Hoe maak je een expositie?

Welke foto’s kies ik?

Hoe vormen de foto’s een eenheid zodat het een echte expositie wordt?

In de loop van de jaren heb ik een archief opgebouwd van honderdduizenden foto’s. Daar zitten foto’s tussen die ik zelf erg mooi vind. Ik kan echter maar 22 foto’s tentoon stellen. Welke?

In de eerste plaats vind ik het leuk om in dit Veluwse gebouw vooral Veluwse foto’s te laten zien. Ik ben zelf het meest actief in mijn eigen omgeving, dat wil ik ook laten zien. Voor mij hoef je niet ver weg om mooie dingen te kunnen zien.
De foto’s moeten perfect zijn. Uiteindelijk wil ik laten zien dat ik trots ben op wat ik gemaakt heb. Dus de kleuren, houdingen, technische puntjes, daar mag geen fout in zitten.

Maar 22 mooie foto’s vormen nog geen mooie expositie. Wat moet ik bij elkaar zoeken?
Eerst ga ik eens uitgebreid kijken bij de locatie. Ik maak foto’s van de verschillende muren waar mijn werk komt te hangen. Ik meet de breedte, tel de nylon koorden die er al hangen. Zo weet ik dat aardig wat foto’s in groepjes van 3 of 5 zullen komen te hangen.
Gelukkig is mijn zusje getrouwd met een beeldend kunstenaar, die bijna niets van vogels weet maar wel een prachtig gevoel heeft voor kleuren en vormen. Met mijn zwager heb ik heel wat gepraat en heen en weer gemaild. Zo komen we tot groepjes foto’s die wat kleuren, vormen en soorten betreft eenheden vormen. Omwille van de eenheid heb ik enkele foto’s gespiegeld. Zo kijken de vogels elkaar als het ware aan.

Hoe, waar en waarop druk ik ze af?

Dan de volgende zoektocht. Hoe laat ik mijn foto’s zien? Het moet niet al te veel gaan kosten… De eerste gedachte, afdrukken op fotopapier en dan in een lijst van de IKEA, valt af. Dat wordt niet mooi, gaat heel erg spiegelen, de foto’s kunnen gaan bobbelen in de lijsten. Nee.
Fotopapier vastplakken op foamboard? Dat moet wel kunnen. Maar echt strak krijg ik het niet. Dat ligt misschien aan mijn motorische kwaliteiten, maar er komen toch wat bobbeltjes in, die ik in het fotopapier niet helemaal wegkrijg. En de randen moeten bijgesneden worden… Nee.
Uiteindelijk ben ik, na avonden Googelen, uitgekomen bij een bedrijf dat direct print op Forex, een gladde kunststof. Ik heb een proefexemplaar besteld en was verrast over de helderheid, detaillering en de prachtige matte afwerking.
Tip voor als je dit ook doet: zorg ervoor dat je iets tussen de platen hebt zitten, een theedoek of iets dergelijks. Als de foto’s strak tegen elkaar aanzitten gedurende langere tijd, kunnen ze wat gaan plakken en dat geeft beschadigingen.
Op een regenachtige middag heb ik met ijzerdraad hangertjes gemaakt en die achterop elke plaat geplakt.

Verder maakte ik een informatiebordje, ook op Forex, met wat tekst over mezelf en de foto’s. Vervolgens visitekaartjes, die in een display opgehangen konden worden zodat mensen mijn gegevens mee zouden kunnen nemen naar huis. En tenslotte heb ik voor elke foto een kaartje gemaakt met de naam, datum, plaats en gebruikte apparatuur en instellingen. Achteraf gezien had ik dat beter niet op karton kunnen doen, maar iets professioneler, bijv. alle bijschriften op kleine plaatjes Forex.
Al met al heeft de expositie me ongeveer 300 euro gekost.

Publiciteit

Je wilt natuurlijk wel dat er mensen komen kijken naar je foto’s. Nu is de Veluvine, waar de expositie gehouden zou worden, een gebouw waar veel mensen in en uit en doorheen lopen. Aan de gang waar de foto’s zouden komen zitten o.a. lokalen van de muziekschool, ouderenwerk en de plaatselijke openbare bibliotheek.
Daarnaast heb ik ruimte gevraagd en gekregen in de plaatselijke huis-aan-huis krant en op de website van de Veluvine, om aandacht aan de tentoonstelling te besteden. En natuurlijk heb ik op mijn eigen site en facebook-pagina stukjes geschreven en foto’s geplaatst.
Ook ben ik een keer met mijn klas wezen kijken, ik had voor de kinderen een speurtocht gemaakt. Ze vonden het heel stoer om dit van hun meester te zien.

Achteraf

• in de bezoekersaantallen op mijn website zag ik flinke pieken.
• in het plaatselijk krantje kwam een uitgebreid interview, met een paar (grote) foto’s die ik gemaakt had; dit heeft geresulteerd in een tweewekelijkse bijdrage van mijn hand met een natuurfoto en een stukje tekst.
• ik heb drie foto’s van de tentoonstelling verkocht. Dat is leuk, maar je wordt er niet rijk van!
• bijna dezelfde expositie heb ik een paar maanden later gehouden in een gang van het ziekenhuis in Harderwijk.
• je krijgt wat meer naamsbekendheid. Naar aanleiding van de foto’s kwamen mensen met verschillende ‘opdrachten’ naar me toe.
• maar het grootste gevolg: je fotografie krijgt weer een boost. Je gaat weer beter kijken, als het ware met andere ogen. En doordat je vanuit je omgeving positieve geluiden hoort, word je trots(er) op je eigen werk en ga je nog enthousiaster door met de fotografie.