Is er een verhaal?
Kun je van alles een verhaal maken? Ik denk van wel. Het filmpje dat ik vandaag bespreek heeft een zonsondergang als onderwerp. Waarschijnlijk (ik heb het niet onderzocht) is dat het meest gefotografeerde beeld ter wereld. Maar wat is de magie van zo’n zonsondergang? Het licht dat bijna elke minuut van kleur verandert. Helder en gloedvol aan de kant waar je de zon ziet ondergaan, pastelkleurig als je je omdraait. Dit wordt dus het verhaal van het veranderende licht.
Het verhaal
Op Texel daalt de zon, vlak na een fikse regenbui, richting de horizon en piept onder de dreigende wolken uit. Terwijl ik door de duinen naar het strand loop, zie ik de lucht al wat kleuren boven het helmgras, ik film het eerste shot. Op het strand aangekomen steekt het skelet van een half ontmantelde strandtent mooi af tegen de geeloranje lucht, mijn tweede shot. De reflectie van de palen in de regenplas is wat zachter van kleur. Ik film het ook, later bepaal ik wel of ik er iets mee doe.
Dan volgt er een hectische tijd wat filmen betreft. Ik film helder oranje beelden, twee mensen tegen de lucht maar ook hun profiel tegen de zon. Golven in de zon en golven met een pastelkleurige achtergrond. De roze lucht aan de andere kant en het terugstromende water uit de geul op het strand; het wordt eb. De zon gaat bijna onder. Er staat een briesje en de wolken drijven voorbij. Het wordt tijd voor een shot met veel lucht erop. Ik laat de camera een tijdje lopen, wellicht kan ik bij de montage nog iets met die bewegende wolken.
In de verte een man met een hondje. Mooi silhouet! Ik film vanuit verschillende posities tot het moment dat de zon achter de horizon verdwijnt. Ik zorg dat er wat gebeurt in beeld: golven, een meeuw die voorbij wiekt. De lucht kleurt grijs met rood, dat reflecteert in het water dat op het strand is achtergebleven. Het licht neemt af, tijd om in te pakken.
Mijn verhaal
Als ik alle beelden bekeken heb, beslis ik wat mee mag naar de montage en wat afvalt. Ik besluit dat de pastels en grijzen het gaan winnen van de fel oranje beelden. Die zijn te standaard en te weinig passend bij de sfeer van dat moment. Ik speur op freemusicarchive.org naar rustige, enigszins bezwerende muziek omdat de grijze wolken en het afbrokkelende zand een zekere dreiging uitstralen. Ik monteer de beelden zo dat de kleur van elk nieuw shot past bij het vorige. Ik versnel de beelden van de wolken en laat twee shots van de man-met-het-hondje in elkaar overlopen voor een grotere dynamiek. De rode reflectie in het water is de finale, hier past een verstilde sfeer met een minieme beweging van het water, de dag zit er op. De wegstervende kleur in de lucht als laatste shot is vooral bedoeld als achtergrond voor de aftiteling. Deze zonsondergang is nu als mijn verhaal verteld. Zou de man met het hondje het ook zo hebben beleefd?
6 reacties
Wat een fraai filmpje! Ik kan me voorstellen dat je voor filmen gekozen hebt. Vaak voegt het toch extra’s toe t.o.v. fotograferen.
Prachtig gedaan! En mooi toegelicht in dit artikel.
Groet, Ronald.
Dank Ronald, erg leuk om te horen. Met het filmen ben ik inderdaad begonnen aan een nieuwe creatieve reis waarin nog veel te ontdekken valt.
Bedankt Cees, ik hoop je als trouwe lezer vaak terug te zien!
Monique,
Proficiat met je eerste artikel op deze site ,dat er nog maar vele mogen volgen.
mvg. cees v/d niet