) van herman:

• Doe je eigen ding en respecteer de natuur.
  Ga elkaar niet najagen in trends en hypes en probeer kennis op te doen, niet alleen van je fotospullen en hoe deze zo goed mogelijk te gebruiken, maar minstens zo belangrijk: Kennis van de natuur. Als voorbeeld een situatie die ik een aantal malen heb mee gemaakt, nadat ik ergens op het internet een foto had geüpload, dan kreeg ik wel eens een telefoontje, mailtje of appje: “Waar zit die Blauwborst…”? Dan was steevast mijn antwoord: “ Midden in zijn biotoop”. Wanneer mensen dan vervolgens vroegen wat dan wel z’n biotoop was, gaf ik de raad om eens een goede vogelgids te raadplegen.
  

Herman van der Hart