Hoe fotografeer je ontmoetingen?

In gesprek

De herfst is in volle gang. Links van het pad staan een heleboel verlepte varens tussen de bomen. Ze zijn op hun retour en kleuren al voornamelijk bruin. Enkele bladeren houden dapper stand en hebben nog groene en gele tinten. Terwijl ik zoek naar contrasten in kleur valt mijn oog op twee bladeren die naar elkaar toe neigen. Ze zijn weliswaar niet groen maar ze steken boven het maaiveld uit en ze ontmoeten elkaar. Zouden ze een gesprek voeren? Misschien hebben ze het over hun vergankelijkheid. Hoe dan ook, ik ontmoet hen op mijn beurt en neem de tijd tot de zon de linker in het licht zet.

Ienimini

Het haarmos langs het pad oogt frisgroen. Een wit bolletje ertussen valt me meteen op. Wat zou dat zijn? Pas als ik dichtbij kom en van opzij kijk, zie ik dat het om een paddenstoeltje gaat, een ienimini.  Met de macrolens op de camera haal ik het zo dichtbij als mogelijk. De live-view op het schermpje laat nu ook de mooie, relatief grote lamellen onder de hoed goed zien. Blij verrast met deze ontmoeting ga ik aan de slag en druk even later de ontspanknop in.

In bad

Vogels ontmoeten vind ik altijd leuk. Als ze ook nog specifiek gedrag laten zien al helemaal. Deze kraai moet zo nodig in bad. Meerdere keren keert hij terug naar de plas met water en dompelt zich erin onder. De druppels vliegen alle kanten op. Omdat ik niet weet hoe lang deze ontmoeting zal duren fotografeer ik uit de hand met de telezoom op maximaal. Een sluitertijd van 1/1200 is genoeg om de natte acties voldoende te bevriezen.

Dag met het handje

De hoogtijdagen van het paddenstoelenseizoen zijn voorbij. Maar ik weet uit ervaring dat als ik goed zoek en kijk, ik er altijd nog vind. Dat is ook het geval met een geweizwammetje dat groeit op de stam van een dode en omgevallen beuk. Het ‘gewei’ van dit exemplaar vind ik bijzonder. In het midden lijkt het wel een handje dat naar me zwaait en gedag zegt. Dat wil ik in elk geval goed in beeld. Eenmaal de compositie voor elkaar, flits ik schuin van achteren. Zo zet ik het zwammetje met de mosrand onder zich, in het licht. De omgeving wordt op die manier donker waardoor de gewei-vormen en het zwaaiende handje nog beter de aandacht trekken.

Grootse hoogte

Bomen ontmoet ik graag. Hun bast, de takken, de bladeren, heel veel bomen of delen daarvan lenen zich voor mooie en bijzondere foto’s. Zeker als het een solo boom betreft ben ik in voor een foto. Maar nu loop ik midden in het bos en lukt het me niet om de grote hoeveelheid aan bomen naar tevredenheid te fotograferen. Wil ik ze helemaal in beeld dan is daar een extreme groothoek voor nodig maar dat zorgt er weer voor dat bomen aan de zijkanten niet meer recht staan. Ze neigen, meer dan me lief is, naar binnen toe. Totdat ik het idee krijg om datzelfde neig-effect te gebruiken door de camera loodrecht naar boven te richten. Alle bomen in een cirkel om me heen ontmoeten elkaar nu in het midden. Het is een groots samenkomen van stammen, takken en kruinen.

Priemende ogen

Het is ondertussen alweer enkele weken geleden (begin november) als ik het pitrus langsloop op zoek naar de laatste pantserjuffers. Zaten ze er midden oktober nog bij bosjes, nu moet ik goed mijn best doen voor ik er enkele spot. Onder het gewicht van hun bedauwde vleugels zijn ze zo vroeg op de dag nog niet in staat weg te vliegen. Dat geeft mij ruim de tijd tot het fotograferen vanuit verschillende standpunten. Net als bij het paddenstoeltje zoek ik de grens op van wat mijn macrolens aankan. Nog dichterbij en ik kan niet meer scherpstellen op het onderwerp. De scherptediepte is nu minimaal maar dat maakt het beeld juist sterker. Alleen de kop en enkele poten zijn scherp. De priemende ogen laten zien dat de ontmoeting wederzijds is.

Het zwanenpad kiezen

Langs de oever van de Maasplas ontdek ik een zestal zwanen. Twee witte en vier zwarte. Ondanks het overtal van de zwarte zijn de witte duidelijk de baas. Met flink machtsvertoon zwemmen ze op de zwarte indringers in hun foerageergebiedje af. Die kiezen wijselijk het hazen- of in dit geval het zwanenpad. Niet alle ontmoetingen in deze tutorial zijn dus positief.

Even later is de rust weergekeerd en zie ik een van de zwarte zwanen op een deel van de plas dat helemaal oranje kleurt door de zojuist opgekomen zon. Het kleurcontrast trekt mijn aandacht evenals het gedrag van de zwaan die zijn verenkleed een poetsbeurt geeft.

Wie goed kijkt ….

Je onderwerp ontmoeten is uitdagend, fascinerend, spannend! Je kent vast het spreekwoord: wie goed doet, goed ontmoet. Vandaag heb ik een variant hierop bedacht. Wie goed kijkt, ontmoet goed.