Het Defereggental in Oostenrijk

Op 26 augustus 2017 maak ik me samen met mijn broer op voor een autorit van ruim 1100 kilometer richting het Defereggental. Het Defereggental is een smal langgerekt dal van 25 kilometer lengte, de omringende bergen bereiken soms hoogten van 3000 meter, maar hier geen eeuwige sneeuw en gletsjers wel heel veel bos. Ten noorden grenst het aan het nationaal park Hohe Tauern, het grootste nationaal park van de Alpen. Ten westen en zuiden grenst het aan de Italiaanse Dolomieten.
Defereggental
De Patcheralm genoemd naar het Patchertal tijdens mountainbike tocht. Fotograaf: Jaap Zuidersma

De lange rit blijkt het meer dan waard

Wij reisden met de auto en deden dat in 13,5 uur vanuit Friesland. Met het openbaar vervoer kan ook. Dan neemt het met trein en bus tot St. Jakob 20 uur. Ter plaatse is het het gemakkelijkst om je lopend, per fiets of per auto te verplaatsen. Er zijn genoeg vakantiehuisjes en hotels en ook een camping in St. Jakob.

Zilverdistel met hommel, zilverdistels waren volop te zien. Fotograaf: Jaap Zuidersma

Zelf vind ik het voorjaar en het najaar de beste tijden. Het is er dan het minst druk, de temperaturen zijn aangenaam om je te verplaatsen en het weer is het stabielst zodat je minder last hebt van onweer. Dat kan snel komen opzetten en wil je in de bergen liever niet in verzeild raken. In het voorjaar heb je het meeste kans op lawines, maar zie je wel heel veel dieren en planten waaronder veel orchideeën. In het najaar heb je mooiere licht, vaak stabiel weer en geen last van sneeuw tenzij je heel laat bent. Bovendien zijn de rivieren minder tumultueus zodat je ze makkelijker kan oversteken en je hebt de herfstkleuren.

Defereggental
Uitzicht vanuit het vakantiehuis op het uiteinde van het Defereggental. Fotograaf: Jaap Zuidersma

De bergen zijn mijn favoriet, evenals rotsachtige kustgebieden omdat ze heel fotogeniek zijn. Je kunt er heel goed spelen met perspectief, contrast en dieptewerking. Bovendien is de natuur in dit soort gebieden nog heel ongerept en rijk aan soorten en ook op het gebied van cultuur en traditie blijft er veel te zien.

Op 1500 meter liggen de 6 vakantiehuisjes mooi afgelegen tegen de bosrand met een fraai uitzicht op het uiteinde van het dal. Het mooie van de ligging van het chalet dat we huren is dat je vanaf het huisje in alle richtingen kunt lopen en fietsen. Ons huisje ligt het dichtst tegen de bosrand en we zien ’s morgens vroeg reeën, kuifmees, zwartkop, goudhaantje, havik, dus ook vanuit het huisje is natuurfotografie mogelijk.

Zweten en zwoegen op weg naar de Lapachalm

Om 10 uur vertrekken we de volgende morgen richting de Lapachalm. Het begin is vlak, maar vrij snel gaat het behoorlijk steil omhoog van 1500 meter naar 1900 meter. Het stenige pad slingert zich omhoog over menige boomwortel en bijt ons behoorlijk in de kuiten. We zijn het niet gewend, de hoogte waarop we ons bevinden is in verhouding tot zeeniveau een aanslag op de longen en de zweetklieren laten het water als riviertjes over hoofd, armen en benen lopen, het is tenslotte ook nog 25 graden en de zon schijnt volop.

De Lapachalm is een kleine alm op 1900 meter hoogte. Fotograaf: Jaap Zuidersma

Onderweg zien we ondanks dat het najaar is nog veel bloeiende planten staan waaronder hengel, zwarte rapunzel, zilverdistel, het zonneroosje, witte alpen anemoon en meerdere reusachtige arven (dennenbomen). Natuurlijk gaan ze allemaal op de foto. We worden begeleid door de roep van notenkrakers, boomklevers en mezen. Ook zien we zwarte roodstaart en grauwe vliegenvanger. De alm zelf is maar klein met 6 hutten, er lopen zo’n 30 koeien rond, toch wel leuk om te fotograferen. Dan gaat het verder naar de Blindlisalm op 1894 meter. Af en toe zijn er mooie doorkijkjes bij open stukken in het bos en moeten we een riviertje oversteken. Genoeg ruimte voor mooie landschapsfoto’s. Na een korte rust gaat het weer steil door naar Alpe Stalle eveneens een kleine alm, onderweg zien we tot onze verbazing een vrouwtje auerhoen, helaas geen foto. Vandaar gaat het terwijl de lucht langzaam dicht trekt steil naar beneden terug richting het huisje, waar we na 4 uur lopen aankomen.

Rustdag op de grens met Italië

We rijden het dal uit Richting Staller Sattel een pas op de Italiaanse grens. Hier ligt de Obersee waar je mooie foto’s kunt maken na een stukje klimmen zodat je een mooie voorgrond krijgt en op het meer neerkijkt. We zien de vervallen gebouwen van de voormalige grensposten die hier zijn neergezet na de 1e wereldoorlog toen Italië de Dolomieten annexeerde. Nu staat er op de pas een standbeeld dat verbroedering moet symboliseren. We zien en horen hier veel notenkrakers en krijgen die ook op de foto zij het niet makkelijk. Net als je ze in de zoeker hebt vliegen ze al weer op, het zijn drukke vogels. Er staan veel alpenroosjes en jeneverbessenstruiken.

Uitzicht over de Obersee vanaf de Staller Sattel op de Italiaanse grens. Fotograaf: Jaap Zuidersma

Een kuitenbijtertje naar het Klammeljoch (2268 meter)

Om 9 uur gaat het op de moutainbike vanaf het huisje richting Klammeljoch. Een klim van 768 meter en een lengte van 38 kilometer. De totale stijging en daling bedraagt 1700 meter. Het valt ondanks enige twijfel reuze mee met het klimmen. We klimmen gestaag verder het resterende deel van het Defereggental uit dat later over gaat in het Arvental. We volgen de rivier verder het dal in en af en toe wordt het zo steil dat we van de trappers moeten. Na een korte rust gaat het dan weer verder. Af en toe stappen we af om foto’s te maken van het omringende landschap en om te drinken, vooral Patch, Oberseebach en de Jagdhausalm zijn ideale plekken met rivieren, boomgroepen, koeien, hekken, chalets, muurtjes en bergtoppen.

Tijdens de mountainbike tocht komen we langs Oberseebach. Fotograaf: Jaap Zuidersma

Bij een splitsing in het dal twijfelen we of we verder willen het is erg steil toch gaan we verder en om de bocht voel ik de wind over de pas komen, we zijn er bijna. We gaan eten, 1 van de koeien die hier lopen wordt iets te nieuwsgierig, hij probeert broodjes te stelen uit de rugzak toch kan ik zo een mooie close-up met groothoek maken van deze koe in de voorgrond een groepje koeien er achter en het gebergte op de achtergrond. Aan de andere kant van het kleine joch ligt Italië in de verte ligt een klein meertje met daarachter een huisje waar ook nog wel fotografisch iets mee te doen is. Op de mountainbike zie je helaas minder van de dieren en planten om je heen dus fotografeer je iets minder (vooral dieren schrikken vaak snel op), maar wel vaak landschappen en cultuur. Al fietsend kom je verder en zie je meer van de omgeving.

Koeien bij het Klammeljoch op de grens met Italië. Fotograaf: Jaap Zuidersma

Gevallen voor de Umbalfälle

Er zijn in Oostenrijk 2 grote watervallen die hemelsbreed niet zo ver uit elkaar liggen. De bekendste en hoogste van Europa is de Krimmler Wasserfall. Precies aan de overkant van de bergkam ligt de Umbalfälle. We hebben beide bezocht, maar waar je uiteindelijk voor valt is de Umbal waterval. Hij mag dan minder hoog zijn, maar is wel spectaculairder en veel minder druk bezocht. Bovendien is het dal waarin deze waterval ligt heel lieflijk en meer fotogeniek en vind je er veel meer planten en dieren. Vanaf de parkeerplaats gaat het nog geleidelijk omhoog, aan je linkerhand zie je een leuk klein kerkje op een heuvel staan waar wel wat leuke foto’s van te maken zijn. We zien blaassilene, duifkruid, cipreswolfsmelk, donkere ooievaarsbek, gentianen en monnikskap. Overal zie je de pluizen hangen van de alpenbosrank die hier in het voorjaar uitbundig bloeit en van de rotsen naar beneden hangt, heel erg fotogeniek. Verder lopend komen we de zwarte mees tegen en vlak voor de klim naar de waterval een rouwmantel. Bij de waterval gekomen gaat het meteen steil omhoog, soms via houten trappetjes. Het eerste deel ligt in de schaduw, maar zodra de zon op het opspattende watergordijn schijnt verschijnen er regenbogen.

Regenboog in het opspattende water van de Umbalfälle. Fotograaf: Jaap Zuidersma

Op bepaalde plekken zijn plateaus gemaakt zodat je een goed zicht krijgt op de waterval. De waterval kent meerdere vervallen, je klimt van het ene naar het andere spectaculaire uitzicht waar het water met veel tumult naar beneden stort. Op een gegeven moment als je bijna boven bent zie je de waterval langs een enorm rotsblok stromen met daarachter de (besneeuwde) bergtoppen. Gelukkig ligt het grootste deel van het pad in de schaduw want het is 25 graden. Nu kom je in een dal waar een rivier rustig voortkabbelt en in de verte zie je de volgende waterval liggen, hier lopen ook koeien. We zien hier de wollige distel en een soort knoopkruid, verder zie je overal kruisbladgentiaan, gemzenkruid en monnikskap. Vlak voor de tweede klim langs de waterval nemen we een rustpauze. Dan gaat het verder naar de Clara hütte hetgeen nog een uur klimmen vergt, over een smal paadje met links de afgrond van de rivierkloof. Onderweg komen we allerlei vlinders tegen waaronder erebias, apollovlinder, morgenrood, keizersmantel en bruine vuurvlinder.

Alpenmarmot, een holbewoner van zuidhellingen. Fotograaf: Jaap Zuidersma

Verder lopend krijg je een mooi uitzicht op de rivier met daarachter de besneeuwde bergtoppen met de Umbalkees (kees is het Oostenrijkse woord voor gletsjer). Bij de Clara hütte is geen plaats meer dus lopen we een stukje door om op een paar rotsblokken te eten. Hier worden we getrakteerd op een overvliegende steenarend. Op de terugweg (het houdt maar niet op) stuiten we op een verlaatte edelweiss en zien we een alpenmarmot op een steen zitten. We nemen een alternatieve minder steile route terug waar we nog eenbes zien.

In het tweede deel van dit reisverslag gaan we verder richting het nationaal park Hohe Tauern en de Dolomieten.

3 reacties

  1. Hallo Jaap
    Een super leuk reisverslag Nu het volgende ik ga van 25 aug tot 07 sept naar St Jakop in deferregental heb jij voor mij nog wat leuke tips vooral wat met de auto te bereiken is Ga alleen met eigen auto en ben dan 83 jaar oud bergrouten maken kan ik vergeten [ long probleem] maar ga heel graag met de auto de mooie ritten maken zoveel mogelijk haarspeld bochten en zo steil mogelijk geniet dan met volle teugen.Waren al meer dan 60 jaar op verschillende plaatsen in Oosterijk maar nog niet in het Deferggental.graag een reactie op mijn E-mail jan.karla@gmail.com. Nog heel veel reis plezier Groet Jan

  2. Beste Jaap,
    Ik heb genoten van je foto’s en reisverslag. Ook ik vind het heerlijk in de bergen. Voor ons is vooral Zwitserland favoriet, maar een skivakantie in Oostenrijk is beslist geen straf :-)).
    Hartelijke groet, Annette.

    1. Hallo Annette,

      Bedankt voor je leuke reactie. Zoals je misschien al door hebt komt er nog een deel en ik heb nog een deel over de Eifel ingestuurd. Zelf heb ik Zwitserland ook als favoriet, ben daar in bijna elk canton geweest maar vind Berner Oberland altijd nog het mooist. Op mijn site http://www.naturephotography.eu kun je daar ook foto’s van zien. Kijk ook eens naar mijn verslag van Romsdalen op deze site ook een heel mooi berggebied in Noorwegen.

      Vriendelijke groet,

      Jaap Zuidersma

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

3 reacties

  1. Hallo Jaap
    Een super leuk reisverslag Nu het volgende ik ga van 25 aug tot 07 sept naar St Jakop in deferregental heb jij voor mij nog wat leuke tips vooral wat met de auto te bereiken is Ga alleen met eigen auto en ben dan 83 jaar oud bergrouten maken kan ik vergeten [ long probleem] maar ga heel graag met de auto de mooie ritten maken zoveel mogelijk haarspeld bochten en zo steil mogelijk geniet dan met volle teugen.Waren al meer dan 60 jaar op verschillende plaatsen in Oosterijk maar nog niet in het Deferggental.graag een reactie op mijn E-mail jan.karla@gmail.com. Nog heel veel reis plezier Groet Jan

  2. Beste Jaap,
    Ik heb genoten van je foto’s en reisverslag. Ook ik vind het heerlijk in de bergen. Voor ons is vooral Zwitserland favoriet, maar een skivakantie in Oostenrijk is beslist geen straf :-)).
    Hartelijke groet, Annette.

    1. Hallo Annette,

      Bedankt voor je leuke reactie. Zoals je misschien al door hebt komt er nog een deel en ik heb nog een deel over de Eifel ingestuurd. Zelf heb ik Zwitserland ook als favoriet, ben daar in bijna elk canton geweest maar vind Berner Oberland altijd nog het mooist. Op mijn site http://www.naturephotography.eu kun je daar ook foto’s van zien. Kijk ook eens naar mijn verslag van Romsdalen op deze site ook een heel mooi berggebied in Noorwegen.

      Vriendelijke groet,

      Jaap Zuidersma

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: