Hoe creëer je die artistieke flou in je foto’s?

Flou artistique

Sommige mensen zijn zielsgelukkig wanneer ze een leuk dier of een zeldzame vogel kunnen fotograferen. Terecht! Dikwijls draait die foto echter uit op een registratiebeeld. Niets meer of niets minder dan dat bepaald dier, dikwijls zo groot mogelijk in beeld gebracht. Op zich niets mis mee, maar persoonlijk vind ik sfeervolle foto’s leuker. Magisch licht, een mooie voor- en/of achtergrond die iets bijdraagt aan het beeld en niet gewoon ter opvulling dient. Eén van de manieren om dat te bereiken is met de ‘flou artistique’.

Hoe begin je daar nu aan?

Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik, zeker bij het fotograferen van leuke dieren, initieel ook geneigd ben om registratiefoto’s te maken. Gewoon “klik” en die staat er op! ‘Dat kunnen ze ons dan al niet meer afpakken’ lijk ik te denken. Pas daarna begin ik na te denken over een manier om het onderwerp extra in de bloemetjes te zetten en dat kan je soms letterlijk nemen.

Neem nu bovenstaand beeld. Op zich een zeer aantrekkelijk onderwerp dat zelfs al in de bloemetjes werd gezet, al deed die dat natuurlijk helemaal zelf. Maar voor mij nog steeds een registratiefoto. De volgende vraag die ik me dan stel is: hoe kan ik dit onderwerp er nu mooier laten uitkomen?

Spelen met de voorgrond

Een veelgebruikte techniek is spelen met de voorgrond. Een soort van ‘flou artistique’ creëren waardoor er veel meer aandacht naar jouw onderwerp kan gaan omdat er zo rust ontstaat. Zie hieronder voor een foto van de reebok met een lichte vorm van onscherpte rondom het onderwerp.

Scherpstelgebied

De kunst bestaat erin om te spelen met de aanwezige begroeiing. De ‘grote truc’ bestaat erin om vlak voor je lens met bladeren of gras te spelen. Leg je neer zodat het gras echt helemaal voor je objectief komt te staan. Of steek je lens eens midden in een struik zodat de bladeren je eerste lenselement kunnen kietelen. Op die manier zal je zien dat je die artistieke flou krijgt.

Het enige probleem dat je dan nog kan hebben is dat je lens begint te ‘hunten’. Doordat er zoveel -rommel- voor je objectief staat of hangt heeft die moeite om scherp te gaan stellen. De kunst bestaat er dan in om even manueel te gaan scherpstellen of wat ‘bij te draaien’. Sommige objectieven hebben ook een knopje waarin je kan kiezen op welk scherpstelgebied gefocust mag worden (bv.: 1,5-3m en 3m-∞). Je kiest dan uiteraard de laatste optie.