Hoe win je een fotowedstrijd?

Een eerste snelle selectie

Laat ik beginnen bij het begin. Voor deze Lowland-wedstrijd werden net geen 8.000 beelden ingezonden, verdeeld over twaalf categorieën. Die beelden werden naar elk jurylid apart gestuurd met de volgende opdracht: ‘’Selecteer hieruit de betere beelden en zie dat je ongeveer 10% overhoudt. Zo kunnen we op de eigenlijke jurering-dag met de mooiste beelden aan de slag om de eindselectie te maken.’’ Meer dan 7.000 beelden elimineren lijkt een zware klus, maar gelukkig werkten heel wat beelden vriendelijk goed mee: de nochtans aandoenlijke foto’s van Sammy de hond en Minoes de poes gaan er, rekening houdend met het reglement, onherroepelijk uit. Sommige meeuwen en ijsvogels gaan er ook meteen uit. Niet dat ik iets tegen die vogels heb, maar ze horen niet thuis in de categorie zoogdieren, nietwaar? En de leeuwen en giraffen die ik daar ook massaal tegenkom? Nee, die horen thuis in de categorie ‘de Wereld’! Misschien bij deze al een eerste tip om een wedstrijd te winnen… lees het reglement! Simpel toch?

De tweede selectie

Deze selectie is gevoelsmatiger en gebeurt met de mindset: “Blijf ik langer dan één seconde kijken?” Om uit die kleine 8.000 beelden een verdere selectie te maken en dit te overleven, moet ik continu en op het ritme van het toepasselijke Staying alive de delete-knop intikken en dit proces enkel onderbreken bij een ‘’Hey, wat is dit?’’, of ‘’Wow, dit is knap!’’ moment. Weet dus goed dat het in een wereld waarin we dagelijks via Facebook en Instagram overladen worden met foto’s, het moeilijk wordt om een jury nog te verrassen. Natuurfotografie evolueert ook verschrikkelijk snel. Een foto die in recente jaren overal in de prijzen zou vallen, wordt nu eventueel een dat-hebben-we-wel-gehad-foto. Een tweede tip zou dus zijn… zie dat je beeld opvalt tussen de massa. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, nietwaar?

De jurering-dag

Met ongeveer 10% van de beelden gaan we dus verder naar een volgende ronde. De leuke ronde. Met een mooie mix van Ollandse en Vlaamsche juryleden komen we coronaproof samen in een grote zaal, gezellig en toch professioneel ingericht om een ganse dag met gelijkgezinden te kijken naar mooie beelden. En om tot een consensus te komen. In elke categorie moeten we 8 beelden selecteren: een winnaar, een runner-up, 3 highly commended beelden en nog 3 extra beelden indien er bij het opvragen van de RAW bestanden nog diskwalificaties zouden volgen. Af en toe volgen leuke discussies over technieken en ethiek elkaar op, maar doorgaans ging de selectie verrassend vlot. Redelijk snel komen de echt goede beelden bovendrijven en zelfs de volgorde van winnaars tot highly commended roepen we dikwijls eensgezind uit. Jaja, mooie selectie en mooi eindresultaat. We mogen trots zijn!

De diskwalificatie

En dan volgt de spanning. De RAW beelden worden opgevraagd en… Miserie troef!!! Laat ik het zo stellen, op een gegeven moment vreesde ik dat al ons werk voor niets was en we het hele proces zouden moeten overdoen. Het ene na het andere beeld belandde in een discussie: ‘’Kunnen we dit wel toelaten?’’ en ‘’Dit gaat er toch ver over, nietwaar?!’’ In tegenstelling tot sommige deelnemers hebben de juryleden de reglementen wél gelezen en dus ook de paragraaf over beeldbewerking: met mate en zonder het karakter van het beeld te wijzigen. Ook wij als jury moeten ons aan die regels houden en moeten dus consequent diskwalificeren. Eén voor één zien we onze favoriete beelden sneuvelen… We zien sfeervolle schemerbeelden die blijkbaar in volle zon in het midden van de dag zijn gefotografeerd en winterse taferelen bleken gewoon op een zonnige voorjaarsdag gefotografeerd. Artistieke zwart-wit beelden blijken slechts een uitsnede van 5% van het originele beeld en onze beste vriend Photoshop draaide overuren bij het wegklonen van hele rotspartijen of het toevoegen van nevelslierten. Nog even en we zien beelden van op pinguïns jagende ijsberen… in een felgeel Hallerbos… Zucht.

Conclusie

Net als mijn ervaringen als jurylid, eindigt ook deze column dus onverwacht in mineur. In het mailverkeer met de andere juryleden in verband met de vele te diskwalificeren beelden gebruik ik de zin: ‘’Kan er eigenlijk nog iemand deftig fotograferen?’’ Daar wil ik nu niet op verder gaan want het wordt waarschijnlijk de titel van een volgende column… Nee, ik wil eindigen met nog een laatste tip, een alomvattende tip: wees eerlijk! Ook tegen anderen of tegen een jury hoor, maar vooral en in de eerste plaats tegenover jezelf. Ben je nog wel aan het fotograferen? Ik heb de indruk dat de kunde van de fotografie soms ver zoek is, en vervangen wordt door de kennis van bewerkingsprogramma’s om van mislukte beelden zogezegde wedstrijdfoto’s te maken. Natuur is zo puur en eerlijk, en fotografie is een magisch medium om die prachtige natuur mee vast te leggen. Verdiep je in beide om een goede natuurfotograaf te worden. En ja hoor, gebruik die bewerkingsprogramma’s zeker… om van heel goede RAW-beelden echte TOP-beelden te maken!