Hoe ik hutfotograaf werd

Een jaar of vier vijf terug ging ik voor het eerst fotograferen vanuit een fotohut. Tot die tijd gebruikte ik vaak de mobiele schuilhut of struinde rond met een regelmatig bezoek aan een vogelkijkhut. Ben daar toen ook niet mee gestopt, maar besefte mij wel hoe rustgevend het fotograferen vanuit een hut eigenlijk is.
Parende grutto's, niet het eerste onderwerp waar je aan denkt bij hutfotografie.
Parende grutto's, niet het eerste onderwerp waar je aan denkt bij hutfotografie. Fotograaf: Andius Teijgeler

De hoteltuin en de onmogelijke opgave

Toen ik in 2014 samen met mijn vrouw op strandvakantie was in Gambia, had ik mijn fotoapparatuur bij me, omdat ik ook 1 dag vogels zou fotograferen vanuit een hut. Het werd een minder rustige vakantie dan ik gepland had. De tuin van het hotel zat vol met vogels. Terwijl mijn vrouw op haar bedje lag te zonnen, struinde ik met camera, telelens en statief rond. Na een paar dagen werd mijn schouder pijnlijk. En om een lang verhaal kort te maken, ik liep een schouderblessure op. De eerste arts die ik Nederland sprak was niet verbaasd. Deze blessure kwam meer voor bij fotografen. De remedie was volgens hem simpel. Een tijd niet fotograferen.
Voor mij was dat een onmogelijke opgave. Ik kocht een systeemcamera en al vrij snel een passend telelensje. Daar kun je wel aardige foto’s mee maken, maar het resultaat stelde mij best vaak teleur. Kortom, ik wilde mijn DSLR en 500 mm lens weer kunnen gebruiken. Na een bezoek aan de arts kwam ik dan ook juichend naar buiten. Hij had toestemming gegeven voor fotograferen uit een hut. Mits ik niet te veel moest tillen en ver lopen om er te komen. Sindsdien fotografeer ik met name uit gehuurde hutten.

Kruisbekken bij een drinkvijver.
Kruisbekken bij een drinkvijver. Fotograaf: Andius Teijgeler

Gekunsteld of geluk?

Op internet lees je vaak kritiek op foto’s uit hutten. Ze zouden allemaal op elkaar lijken en te gekunsteld zijn. Toegegeven dat is ook best vaak zo. Maar is het anders met de foto’s uit de mobiele schuilhut? Of met foto’s gemaakt in het veld tijdens een wandeling? Als ik terugkijk naar oudere foto’s, dan zitten daar ook veel mooie registratieplaatsjes bij gemaakt uit de mobiele schuilhut of tijdens een wandeling.
Het grappige is dat de creativiteit en geluk factor misschien wel bepalender is voor de originaliteit van een foto. Zo werd een foto uit een vogelkijkhut in de Oostvaardersplassen ooit de beste in de maandwedstrijd op Birdpix. Een andere foto van regen voor een fotohut werd in een andere maand beloond met de eerste prijs op Nederpix. De foto kwam tot stand op een wat saaie dag met veel regen in een vogelfotohut, omdat ik uit verveling ging experimenteren.

Ik had het geluk s’ochtends vroeg in de hut te zitten toen een lepelaar haar bedelende jong voerde.
Ik had het geluk s’ochtends vroeg in de hut te zitten toen een lepelaar haar bedelende jong voerde. Fotograaf: Andius Teijgeler

Voeren of niet voeren?

Maar het is toch ook niet natuurlijk dat je de vogels lokt met voer en water is een ander veel gehoord commentaar. En inderdaad over voeren kun je van mening verschillen. Er wordt gesteld dat voeren de natuur verstoort en vogels afhankelijk maakt. Soms komt die kritiek van mensen, die enthousiast foto’s plaatsen van vogels in hun tuin. Nog net niet met een vetbolletje op de achtergrond.
Hoe ver je daar in gaat vind ik ook best lastig. Zo is het bij veel hutten waar ik regelmatig geweest ben, niet gebruikelijk prooi neer te leggen voor roofvogels. Daar heb ik nooit moeite mee gehad, want ook bij deze hutten worden af en toe sperwers en haviken gefotografeerd. Daar moet je dan wel wat geluk bij hebben. Aanwezigheid is immers geen garantie voor een bezoek aan het vijvertje. Sterker nog, ik zat ooit een uur of negen in een hut te wachten en kreeg nauwelijks een vogel te zien. Toen ik naar buiten stapte, zag ik nog net de boosdoener, een havik wegvliegen.

Spetterende roodborsttapuit.
Spetterende roodborsttapuit. Fotograaf: Andius Teijgeler

Afgelopen maart heb ik in Zweden steenarenden gefotografeerd en die worden gelokt met voer. Anders krijg je ze niet dichtbij voor de lens. Natuurlijk vroeg ik mij af of ik het acceptabel vond, maar uiteindelijk had ik er weinig moeite mee. Het was immers voor mij de enige mogelijkheid ze te fotograferen. En vorig jaar had ik er geen moeite mee dat dassen zo gelokt werden. Tegelijkertijd zullen er best mensen zijn die dit egoïstisch vinden.
Sindsdien heb ik weer in verschillende hutten gezeten in Nederland. Maar weer geen roofvogels voor de hut. Vandaar dat ik nu besloten heb ook in Nederland en België hutten te huren waar prooi wordt neergelegd. Ik ben immers tot hutfotograaf verworden.

Genieten van een das.
Genieten van een das. Fotograaf: Andius Teijgeler

Geef een reactie

4 reacties

  1. Andius, mooi verhaal en mooie foto’s. Voor mij nog steeds een highlight om samen met jou de hut HB3 te mogen delen. We hadden ook best wel geluk wat het aantal soorten aanging, zeker voor mij waren er nieuwe soorten zoals de kruisbek en de sijs bij. Groeten en wie weet zien we elkaar weer eens. Peter

  2. Ik bezoek ook vaak vogelhutten maar tot nu toe geen boshutten omdat ik de meeste foto’s die daar vandaan komen saai vind. Badderende vogels is niet zo mijn ding, vogels moeten vliegen en dat is wat lastiger bij boshutten om te fotograferen (weinig licht en speelruimte). Daarom zit ik ook meestal aan de IJssel of Veluwemeer te fotograferen, daar kom je ook Zeearenden, Visarenden en andere roofvogels tegen. In andere hutten of kijkschermen zie ik regelmatig Bruine en soms Blauwe Kiekendieven. Die kun je allemaal goed fotograferen zonder aas, maar met iets meer geduld.

  3. Mooi verhaal Andius. Zo is overal een reden voor; dat zie je maar weer. War het voeren van roofvogels betreft is het wat mij betreft ook weer een afweging in de wetenschap dat het zou kunnen met klassieke aaseters maar in mijn ogen juist weer niet met klassieker jagers zoals havik. Juist in dat laatste geval werkt het weliswaar goed maar is het uiteindelijk slecht voor de havik zodra het op regelmatige basis gebeurd. Zo maak ik mijn afwegingen en zo maakt iedereen zijn afwegingen. Mooi!

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

4 reacties

  1. Andius, mooi verhaal en mooie foto’s. Voor mij nog steeds een highlight om samen met jou de hut HB3 te mogen delen. We hadden ook best wel geluk wat het aantal soorten aanging, zeker voor mij waren er nieuwe soorten zoals de kruisbek en de sijs bij. Groeten en wie weet zien we elkaar weer eens. Peter

  2. Ik bezoek ook vaak vogelhutten maar tot nu toe geen boshutten omdat ik de meeste foto’s die daar vandaan komen saai vind. Badderende vogels is niet zo mijn ding, vogels moeten vliegen en dat is wat lastiger bij boshutten om te fotograferen (weinig licht en speelruimte). Daarom zit ik ook meestal aan de IJssel of Veluwemeer te fotograferen, daar kom je ook Zeearenden, Visarenden en andere roofvogels tegen. In andere hutten of kijkschermen zie ik regelmatig Bruine en soms Blauwe Kiekendieven. Die kun je allemaal goed fotograferen zonder aas, maar met iets meer geduld.

  3. Mooi verhaal Andius. Zo is overal een reden voor; dat zie je maar weer. War het voeren van roofvogels betreft is het wat mij betreft ook weer een afweging in de wetenschap dat het zou kunnen met klassieke aaseters maar in mijn ogen juist weer niet met klassieker jagers zoals havik. Juist in dat laatste geval werkt het weliswaar goed maar is het uiteindelijk slecht voor de havik zodra het op regelmatige basis gebeurd. Zo maak ik mijn afwegingen en zo maakt iedereen zijn afwegingen. Mooi!

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Foto van Andius Teijgeler

Andius Teijgeler

Andius Teijgeler is een enthousiast natuurfotograaf met een voorkeur voor vogels en zoogdieren. Regelmatig bezoekt hij verre oorden om bijzondere soorten vast te leggen.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: