Menu

Onderdeel van Pixfactory

Het lantaarntje in de gele lis

De dag eindigt met een bijna windstille zonsondergang. Er is wel wat bewolking, maar dat vind ik helemaal niet erg als ik weer midden in de sloot voor de gele lis sta. De bewolking weerspiegelt lichtgrijs in het water en biedt mij de mogelijkheid om met tegenlicht en enigszins overbelichten de waaiervorm van de plant te benadrukken.
nieuwe natuur
Ik probeer uit waar ik moet scherpstellen om het gehele beeld zo scherp mogelijk te krijgen. Fotograaf: Ronald Hofmeester

Gele lis en lantaarntjes

Ik wil alle afleidende elementen rond de gele lis vermijden en dat is nog best lastig. De plant is namelijk zo groot dat al snel de slootkant zichtbaar is of in de voorgrond de veenwortel in beeld komt. Ik probeer verschillende lenzen uit: 35mm macro, 50mm en 90mm macro en merk dat ik met mijn vertrouwde 90mm het dichtst bij mijn ideale beeld kom. Ik kies een wat kleiner diafragma dan ik normaal gebruik (f/9) om meer scherptediepte te krijgen. Een nog hogere diafragma-waarde vind ik niet wenselijk vanwege de mogelijke onscherpte door diffractie én omdat dan de sluitertijd te lang wordt om nog uit de hand te kunnen fotograferen.

Dan probeer ik uit waar ik moet scherpstellen om het gehele beeld zo scherp mogelijk te krijgen. Ik maak zowel staande als liggende foto’s en speel ook wat met het creëren van vervorming door het water een beetje in beweging te brengen. Zo vermaak ik mij een minuut of tien totdat ik mij realiseer dat ik ook nog foto’s ‘moest’ maken van de bloeiende veenwortel die ik de vorige dag had gevonden bij mijn eerste verkenning van dit gebied. Het beeld dat ik in mijn hoofd heb van een lantaarntje middenin de gele lis moet nog maar even wachten. De volgende keer zal ik wat eerder op de avond gaan wanneer ze nog vliegen want nu hebben ze zich al verstopt voor de nacht.

Om de veenwortel te kunnen fotograferen, ga ik op mijn knieën in het water zitten, de camera met hoekzoeker vlak boven het water. Ik varieer met diafragma (van f/5.6 tot helemaal open) en belichtingscompensatie (van 0 tot +1,7) om te zien welk effect het heeft op het beeld. Ik probeer liggende en staande beelden, krap gekaderd of juist wat ruimer.

Deze foto,waarbij ook nog het verloop van de sloot te zien is, spreekt mij uiteindelijk het meeste aan. Fotograaf: Ronald Hofmeester

Driemaal recht is scheepsrecht

Voor de derde avond op rij is het een mooie, rustige avond, maar aan de vorm van en de hoeveelheid bewolking is te zien dat er verandering op komst is. Ik ga daarom nog een keer naar de sloot. Als ik er ben is de zon verdwenen achter een wolkenveld. Omdat er bij de gele lis geen lantaarntjes rondvliegen, steek ik de sloot over naar niemandsland dat volledig overwoekerd is met riet en perzikkruid. Op de hoek staan enkele losse pollen riet waar een aantal lantaarntjes in hangen en rondvliegen. Een van de hangende heeft zijn vleugels nog halfopen alsof hij een pantserjuffer is. Heel langzaam nader ik hem om ervoor te zorgen dat hij niet wegvliegt. Dan ga ik recht voor hem staan en zorg dat het wolken-reflecterende water een diffuse achtergrond vormt. De omstandigheden zijn nogal donker daarom verhoog ik de ISO-waarde naar 800. Het diafragma zet ik op f/5 zodat er een beperkte scherptediepte is die toch ook weer niet té beperkt is. De compensatie van de belichting zet ik op +1.7 vanwege de lichte achtergrond. De camera zou er anders een veel te donkere foto van maken.

lantaarntje
Soms stel ik scherp op de ogen, dan weer op de vleugeltoppen of het pterostigma. Fotograaf: Ronald Hofmeester

Ondertussen houd ik vanuit mijn ooghoeken de gele lis in de gaten om te zien of daar al lantaarntjes rondvliegen. Na een minuut of tien zie ik een eierleggend vrouwtje aan de voet van de plant. Ik waad rustig het water in om te zorgen dat mijn lopen niet voor te veel beroering zorgt en het vrouwtje opschrikt. Zij is sneller klaar dan ik kan waden, vliegt op en… gaat op het uiteinde van een blad zitten. Het lukt mij alleen om een foto in de weerspiegeling van het water te maken want dan is ze al weer weg. Ik controleer de laatste foto’s op hun scherpte en belichting.

lantaarntje
Soms moet je een beetje geluk hebben. Fotograaf: Ronald Hofmeester

Als ik weer opkijk, slaat mijn hart een slag over: midden in de waaier is een lantaarntje gaan zitten. Ik zak een beetje door de knieën, stel scherp en kan twee keer afdrukken voordat het juffertje weer weg is. Mijn vreugde is groot wanneer ik zie dat beide foto’s naar wens zijn. Soms moet je een beetje geluk hebben. Ik ga nog een klein half uurtje door met het maken van foto’s van de ondergaande zon en de gele lis, maar er komt geen enkel lantaarntje meer langs.

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: